آب آشامیدنی سرنشینان ایستگاه فضایی از تصفیه ادرار آن‌ها تامین می‌شود!

ايسنا/ سرنشينان ايستگاه فضايي بين‌المللي به دليل دشواري در ارسال آب به فضا، بايد آب آشاميدني خود را با تصفيه ادرار و فاضلاب تامين کنند. ناسا به تازگي پياده‌روي کاملا زنانه روي فضا را جشن گرفته است. سفر فضايي و زندگي در سيارات ديگر، افراد بسياري را تحت تاثير قرار مي‌دهد اما زندگي در فضا، متفاوت‌تر از چيزي است که در ذهن وجود دارد. يکي از موضوعاتي قابل توجه در مورد زندگي در "ايستگاه فضايي بين‌المللي"(ISS) اين است که افراد ساکن آن، آب آشاميدني خود را از تصفيه فاضلاب تامين مي‌کنند زيرا پرتاب ذخاير آب، هوا يا هر نوع تجهيزات ديگري براي کمک به زندگي در ايستگاه فضايي بين‌المللي و بازگرداندن تجهيرات استفاده شده به زمين، کاري پرهزينه است که بايد بارها تکرار شود. به دليل وجود چنين مشکلاتي، سرنشينان ايستگاه فضايي بين‌المللي، يک "سيستم بازيابي آب"(Water Recovery System) را به کار مي‌برند تا با کمک آن، ادرار، رطوبت کابين و فاضلاب را تصفيه کنند و آن را به عنوان آب آشاميدني تميز، دوباره به کار ببرند. بدون وجود چنين فرآيندي، بايد سالانه حدود ۶۸۰۳ کيلوگرم آب و مواد مصرفي از زمنين پرتاب شوند تا زندگي سرنشينان ايستگاه فضايي بين‌المللي را تضمين کنند. سيستم بازيابي آب براي تصفيه ادرار و تبديل آن به آب آشاميدني، از يک فرآيند تقطير با فشار پايين استفاده مي‌کند. آبي که طي اين فرآيند تامين مي‌شود، نتيجه تصفيه ادرار و فاضلاب‌ ناشي از شستن دست و دوش گرفتن است. فضانوردان پيش از مصرف آب تصفيه شده، بايد استانداردهاي ايمني بسياري را پشت سر بگذارند. اين دستگاه، آب را از گاز و مواد جامد مانند مو و پرز پاک مي‌کند. سپس، مجموعه‌اي شامل چند نوع فيلتر براي تصفيه بيشتر آب به کار مي‌روند و نهايتا تجهيزاتي با دماي بالا، ترکيبات آلي و ريزارگانيسم‌هاي باقي مانده را پاک مي‌کنند. از آنجا که ترکيباتي نيز از سيستم به آب وارد مي‌شوند و امکان افزايش رسانايي آب وجود دارد، حسگرهاي رساناي الکتريسيته نيز در آن به کار مي‌روند تا ايمني آب را بررسي کنند. اگر حسگرها آب را غير قابل قبول تشخيص دهند، فرآيند تصفيه دوباره صورت مي‌گيرد. آب تصفيه شده نهايتا به يک مخزن ذخيره فرستاده مي‌شود تا براي مصرف فضانوردان آماده باشد. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد