تغییرات اقلیمی و خطر غرق‌شدن بسیاری از جزایر دنیا

زوميت/ ارتش ايالات متحده يک مطالعه‌ي گسترده روي تغييرات آب‌وهوايي انجام داده است و نتايج به‌دست‌آمده از اين بررسي‌ها به‌هيچ‌عنوان خوشايند نيستند. براساس پژوهش جديدي که اخيرا منتشرشد، بيش از هزار جزيره گرمسيري کم‌ارتفاع به‌خاطر بالا آمدن سطح درياها، در اواسط قرن (يا شايد هم زودتر) غير قابل سکونت خواهند شد و مردم اين مناطق با خطر جدي روبرو مي‌شوند. همچنين دارايي‌هاي کليدي ارتش آمريکا نيز به‌خطر خواهد افتاد. براساس پژوهش، خطراتي که جزاير را تهديد مي‌کنند، دو گونه هستند. بالا آمدن آب درياها در طولاني‌مدت، جزاير را کاملا زير آب فرو خواهد برد و بالا آمدن آب درياها در کوتاه‌مدت، جزاير را در معرض موج‌هاي بزرگ قرار خواهد داد و آب آشاميدني آنها را با آب شور دريا ترکيب خواهد کرد. براساس مطالعه‌اي که در ژورنال Science Advances منتشر شد، خطرات تهديدکننده (که منشأ آنها تغييرات اقليمي است) ذخاير آب جزاير را از بين مي‌برد. پژوهش جديد روي بخشي از جزاير مارشال در بخش استوايي اقيانوس آرام تمرکز دارد. هيلدا هين، رئيس جمهور جزاير مارشال در مصاحبه‌اي در ماه آوريل، وضعيت پيش روي کشورش را وخيم توصيف کرد و گفت: سناريوي ترسناکي پيش روي ماست. پژوهش همچنين روي وضعيت نظامي ارتش آمريکا هم تحقيقاتي به‌عمل آورده است. بخشي از سايت تست دفاع موشکي بالستيک رونالد ريگان آمريکا در جزيره روانامور از کشور جزاير مارشال قرار دارد. ارتش آمريکا از پژوهش حمايت کرد تا درمورد آسيب‌پذيري آينده‌ي تجهيزات خود در برابر تغييرات اطلاعاتي به‌دست بياورد. در پايگاه پنتاگون در روانامور و جزاير اطراف آن، حدود ۱۲۵۰ شهروند، پيمانکار و پرسنل نظامي آمريکا حضور دارند. هيثر باب، سخنگوي وزارت دفاع آمريکا در بيانيه‌اي گفت: اين مطالعه درک بهتري از چگونگي تحت تأثير قرار گرفتن جزاير به‌دليل تغييرات اقليمي ارائه مي‌دهد. با اينکه هيچ تصميمي درخصوص فعاليت‌هاي وزارت دفاع در جزيره براساس مطالعه گرفته نشده است؛ ولي وزارت دفاع به بررسي مقاومت تجهيزات و زيرساخت‌هايش در برابر تهديدات ادامه خواهد داد. درک وزارت درمورد بالا آمدن سطح دريا مي‌تواند درخصوص چگونگي ادامه فعاليت آن براي اجراي مأموريت‌هايش در جزيره، راه‌گشا باشد و تصميمات با توجه به اطلاعات، گرفته شوند. جزاير کم‌ارتفاع که تقريبا ۲ متر بالاتر از سطح جريان دريا هستند، بخشي از جزيره‌ي مرجاني کواجالين را شامل مي‌شوند. ساختار صخره‌هاي مرجاني کواجالين حول يک جزيره آتشفشاني درحال غرق در مدت‌ها پيش تشکيل شده است. به اين ساختارها آب‌سنگ حلقوي مي‌گويند. منشا پيدايش بيش از هزار جزيره‌ي پايين‌رونده و آب‌سنگ حلقوي ديگر در اطراف اقيانوس‌هاي هند و آرام به‌همين شکل است. اکثر جزاير بدون سکنه هستند؛ اما برخي از آنها مثل جزاير مارشال يا مالديو، خانه‌ي بيش از ده‌ها يا حتي صدها هزار نفر محسوب مي‌شوند. با اينکه ارتفاع آب درياها هر سال، ۳/۲ ميلي‌متر بالا مي‌آيد و انتظار اينکه سرعت در سال‌هاي آينده از اين هم بيشتر بشود، روانامور از شانس خوبي براي غرق نشدن در اين قرن (۲۱ام) برخوردار است. اما طبق پژوهش جديد که توسط پژوهشگراني از سازمان زمين‌شناسي آمريکا، اداره ملي اقيانوسي و جوي آمريکا و چندين موسسه ديگر در آمريکا، موناکو و هلند انجام شده است؛ آب شور مي‌تواند با ۴۰ سانتي‌متر بالا آمدن آب درياها، به آبخوان‌هاي جزاير وارد شود و آنها را از بين ببرد. ميزان بالا رفتن سطح دريا از سال ۲۰۰۰ به اين طرف بين ۵ تا ۶ سانتي‌متر در سراسر جهان بوده است و حتي سرعت آن در جزيره کواجالين سريع‌تر از اين‌هاست. چنين خطري به‌دليل افزايش توانايي موج‌هاي بزرگ آب شور براي وارد شدن به آب‌هاي زيرزميني جزاير است. کورت استورلازي، يکي از پژوهشگران سازمان زمين‌شناسي آمريکا و سرپرست مطالعه گفت: از نظر تاريخي ممکن است به‌دليل گردباد و طوفان هر ۲۰ يا ۳۰ سال آب بخشي از ساحل را زير آب ببرد. جوامع با توجه‌ به اين ۲۰ يا ۳۰ سال مي توانند خودشان را آماده کنند، ولي با بالا رفتن سطح دريا، گردباد و طوفان بيشتر، اين اتفاق زودتر از اين بازه زماني رخ مي‌دهد. پديده‌ي نفوذ آب شور و زير آب بردن قسمتي از ساحل درحال حاضر هم درحال اتفاق افتادن است (مثلا يک موج ۶ متري درسال ۲۰۱۴ در روانامور)، اما طبق مدل کامپيوتري مورد استفاده‌ي پژوهشگران براي مطالعه، احتمال روي دادن اين پديده با بالا آمدن سطح درياها بيشتر هم مي‌شود و زماني که آنها هر دو سال يکبار اتفاق بيفتند، آب‌هاي زيرزميني ديگر قابل نوشيدن نخواهند بود. نقطه‌ي اوج مطالعه بسته‌ به نرخ تغييرات اقليمي و مهم‌تر از همه ميزان ثبات قطب جنوب تغيير مي‌کند. برپايه‌ي مقاله، در بدترين حالت، احتمال رسيدن‌ به اين وضعيت وخيم تا قبل از سال ۲۰۳۰ وجود دارد. اما باب کاپ از دانشگاه راتگرز و کارشناس در زمينه‌ي بالا رفتن سطح درياها که در اين مطالعه هم دخيل نبود، درمورد همين پديده‌ي خطرناک و در مصاحبه‌اي با واشينگتن پست سوالاتي مطرح کرد. آنها سوالات درستي مي‌پرسند و تحليل‌هاي مناسبي هم انجام مي‌دهند؛ ولي من درمورد برخي از تاريخ‌ها در اوايل قرن کنوني مردد هستم. لحظه‌ي سرنوشت‌ساز غير قابل نوشيدن شدن آب‌هاي زيرزميني براي سناريوهاي ‌کم‌خطرتر، مثلا براي سناريوي با گرمايش بالا، ولي بدون فروپاشي قطب جنوب به سال‌هاي بين دهه‌هاي ۲۰۳۰ و ۲۰۴۰ موکول شد و حتي اگر ميزان گرمايش کمتر هم بشود (متوسط باشد) به دهه‌ي بين ۲۰۵۵ تا ۲۰۶۵ موکول مي‌شود. کاپ، سناريوي با گرمايش متوسط را با اطلاعات فعلي ما سازگار دانست و تحليلي براي اين موضوع ارائه داد. طبق تحليل با اينکه باز هم خطر بزرگي جهان را تهديد مي‌کند، ولي اين خطر در سال ۲۰۳۰ اتفاق نمي‌افتد و احتمالا در دهه‌ي ۲۰۵۰ رخ خواهد داد. کاپ مي‌گويد: حتي اگر شما محافظه‌کارانه‌ترين سناريوي آنها را بررسي کنيد، اعداد و ارقام نگران‌کننده هستند و مشکلي درخصوص سناريوي محافظه‌کارانه‌ي آنها وجود ندارد. طبق گفته استورلازي، روانامور شايد نسبت‌ به بقيه جزاير آب‌سنگ‌هاي حلقوي مرجاني از ارتفاع بيشتري برخوردار باشد. بنابراين طبق نتيجه‌گيري مطالعه، بسياري از آنها در آينده‌اي نسبتا نزديک در خطر خواهند بود (مطالعه از کلمه اکثر آنها استفاده کرده است) و آنهايي هم که داراي سکنه هستند، بايد نگران ذخاير آب آشاميدني خود باشند. پژوهش، تحت بررسي برنامه توسعه و پژوهش محيطي استراتژيک پنتاگون قرار گرفت و اوايل امسال