تراانسان‌هایی که در حال ارتقای بدن خود هستند

زوميت/ گروهي از افراد معتقدند در جهاني که پر از ابزارهاي هوشمند است، بدن آن‌ها نيز بايد به کمک تکنولوژي ارتقا پيدا کند. وينتر مراز مي‌گويد که دوست دارد کليدهايش در دستش باشند ولي منظورش اين نيست که آن‌ها را در دستان خود نگه دارد. او واقعا کليد در خانه‌اش را به شکل يک ريزتراشه (ميکروچيپ) در دست چپ خود کاشته است. او در دست راست خود ريزتراشه‌ي ديگري کاشته است که مانند کارت ويزيت عمل مي‌کند اما در عين حال مي‌تواند براي ذخيره‌ي اطلاعات پزشکي مهم جهت استفاده در مواقع اضطراري نيز عمل کند. اين مهندس ۳۱ ساله، آهنربايي نيز در يکي از انگشتانش دارد که به او اجازه مي‌دهد تا ميدان‌هاي الکترومغناطيسي را حس کند؛ چيزي که به‌گفته‌ي خودش، در کارش به او کمک مي‌کند. اما تمام ارتقا‌هاي بدن او کاربردي نيستند. او دو ايمپلنت LED نيز دارد که وقتي آهنربايي از بالاي آن‌ها عبور مي‌کند، روشن مي‌شوند و زير پوستش مي‌درخشند. او مي‌گويد چيزهايي که روشن مي‌شوند و مي‌درخشند را دوست دارد. وينتر جزو افراد در حال افزايشي است که خود را تَرانسان مي‌خوانند. اعتقاد آن‌ها اين است که انسان‌ها مي‌توانند از محدوديت‌هاي جسمي و ذهني خود فراتر بروند و بدن خود را با استفاده از تکنولوژي ارتقا دهند. براي وينتر، نخستين پيشرفت سايبري‌اش داوطلبانه نبود بلکه اين قطعات پس از تصادفي شديدي که موجب شکستگي کمر، مچ پا و زانوهاي او شد، در بدن کاشته شد. کمر وي به‌وسيله‌ي جراحي پيچ‌و‌مهره شد و کاسه‌ي زانوي او با يک زانوي چاپ سه‌بعدي جايگزين شد. او در مصاحبه با بي‌بي‌سي اسکاتلند (The Nine) گفت: اگر من اين کاسه‌ي زانوي سايبرنتيک را نداشتم، نمي‌توانستم راه بروم. پس از اين حادثه، او به‌طور داوطلبانه به سمت ايجاد تغييرات شخصي مانند کاشت ريزتراشه‌هايي در دستان خود رفت. تراشه‌ي RFID (شناسايي فرکانس راديويي) کاشته‌شده در دست چپ او، روي قفل خانه‌اش مانند کارت‌هاي امنيتي که در بسياري از محل‌هاي کار استفاده مي‌شوند، عمل مي‌کند. اين بدان مفهوم است که نيازي نيست او کليدها را در دستش بگيرد و دست‌هايش براي گرفتن عصاي پياده‌روي آزادند. تراشه‌ي NFC (ارتباط ميدان نزديک) که در دست راست او کاشته شده است، کاربردهاي بالقوه‌ي فراواني دارد. اين تراشه از همان نوع تراشه‌هايي است که به تلفن‌ها و تبلت‌ها اجازه مي‌دهد تا به‌راحتي اطلاعات خود را با هم به اشتراک بگذارند. وينتر با اين طرز فکر که انسان نبايد بدن خود را دستکاري کند، مخالف است و مي‌گويد اين چيزها مخصوصا براي افرادي که ناتوان هستند، مورد نياز است. استيون رايل، يک اپراتور فني ۲۶ ساله از منچستر مي‌گويد که مي‌خواهد براي اينکه دست‌هايش هوشمند شوند، از اين تراشه‌ها استفاده کند. او مي‌گويد: ما تلويزيون‌هاي هوشمند و تلفن‌هاي هوشمند داريم؛ همه چيز هوشمند است، پس چرا من نتوانم هوشمند باشم؟ استيون معتقد است که ترا انسانيت گام منطقي بعدي در توسعه‌ي انسان است. او مي‌خواهد فناوري را چنان درون بدن خود برنامه‌ريزي کند که به بيولوژي شخصي او پاسخ دهد. او اولين ايمپلنت خود را در يک کلينيک خصوصي در لستر دريافت کرد. ريزتراشه‌ها معمولا به‌وسيله‌ي سرنگي به قسمت پشت دست وارد مي‌شوند. استيون مي‌گويد اين تراشه اساسا مانند يک کارت بانکي بدون تماس است. او مي‌گويد: من مي‌توانم يک خواننده‌ي RFID يا NFC دريافت کنم و آن را به تراشه‌اي که برنامه‌ريزي کرده‌ام، وصل کنم و کاري کنم که تراشه‌ي برنامه‌ريزي‌شده، تراشه‌ي موجود در دست مرا بشناسد و هرکاري که من مي‌خواهم انجام دهد. استيون مبلغ انسان‌هايي است که خود را ارتقا مي‌دهند اما درک مي‌کند که چرا مردم فکر مي‌کنند که اين يک کار افراطي است. او مي‌گويد دوستان و خانواده‌اش فکر مي‌کنند که اين چيز عجيب‌و‌غريب و غيرعادي است اما اعتقاد دارد، طي ۵ سال آينده آن‌ها نيز آن را امتحان خواهند کرد. وينتر مي‌گويد تکنولوژي‌هاي پوشيدني مانند ساعت اپل و فيت‌بيت و ديگر مانيتورهاي سلامتي روي مچ دست طي چند سال گذشته رونق پيدا کرده و بر اين باور است که ايمپلنت‌ها مرحله‌ي منطقي بعدي هستند. او مي‌گويد: من فکر نمي‌کنم ايمپلنت‌ها اجتناب‌ناپذير باشند اما معتقدم آن‌ها در حال بهتر شدن هستند و عملکردها و قابليت‌هاي بيشتري به دست مي‌آورند. اين تکنولوژي در حال تبديل‌شدن به گزينه‌ي ديگري است که افراد مي‌توانند آن را داشته باشند. استيون مي‌گويد که او مي‌تواند به‌راحتي آينده‌اي را ببيند که شرکت‌ها از کارمندان خود مي‌خواهند، براي دسترسي به ساختمان‌ها يا شبکه‌هاي کاميپوتري از آي‌دي امنيتي به شکل ايمپلنت استفاده کنند. او مي‌گويد: من فکر مي‌کنم که مردم به اين علت اين تکنولوژي را افراطي مي‌بينند که نگاهشان به گذشته است؛ آن‌ها به آينده نگاه نمي‌کنند. پيامدهاي پزشکي و اخلاقي چيست؟ در حال حاضر، مقررات محکمي درمورد اينکه چه کسي مي‌تواند اين کار را انجام دهد، وجود ندارد و بيشتر ايمپلنت‌ها به‌وسيله‌ي افرادي که در کار خالکوبي و سوراخ‌کردن بدن فعاليت دارند، کاشته مي‌شود. برخي از افراد نيز ابزارهايي را از ازطريق وب‌سايت‌ها مي‌خرند و خودشان اقدام به انجام اين کار مي‌کنند. جنوا رين، يک هکر زيستي که تراشه‌ي استيون را کاشته، مي‌گويد که قبلا ۵ کاشت در هفته انجام مي‌داد ولي اخيرا تعداد افراد علاقمند افزايش پيدا کرده است. مقررات مرتبط با اين نوع فعاليت‌ها محدود است. جنوا مي‌گويد که او در پوشش يک هنرمند خالکوبي ايمپلنت‌ها را مي‌کارد. او با اينکه ايده‌ي ارتقاي بدن را در شبکه‌هاي اجتماعي تبليغ مي‌کند ولي خودش هيچ تراشه يا ارتقايي ندارد. وي مي‌گويد آن‌ها برايش استفاده‌اي ندارند. دکتر مري نيل، استاد پزشکي و اخلاق دانشگاه استرثکلايد مي‌گويد، از اينکه تعداد بيشتري از افراد به سمت اين کار مي‌آيند، تعجبي نمي‌کند اما بايد مقررات بهتري وضع شوند. او مي‌گويد که اين رويه شبيه به ديگر تغييرات بدن مانند بوتاکس است اما مباحث اخلاقي زيادي وجود دارد که بايد درمورد خودمختاري و تنظيم بدن درنظر گرفته شود. او توضيح مي‌دهد، کار افرادي که تجهيزات را به‌صورت آنلاين مي‌خرند و اين کار را در منزل انجام مي‌دهند، خطرناک است. دولت اسکاتلند در حال مشاوره و وضع قوانيني درمورد انجام اين رويه‌ها است. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد