سیارک‌های اطراف مشتری از منظومه دیگری آمده‌اند

ايسنا/ ستاره شناسان مي‌گويند جمعيت سيارک‌هاي موجود در اطراف سياره مشتري احتمالا متعلق به يک سامانه خورشيدي ديگر هستند که به منظومه شمسي ما مهاجرت کرده‌اند. اخترشناسان طي چند سال گذشته متوجه شده‌اند که منظومه شمسي ما ممکن است بيشتر از آنچه تصور مي‌کرديم ميزبان اجرام بين ستاره‌اي باشد و اکنون محققان مرکز "CNRS" در فرانسه و "UNESP" در برزيل مدارهاي عجيب و غريب اجرام موسوم به "قنطورس"(Centaurs) را رديابي کرده و دريافته‌اند که ۱۹ مورد از آنها قبل از اينکه توسط نيروي جاذبه خورشيد گير افتاده باشند، حول ستاره ديگري مي گشته‌اند و از منظومه ديگري سرچشمه گرفته‌اند. بنابراين طبق گفته محققان، همه چيز در منظومه شمسي ما در همين جا متولد نشده است. ستاره شناسان در سال ۲۰۱۷ متوجه يک سيارک با مداري عجيب شدند که نشان مي‌داد از فضاي بين ستاره‌اي آمده است. اين سيارک عجيب که به شکل سيگار برگ بود، "اوموآموآ"(Oumuamua) نام داشت که رصد آن سر و صداي زيادي هم برپا کرد، چرا که در ابتدا تصور مي‌شد يک سفينه متعلق به بيگانگان است. سپس در سال ۲۰۱۹ يک دنباله دار ميان ستاره اي به نام "بوريسوف"(Borisov) رصد شد که آن هم از فضاي بين ستاره اي آمده بود. در حالي که اکنون هر دوي اين اجرام در حال خارج شدن از منظومه شمسي هستند، به نظر مي‌رسد بازديدکنندگان ديگري وارد منظومه شمسي ما شده‌اند که فعلا قصد ماندن دارند. اخترشناسان در سال ۲۰۱۸ کشف کردند که سيارکي موسوم به "۲۰۱۵ BZ۵۰۹" که بعداً "Ka‘epaoka‘awela" ناميده شد، در يک منظومه شمسي ديگر متولد شده و اکنون به اقامت دائم در نزديکي مدار مشتري رسيده است. اکنون همان تيم کشف کرده است که اين سيارک، تنها نيست. آنها محاسبه کرده‌اند که ۱۹ جرم ديگر احتمالاً از خارج از منظومه شمسي ما آمده‌اند. اين اجرام موسوم به "Centaurs" در مداري بين سياره‌هاي مشتري و نپتون مي‌چرخند و ويژگي‌هاي عجيب و غريبي دارند. سانتور يا قنطورس در اساطير يونان به موجودي با پايين تنه‌اي به شکل اسب و بالا تنه‌اي به شکل انسان گفته مي‌شود. برگزيدن اين نام براي اين اجرام از اين واقعيت ناشي مي‌شود که آنها به نوعي يک تلاقي ميان سيارک‌ها و دنباله دارها هستند. آنها همچنين داراي مدارهاي بسيار غيرمعمولي هستند. برخي از آنها مانند "BZ۵۰۹" بر خلاف جريان رايج ترافيکي در منظومه شمسي حرکت مي‌کنند و برخي ديگر نيز با زاويه‌هاي عجيب و غريبي گردش مي‌کنند که آنها را به ديگر اجرام و سيارک‌هاي منظومه شمسي دور و نزديک مي‌کند. اخترشناسان براي فهميدن اينکه چرا آنها تا اين حد عجيب عمل مي‌کنند، از شبيه سازي‌هاي رايانه‌اي براي رديابي مدارهاي آنها استفاده کردند تا دريابند که آنها از کجا آمده‌اند. نتايج براي ۱۹ عدد از آنها حاکي از اين بود که آنها متعلق به منظومه شمسي ما نيستند. حدود ۴.۵ ميليارد سال پيش، خورشيد ما که تازه متولد شده بود، توسط ديسکي از گرد و غبار و گاز محاصره شده بود که در نهايت به شکل سيارات، قمرها و اجرام ديگر متراکم شد. اغلب سيارک‌ها و دنباله دارها نيز پس از آن شکل گرفتند، زيرا آنها اساسا بقاياي به جا مانده از برخورد اجرام بزرگتر هستند. اما اين ۱۹ سانتور جزو آنها نيستند. اين تيم دريافت که در آن زمان، اين اجرام در حال چرخش به دور خورشيد ما در زاويه اي عمود بر ديسک گرد و غبار بوده اند. اين نشان مي دهد که آنها در اين منظومه به دنيا نيامده اند و قبل از راهي شدن به سمت خورشيد ما، در اطراف يک ستاره ديگر تشکيل شده اند. به همان روشي که سيارک هاي متولد شده در منظومه شمسي مانند کپسول هاي زمان حاوي اطلاعات در مورد چگونگي تولد و تشکيل منظومه شمسي عمل مي‌کنند، اين اجرام نيز مي‌توانند سرنخ هايي در مورد نحوه شکل‌گيري ساير منظومه‌هاي ستاره اي به ما بدهند. اين مطالعه در مجله MNRAS منتشر شده است. #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد