روش ریاضیدانان برای توقف ِ سونامی

بيگ بنگ/ محققان معتقدند با پراکندن انرژي امواج صوتي در اعماق اقيانوس مي توان سرعت و ارتفاع امواج ناشي از سونامي را گرفت و مانع از رسيدنش به سطح زمين شد. سونامي- که مي‌تواند به دليل زلزله، رانش زمين، يا هر گونه آزاد شدن ناگهاني انرژي در زير آب ايجاد شود- وقتي به زمين برسد مي‌تواند مناطق ساحلي را ويران کند و در حال حاضر براي متوقف سازي آن، کار زيادي از دست ما ساخته نيست. اما رياضيدان “اسامه کادري” از دانشگاه کارديف در بريتانيا فکر مي‌کند که امواج صوتي-گرانشي(AGWs) مي‌تواند راه‌حلي براي آن باشد. امواج صوتي-گرانشي طبيعتا در اقيانوس‌ها رخ مي‌دهند، با سرعت صوت در آب حرکت مي‌کنند؛ و کادري ادعا دارد که کنترل اين امواج مي‌تواند راهي براي کاهش شتاب سونامي به ما بدهد. “اسامه کادري” مي‌گويد: «تا کنون به تلاش‌ براي کاهش سونامي توجه کمي شده است و پتانسيل امواج صوتي-گرانشي به طور گسترده‌اي کشف‌ نشده باقي مانده است». امواج صوتي-گرانشي مي‌توانند تا صدها کيلومتر بسط يابند و چندين هزار متر حرکت کنند، و اينطور گمان مي‌شود که پلانکتون ها (که خودشان نمي‌توانند شنا کنند) براي حرکت به اطراف و پيدا کردن غذا به اين امواج متکي هستند. کادري قبلا نشان داده که اين امواج صوتي-گرانشي مي‌توانند به عنوان سيستم‌هاي هشدار دهنده‌ي سونامي عمل کنند زيرا اغلب قبل از اين امواج عظيم رخ مي‌دهند. بر طبق گفته‌هاي کادري، قدرت اين امواج صوتي نيز به اندازه‌اي است که بتواند قدرت سونامي در حال حرکت را کاهش دهد؛ بنابراين بيشتر انرژي آن قبل از رسيدن به زمين تلف مي‌شود. اين فرضيه بر پايه‌ي محاسبات اين موضوع است که انرژي چگونه مي‌تواند در زير آب منتقل و پراکنده شود، بنا شده است و به پژوهش قبلا منتشر شده‌ي کادري در خصوص فيزيک اين امواج صوتي-گرانشي برمي‌گردد. در حال حاضر تمام چيزي که نياز داريم، راهي براي مهندسي و کنترل اين امواج صوتي است؛ يعني چيزي که کادري در محاسبات خود به آن نپرداخته است. “کادري” مي‌گويد بهترين راه براي مواجهه مي‌تواند مهار کردن امواج صوتي-گرانشي، که طبيعتا توسط سونامي توليد شده‌اند، باشد. اساسا، بايد به دنيال راهي براي فرستادن بخشي از انرژي ايجاد شده از بلاياي طبيعي به جهت ديگري، باشيم. در حال حاضر محاسبات کادري فقط در حد اثبات مفهوم است اما اگر اين ايده را عملي کنيم، امکان نجات زندگي و کاهش خطر آشفتگي‌هايي در مقياس بزرگ، وجود دارد. به عنوان مثال به زلزله و سونامي اقيانوس هند در سال ۲۰۰۴ فکر کنيد، که تخمين زده شد موجب مرگ بيش از ۲۰۰ هزار نفر و همچنين خسارت گسترده‌اي به اکوسيستم‌ها و جوامع محلي شد. ممکن است مدتي طول بکشد تا ايستگاه‌هاي ضدسونامي در نقطه نقطه‌ي سواحل داشته باشيم اما اين پژوهش نشان مي‌دهد که اين امر مي‌تواند امکان‌پذير باشد و همچنين مي‌تواند به طور بالقوه‌اي براي هر حادثه تنظيم شود. “کادري” توضيح مي‌دهد: «مکانيسم ارائه شده در اينجا مي‌تواند براي ديگر پديده‌هاي ژئوفيزيکي بسيار شديد در اقيانوس، مانند رانش زمين، فوران آتشفشاني، انفجار زيرآبي، و سقوط شهاب‌ سنگ نيز اعمال شود. هرچند ممکن است مقياس‌هاي دخيل در هر پديده متفاوت باشد اما فرآيندهاي فيزيکي زيربنايي آنها مشابه است.» جزئيات بيشتر اين يافته‌ها در Heliyon منتشر شده است. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar