توانایی منحصربفرد مغز انسان در تشخیص نوای موسیقی

ايسنا/ دانشمندان اخيراً کشف کرده‌اند، قدرت تشخيص يک نوا مغز ما را شکل داده و ما را از اجدادمان متمايز ساخته است. مغز انسان در زمينه تشخيص موسيقي به طور منحصر به فردي عمل مي‌کند بنابراين پژوهشگران اخيراً مطالعه‌اي بر روي نخستي‌ها انجام داده‌اند که نشان مي‌دهد گفتار و موسيقي ممکن است مدارهاي شنوايي ما را شکل داده باشند. دانشمندان کشف کردند که مغز ما مي‌تواند صداي موسيقي را خيلي بهتر از ميمون‌هاي ماکاک بشنود. در واقع اين مطالعه، براي اثبات نظريه متفاوت دو محقق آمريکايي انجام شد زيرا يکي از مححقان بر اين باور بود که ميمون‌ها و انسان‌ها به شيوه‌اي يکسان جهان را مي‌بينند و حتي در تشخيص صدا هم متفاوت عمل نمي‌کنند. دکتر "بويل کانوي"(Bevil Conway) که مسئول انجام تحقيقات بصري بر روي ميمون‌ها بود، اکنون قصد دارد همکار خود دکتر "سم نورمن-هينگر"(Sam Norman-Haignere) را که مسئول انجام تحقيقات شنوايي بر روي ميمونها است، به چالش بکشد. دکتر کانوي، محقق برنامه تحقيقات داخلي "موسسه ملي سلامت" گفت: ما دريافتيم که يک منطقه خاص از مغز انسان در تشخيص صدا نسبت به ميمون ماکاک قوي‌تر عمل مي‌کند. نتايج اين احتمال را افزايش مي‌دهد که اين صداها که در گفتار و موسيقي جاسازي شده‌اند، ممکن است ساختار اساسي مغز انسان را شکل داده باشند. دکتر نورمن-هينگر يکي از محققان "موسسه ذهن، مغز و رفتار زاکرمن دانشگاه کلمبيا "(Columbia University's Zuckerman Institute for Mind, Brain, and Behaviour) افزود: من در ابتدا به دکتر بويل کانوي گفتم که ما يک روش براي اعتبار شناسايي منطقه‌اي در مغز انسان داريم که به طور انتخابي به صداها پاسخ مي‌دهد. براي مطالعه محققان يک سري صداهاي هارمونيک يا صوت را براي داوطلبان سالم و ميمون‌ها پخش کردند. اف‌.ام‌.آر.آي يا تصويرسازي تشديد مغناطيسي کارکردي(fMRI) براي نظارت بر فعاليت مغز در پاسخ به صداها استفاده شد. اف‌.ام‌.آر.آي يا تصويرسازي تشديد مغناطيسي کارکردي نام نوعي روش تصويربرداري در ام.آر.آي است. در اين روش تصاويري متناوب از مغز در حال فعاليت و سپس در حال استراحت گرفته مي‌شود و از يکديگر به‌طور ديجيتالي(به کمک نرم‌افزارهايي همانند اف.اس.ال) تفريق مي‌گردند، که حاصل اين پردازش عملکرد مغزي در اثر تغييرات جريان خوني در مغز را از لحاظ فيزيولوژيکي نشان مي‌دهد. محققان همچنين فعاليت مغز را هنگام شنيدن صداهاي بي آهنگ که براي مطابقت با سطوح فرکانس هر آهنگ پخش شده بودند، کنترل کردند. در نگاه اول، اسکن‌ها شبيه به نقشه‌هايي از قشر شنوايي مغز انسان بودند و ميمونها نيز صرف نظر از اينکه آيا اين صداها حاوي صوت هستند يا خير نقاط مشابهي از فعاليت داشتند. با اين حال محققان با انجام آزمايشات بيشتر اطلاعات دقيق‌تري به دست آوردند و دريافتند که مغز انسان به شدت به صوت حساس است. هنگام شنيدن صوت‌هاي يکسان قشر شنوايي انسان نسبت به قشر شنوايي ميمون عملکرد بهتري داشت. دکتر کانوي در انتها افزود: اين يافته‌ها نشان مي‌دهد که گفتار و موسيقي ممکن است اساساً فرايند عملکرد مغز ما را تغيير دهد. يافته‌هاي اين مطالعه در مجله Nature Neuroscience منتشر شد. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد