مبارزه با پارکینسون به کمک یک مولکول

ايسنا/ پژوهشگران "دانشگاه هلسينکي" فنلاند در مطالعه اخيرشان اظهار کرده‌اند يک مولکول کوچک مي‌تواند بيماري پارکينسون را درمان کند. پيشرفت بيماري پارکينسون با کاهش توانايي مغز در توليد دوپامين که يک انتقال دهنده عصبي مسئول پيام رساني است و حرکات بدن را کنترل مي‌کند، مشخص مي‌شود. به همين منظور پژوهش‌هاي زيادي در اين باره و براي توسعه روش‌هاي درماني نوين در حال انجام است. اخيرا نيز دانشمندان فنلاندي از يک روش اميدوار کننده در قالب يک مولکول خبر داده‌اند که توسط آن موفق به تقويت سطح دوپامين در موش‌ها شده‌اند. دوپامين (Dopamine) يک ترکيب آلي از خانواده کاتکولامين‌ها و فنتيل‌امين‌هاست که نقش حياتي در بدن و مغز دارد. دوپامين از پيش‌سازهايش در مغز و کليه سنتز مي‌شود، دوپامين همچنين در بيشتر گياهان و جانوران سنتز مي‌شود. دوپامين در مغز نقش پيامرسان عصبي و در خون نقش هورموني دارد، دوپامين به صورت عمده در وزيکول‌هاي نورون‌هاي دوپامينرژيک و همچنين در غدد آدرنال ذخيره مي‌شود. تمرکز اصلي دانشمنداني که بر روي روش درماني مناسبي براي بيماري پارکينسون کار مي‌کنند، تقويت توانايي مغز در توليد دوپامين و محافظت از سلول‌هاي مغزي سالم توليد کننده دوپامين، است. به طور کلي هنگامي که يک فرد به اين بيماري مبتلا مي‌شود حدود ۷۰ الي ۸۰ درصد اين سلول‌ها از بين رفته‌اند و در حال حاضر نيز هيچ درماني توسعه داده نشده که بتواند جلوي اين روند تخريب کننده را بگيرد. با اين حال پژوهشگران پيشتر اظهار کرده‌ بودند که پروتئيني فاکتور رشدي به نام "فاکتور نوروتروفيک گرفته شده از سلول گليال"(GDNF) مي‌تواند اين روند را کُند، کند. تحقيقات قبلي نشان داده است که استفاده از اين پروتئين مي‌تواند روشي براي معالجه يا حتي معکوس کردن تأثيرات پارکينسون ارائه دهد. يکي از مشکلات اين روش اندازه نسبتا بزرگ پروتئين فاکتور نوروتروفيک گرفته شده از سلول گليال است. اين بدان معناست که براي رسيدن به مغز به روش‌هاي پيچيده‌اي نياز دارد اما پژوهشگران فنلاندي اخيرا اظهار کرده‌اند که مولکولي را کشف کرده‌اند که بسيار قابل کنترل‌تر از اين پروتئين است. ملکولي که آنها کشف کرده‌اند "BT۱۳" نام دارد و اين مولکول گيرنده‌هاي مشابه فاکتور نوروتروفيک گرفته شده از سلول گليال را مورد هدف قرار مي‌دهد، اما از نظر اندازه به مراتب کوچک‌تر از فاکتور نوروتروفيک گرفته شده از سلول گليال است. طي اين مطالعه پژوهشگران اثر اين مولکول در درمان موش‌هاي مبتلا به پارکينسون را مورد بررسي قرار دادند. دانشمندان دريافتند که اين مولکول نه تنها به افزايش سطح دوپامين منجر مي‌شود بلکه گيرنده‌اي را فعال مي‌کند که از سلول‌هاي مغزي سالم که دوپامين توليد مي‌کنند محافظت مي‌کند. اين تيم هم اکنون در تلاش است تا ويژگي‌هاي مبارزه با پارکينسون BT۱۳ را بهبود ببخشد و همچنين ترکيبات ديگري مانند آن را نيز بررسي کند. يافته‌هاي اين مطالعه در مجله "Movement Disorders" منتشر شد. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد