جهان در سال 2100 چگونه است؟

استفاده بي‌رويه از سوخت هاي فسيلي همواره موضوعي نگران‌کننده بوده است. اگر اين سوخت‌ها تا سال 2100 ديگر وجود نداشته باشند، چه چيزي انرژي جهان ما را تامين خواهد کرد؟

جنگ ظهور روبات‌هاي سرباز جنگ همواره جزء جدايي‌ ناپذير زندگي انسان بوده و بدون شک در دهه‌هاي آينده نيز ما همچنان شاهد اين پديده نفرت انگيز‎ اما با شکل و شمايلي متفاوت‌‎تر خواهيم بود. تا سال 2100، استفاده از هوش مصنوعي در ميدان‌‎هاي جنگ، ابزارهاي جنگي دقيق‌تر و خودکار شدن ابزارها تلفات انساني جنگ‌ها را کاهش خواهند داد. به نظر مي‌رسد ادغام ماشين‌‎آلات جنگي، هوش مصنوعي و انسان‌هايي که در ميدان‎هاي جنگ حضور مي‌يابند جنگ‌هاي آينده را شبيه داستان‌هاي علمي تخيلي امروزي بسازند.

ذخيره انرژي خورشيدي در ديوارها انرژي خورشيدي قطعا نقش محوري‌تري خواهد يافت. «جان منکينز»، کارشناس ارشد سابق اکتشاف و توسعه فضاي ناسا دراين باره مي‌گويد: «ماهواره‌هاي خورشيدي با قدرت بي‍سيم دوربرد، مقادير زيادي انرژي خورشيدي ارزان قيمت را به بازارهاي جهاني ارائه خواهندکرد.» به دام انداختن انرژي خورشيدي گام نخست است و بايد فکري هم براي ذخيره‌سازي آن شود. «جاش ساويسلاک» از شرکت مهندسي AECOM مي‌گويد: «با تبديل هرچيزي، از رنگ ديوارهاي خانه‌ها گرفته تا آسفالت جاده‌ها به يک جمع‌آوري کننده انرژي خورشيدي ما به خوبي قادر خواهيم بود اين مشکل را حل کنيم. تا سال 2100 مردم اين انرژي را در ابزارهاي قابل حملي که اندازه‌اي برابر گوشي‎هاي هوشمند امروزي دارند ذخيره مي‌کنند. در آن زمان، انرژي‌هاي کربني شرايطي مانند روشنايي گازي امروزي خواهند يافت و شما فقط مي‌توانيد آن ها را در جاهايي ببينيد که سعي مي‌کنند ظاهري تاريخي داشته باشند.» علاوه بر زندگي با انرژي خورشيدي، شهرهاي شناور، سدهاي قابل حمل، خاک مصنوعي و ساختمان‌هاي زيستي نيز از ديگر راه‌هاي کمک به حفظ محيط زيست خواهند بود.

پمپاژ ترکيبات مفيد به جو يکي ديگر از نگراني‌هاي محيط‌زيستي آلودگي هواست. اما «ليزا آلوارز کوهن» استاد مهندسي محيط‌زيست دانشگاه «برکلي» معتقد است؛ تا سال 2100 انسان‌ها موفق مي‌شوند با ناوگان‎هايي از هواپيماهاي بدون سرنشين بزرگ، گازهاي گلخانه‌اي و آلودگي‌ها را از جو زمين استخراج و ترکيبات غبارمانند مفيدي را به آسمان بالاي سر ما پمپاژ کنند. البته لازم نيست براي اين که شاهد چنين فناوري‌هايي باشيم تا قرن 22 صبر کنيم. اين فناوري‌ها هم اکنون در دست اقدام هستند.

سطح بي‌سابقه‌اي از همکاري انسان و ماشين کارشناسان نظامي معتقدند تا سال 2100 در کنار هوش مصنوعي، سخت‌افزارهاي ماشيني و سيستم‌هاي هواپيمايي بدون سرنشين جايگزين انسان‌ها در عمليات‎هاي نظامي خواهند شد. «جيل متزگر»، مدير تحقيقات کاربردي شرکت هوافضاي «لاکهيد مارتين» مي‌گويد: «سلاح‌ها چندکاره و کوچک‌تر، سريع‌تر و دقيق‌تر خواهند بود و تاثيرات مرگبار کمتري خواهند داشت.» موشک يا هواپيماهاي خودران

هرچند تصور ما از حمل و نقل آينده، خودروهاي خودران است اما اين تحول در حمل و نقل هوايي هم صورت خواهد گرفت و تا قرن 22 هواپيماها کاملا خودران شده يا به‌صورت کنترل از راه دور عمل خواهند کرد.

رفت‌وآمد با موشک «استفان پوپ»، مدير مجله Flying Magazine در اين باره مي‌گويد: «توليد هواپيماهاي خودران بسيار آسان‌تر از ماشين هاي خودران است و ما در نهايت به جايي خواهيم رسيد که ديگر به خلبان نياز نداريم.» «الين چاو» از وزارت حمل و نقل آمريکا پيش‌بيني مي‎کند تا سال 2100، تاکسي‌هاي هوايي بدون سرنشين آسمان را با هواپيماها تقسيم کنند: «اين تاکسي‎ها سرعت سفرهاي هوايي را آن قدر افزايش مي‎دهند که ما سراسر کره زمين را در کسري از زمان کنوني آن خواهيم پيمود. کاملا امکان‌پذير خواهد بود که مردم رفت‎وآمد به محل کارشان در ديگر کشورها را از طريق موشک انجام دهند.»

خودران شدن حمل و نقل بار اما انسان‎ها از مزاياي حمل و نقل زميني هم استفاده زيادي خواهندکرد. خودروها و کاميون‎هاي خودران، ترافيک و حوادث کمتري ايجاد مي‎‌کنند و به زيرساخت‌‎هاي کمتري نياز دارند. خودران شدن خودروها نه تنها بر حمل و نقل انسان‏ها که بر حمل و نقل بار نيز تاثير خواهند گذاشت. «جيمي لدرمن»، محقق برنامه‌ريزي حمل و نقل از UCLA پيش‎بيني مي‎کند تا 80 سال آينده بخش عمده‎اي از حمل و نقل بار توسط هواپيماهاي بدون سرنشين يا لوله‎هاي «پنوماتيک» (لوله‎هاي حاوي هواي فشرده) انجام شود. از سوي ديگر با پيشرفت فناوري چاپ سه بعدي که همه چيز از کفش گرفته تا پيتزاي سفارشي شما را مي‎‌سازد حمل و نقل دريايي به تاريخ خواهد پيوست. زيرساخت‌هاي سريع‌ترو کارآمدتر براي حمل و نقل کار و زندگي در فضا هم اکنون براي تعداد محدودي از انسان‌ها ميسر است اما تا سال 2100، رفت‌وآمد به فضا يک کار عادي روزمره خواهد بود!

آسانسورها و هتل‎هاي فضايي ايده آسانسورهاي فضايي که دست‌کم از قرن 19 ذهن انسان‎ها را به خود مشغول کرده است از لحاظ مفهومي، ساده اما از نظر عملي بسيار پيچيده است. ايده اصلي اين است که يک اتاقک با يک ريسمان فوق‌العاده قوي (احتمالا ساخته شده از نانولوله‎هاي کربن) و با استفاده از آهن‎‏رباهاي مغناطيسي يا فناوري روباتيک، تا هزاران مايل در فضا بالا برده شود. اين آسانسورها که ساخت آن‌ها از هم اکنون در دست اقدام است، سفرهاي فضايي شامل سفرهاي گردشگري و سفرهاي کاري روزانه را آسا‌ن‌تر، ارزان‌تر و عادي‌تر خواهند ساخت. «کلوين لانگ» رئيس «مطالعه اقدامات ميان ستاره‌اي» در اين باره مي‌‎گويد: «هتل‎هاي فضايي، انجام ماموريت‌هاي اقتصادي را در ماه، مريخ و ديگر سيارات منظومه شمسي امکان‌پذير مي‌‎سازند و زمينه استقرار اقتصادي مستقل از زمين را در گستره منظومه شمسي فراهم خواهند کرد.»

سفر با 20 درصد سرعت نور پيش‌بيني مي‌شود تا سال 2100 دهکده‎هايي خودکفا در ماه و احتمالا مريخ ايجاد شوند. حفاري و استخراج معادن در اين سياره‎ها توسط روبات‎هاي اکتشافي، راه ديگري براي تامين منابع حياتي مورد نياز زمينيان فراهم مي‌کند. سفر از يک سياره به سياره ديگر توسط سفينه‎هاي فضايي که به‎طور کامل در خود فضا ساخته مي‌‎شوند، انجام خواهد شد. «ران ليچفرد»، کارشناس فني ناسا معتقد است: ترکيبي از يک سيستم انرژي هسته‌اي فضايي و پرتوهاي بسيار قدرتمند ليزري زمينه دسترسي سريع‎تر ما به سراسر کيهان را فراهم مي‎کنند. ليچفرد ارزيابي مي‎کند که در قرن آينده ما قادر خواهيم بود با سرعتي معادل 10 تا 20 درصد سرعت نور يا حدود سه برابر سريع‌تر از «کاوشگر خورشيدي پارکر» که در سال 2018 به فضا پرتاب شد در فضا حرکت کنيم و در نهايت اين که تا سال 2100، ما به پاسخ اين پرسش اساسي انسان دست خواهيم يافت که «آيا ما در سراسر کيهان تنها هستيم؟» هزاران يا حتي ميليون‎ها ماشين کوچک را تصور کنيد که براي تعمير سريع و دقيق يک پل يا ساخت فوري زيرساخت‎ها پس از يک سيل عظيم ازدحام کرده‌‎اند. اين آينده‎اي است که مي‎توان براي نانوفناوري تصور کرد. تا سال 2100 همچنين انتظار مي‏رود سيستم‎هاي ريلي پرسرعت و حتي هايپرلوپ جايگزين سيستم‌‎هاي حمل و نقل فرسوده کنوني شوند. يکي ديگر از مشکلات زيرساختي هم اکنون کمبود آب آشاميدني در بسياري از مناطق است. با وجود آن که 71 درصد سطح زمين با آب پوشيده شده است اما 96 درصد اين آب‎ها غيرقابل شرب هستند. اما «آلوارز کوهن» معتقد است؛ تا قرن بعد، با توليد ماشين‌هايي که با حداکثر بهره‎وري آب را تصفيه مي‌کنند بحران جهاني آب به پايان مي‌رسد.

ساختمان‎هاي زيرزميني علاوه بر مشکل آب مسئله ديگري که بايد حل شود موضوع مسکن است. تا سال 2100 زمين بايد 11 ميليارد نفر را در خود اسکان بدهد. بدون شک فضاي کمي براي زندگي و رفت‌وآمد اين جمعيت وجود خواهد داشت. اما در زير پاي ما هنوز فضاي زيادي وجود دارد و ماشين‌‎هاي حفاري پيشرفته با حفاري در زير کلان‌شهرها فضاي مورد نياز براي اسکان جمعيت 11 ميلياردي زمين را فراهم مي‎کنند. «ايلان ماسک» بنيان گذار شرکت «اسپيس ايکس» هم اکنون پروژه حفاري تونل‌هاي زيرزميني را در دست اقدام دارد. «زاخ شافر» از شرکت زيرساخت «ويک» مي‌گويد: «ساختمان‌هاي زيرزميني به ما در حل بحران کنوني زيرساخت کمک و فضاي بيشتري براي زندگي انسان‎هاي آينده ايجاد مي‎کنند.» منبع: popularmechanics.com مترجم : ياسمين مشرف ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد

---

بازار

---