به‌شکل طولاني‌تري در گزارشي که روي کمک‌ به ارتش براي شناسايي محل‌هاي آسيب پذير تمرکز داشت، منتشر شد. پژوهشگران از تحقيق اجرايي وزارت دفاع براي روانامور به‌عنوان پيشگامي براي بررسي جامع بسياري از سنگ‌آب‌هاي حلقوي‌اي که تحت خطر بالا آمدن آب دريا‌ها و تأثيرات آن در ۲۰ تا ۵۰ سال آينده هستند، کمک گرفتند. آنها نوشتند: اگر برنامه‌اي براي رويارويي با اثرات بالا آمدن آب دريا اتخاذ نشود، علاوه‌بر نياز به ترک جزاير، مسائل ژئوپليتيکي مهمي به‌وجود خواهند آمد. دارايي‌ها و تجهيزات ارتش آمريکا تنها در جزاير مارشال مستقر نيست؛ بلکه در ساير آب‌سنگ‌هاي حلقوي اقيانوس آرام، مثل جزيره ويک و همچنين آب‌سنگ حلقوي ديگو گارسيا در اقيانوس هند هم مستقر است. همچنين تأسيسات از کار افتاده‌اي هم در ميدوي و آب‌سنگ جانستون وجود دارد. جان کانگر، مدير مرکز اقليم و امنيت و همچنين معاون سابق بخش دفاع براي انرژي، تأسيسات و محيط گفت: وزراتخانه از خطرات بالا آمدن آب دريا براي تأسيسات خود باخبر است. طبق گفته‌ي او، بخشي از خطرات را مي‌توان با اقدامات تطبيقي حل کرد، ولي اين کار هزينه‌بر است. او مطالعه را ناخوشايند توصيف کرد و گفت که آنها قصد دارند تصميماتي عملياتي براي آن اتخاذ کنند. مشکل بالا رفتن آب درياها و تغييرات اقليمي تنها زير آب رفتن جزاير نيست، بلکه از بين رفتن آب آشاميدني و آبخوان‌هاي آنها است. بالا آمدن آب درياها همچنين باعث از بين رفتن برخي از پروژه‌هاي درحال ساخت است؛ مثلا تأسيسات راداري يک ميليارد دلاري اسپيس‌فنس در آب‌سنگ حلقوي کواجالين که براي رديابي ده‌ها هزار زباله فضايي ( که بعضي از آنها به کوچکي يک توپ بيسبال هستند) و تلاش براي ايمن نگاه داشتن ماهواره‌ها و فضانوردان مورد استفاده قرار مي‌گيرد. پروژه‌ي اسپيس‌فنس براي نيروي هوايي است و توسط لاکهيد مارتين درحال ساخت است و قرار است که اواخر امسال عملياتي شود. اما مکان آن روي آب‌سنگ حلقوي نگراني‌هايي را درمورد خطر جريان آب طي دهه‌هاي آينده به‌وجود آورده است. همچنين آب شور هم مي‌تواند به تجهيزات گران‌قيمت آن صدمه بزند. مطالعه دليل و اهميت اصرار جزاير کوچک درخصوص توافق‌نامه پاريس سال ۲۰۱۵ را بيشتر نشان مي‌دهد. جزاير کوچک مصرانه خواستار توافقي براي رساندن دماي گرمايش جهان به ۱/۵ درجه سلسيوس بالاي سطح قبل از انقلاب صنعتي شدند؛ هدفي که شايد بسيار سخت باشد. ملل وابسته‌ به آب‌سنگ‌هاي حلقوي که مصرانه به‌دنبال اصلاح تغييرات اقليمي هستند عبارت‌اند از: جزاير مارشال، مالديو، کيريباتي و تووالو. اما با وجود گرم شدن کره‌ي زمين با نرخ ۱ درجه سلسيوس، نگه داشتن ميزان گرمايش در ۱/۵ درجه سلسيوس به‌نظر نشدني مي‌آيد، چون اين کار نيازمند تغييرات فوري و گسترده در سيستم انرژي به‌سوي انرژي‌هاي تجديدپذير است و اعمال تغييرات جزئي جواب نمي‌دهد. مطالعه به هدف‌هاي خاصي از توافق‌نامه پاريس اشاره نکرد، اما طبق تحليل کاپ، حتي با گرمايش زير ۲ يا ۱/۵ درجه سلسيوسي در اواخر قرن، سطح آب درياها بيش از ۴۰ سانتي‌متر بالا مي‌آيد. با اين حال و طبق سناريوها، هنوز وقت براي نجات جزاير آب‌سنگ‌هاي حلقوي وجود دارد. طبق گفته هين، رئيس‌جمهور جزاير مارشال، درحال حاضر هم نمي‌توان از تأثيرات تغييرات اقليمي غافل شد. همين دو هفته‌ي گذشته‌ي، موج‌ها با ترکيب باد و جريان اقيانوسي و بالا آمدن آب دريا، بخش‌هايي از نواحي جزيره‌اي را شست‌وشو دادند و ساکنان مجبور به تميز کردن جاده‌ها و محل‌هاي مورد تهاجم امواج شدند. هين گفت: اين مورد کمي آزاردهنده بود، ولي چنين مواردي در آينده هر ماه يا زودتر اتفاق مي‌افتند و مردم در خانه‌هايشان احساس امنيت ندارند. دولت هين در حال انجام کارهايي براي محافظت از خطوط ساحلي خود است و ديوار دريايي جديدي با منابع محدودش مي‌سازد. ولي چنين کارهايي کافي نيستند. هين از پشت کردن دولت آمريکا تحت رياست جمهوري دونالد ترامپ به توافقنامه پاريس ناراحت شد. دولت آمريکا تهديدات فراگير تغييرات اقليمي را ناديده مي‌گيرد. هين گفت: رهبران آمريکا بايد دست‌به کار شوند... ما بايد از چشم‌پوشي نسبت‌ به اتفاقات دست برداريم و به کشورهايي مثل کشور خودمان کمک کنيم. مردم آمريکا بايد از واقعي بودن خطرات تغييرات اقليمي آگاه شوند. اين خطر به‌زودي براي آنها هم اتفاق مي‌افتد. ما کساني نيستيم که خطرات را به‌وجود آوردند، ولي بايد با آنها زندگي کنيم. مسئله‌ي مهم ديگري براي جزاير، سرنوشت صخره‌هاي مرجاني سازنده جزاير است که دور تا دور جزاير را پوشانده است. صخره‌ها موج‌ها را مي شکنند و از وارد شدن آنها به جزيره جلوگيري مي‌کنند. آنها همچنين تا حدودي با توجه‌به بالا آمدن سطح آب، رشد مي‌کنند. اما صخره‌هاي مرجاني با خطر سفيد شدن روبرو هستند و با اسيدي شدن محيط اقيانوس‌ها، ضعيف‌تر مي‌شوند. بنابراين آنها با ضعيف شدن صخره‌هاي مرجاني قادر به محافظت از جزاير درمقابل امواج نخواهند بود. طبق گفته‌ي آندره دروکسلر، متخصص علوم زمين در دانشگاه رايس و کسي که چگونگي تسليم شدن مرجان‌ها دربرابر بالا رفتن سريع آب درياها در پايان آخرين عصر يخبندان را مطالعه کرده است: صخره‌هاي مرجاني اين روزها غير از بالا آمدن آب دريا از اسيدي شدن و همچنين بالا رفتن دماي اقيانوس آسيب مي‌بينند. بنابراين تغييرات اقليمي علاوه‌ بر بالا بردن سطح درياها، احتمال زنده ماندن صخره‌هاي مرجاني را کاهش مي‌دهد. طبق مطالعه‌ي فعلي، اگر مرجان‌ها ضعيف شوند (که چنين امري در دنيا درحال اتفاق افتادن است) خطر امواج براي جزاير آب‌سنگ حلقوي بسيار سريع‌تر اتفاق خواهد افتاد. دروکسلر با ديدن پژوهش به‌ياد مالديو افتاد. او در مالديو کار کرده است و در آنجا دقيقا با شرايطي مثل جزاير مارشال مواجه شده است. او درمورد شهر ماله، پايتخت مالديو گفت: بيشينه ارتفاع شهر از سطح دريا، ۲/۴ متر است و بيش از ۱۴۰ هزار نفر در مساحت ۵ کيلومتر مربعي آن زندگي مي‌کنند. شهر ماله مثالي خوبي براي نشان دادن سرنوشت تمامي جزاير گرمسيري با ارتفاع کم نسبت‌ به درياست. باگذشت سال‌ها و بالا آمدن سطح درياها و مشکلات جهان درمقابله با چگونگي کاهش انتشار کربن‌دي‌اکسيد، هزاران جزيره روزبه‌روز به نابودي نزديک‌تر مي‌‌شوند. کانگر گفت: هرچه زمان بيشتري براي بحث پيرامون اين موضوع تلف کنيم، به آن آينده‌ي دور، نزديک‌تر مي‌شويم. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در آي گپ https://igap.net/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar