ديجياتو/ ليسيدن دستگاههاي الکترونيکي مانند گوشيهاي هوشمند ميتواند شما را مريض کند، البته شايد محقق باشيد و وسيلهاي الکترونيکي را براي ايجاد طعمها به صورت مصنوعي توليد کنيد که در اينصورت موضوع فرق ميکند. اخيرا يک دانشمند ژاپني موفق به توسعه دستگاهي با نام «نمايشگر مزه» براي شبيهسازي طعمهاي مختلف شده است.
چندين سال پيش بسياري بر اين باور بودند که «نقشه زبان» حقيقت دارد. نقشه زبان بيان ميکند که هر بخشي از زبان ميتواند طعم خاصي مانند شيرين و ترش را تشخيص دهد. امروزه ميدانيم که نقشه زبان صحت ندارد و تمام بخشهاي زبان ميتوانند مزه را تشخيص دهند. در کنار شيرين، ترش، شور و تلخ، طعم پنجمي با نام «اومامي» وجود دارد که نقش بالايي در لذت بردن از غذا ايفا ميکند.
درک اين موضوع که زبان ما چگونه کار ميکند باعث شده دانشمند ژاپني، «Homei Miyashita» دستگاهي با نام «ترکيبکننده نوريماکي» توليد کند. اين دانشمند دستگاه خود را با الهام از اين موضوع که چشم به راحتي ميتواند زبان را بدون وجود طعم فيزيکي گول بزند، توسعه داده است.
اين دستگاه از يک نمايشگر تشکيل شده که از پيکسلهاي ميکروسکوپي ساخته شده از عناصر قرمز، سبز و آبي استفاده ميکند که براي ايجاد يک تصوير تمام رنگي با شدتهاي مختلف باهم ترکيب ميشوند. Miyashita با توجه به اين موضوع که ميتوان با ديدن زبان را گول زد، براي دستگاه خود علاوه بر ترکيبکننده نوريماکي، نام نمايشگر مزه را نيز درنظر گرفته است.
تا به امروز تلاشهاي زيادي براي شبيهسازي طعمهاي مصنوعي روي زبان صورت گرفته اما آنها روي يک مزه خاص تمرکز کردهاند يا طعم مخصوصي را تقويت کردهاند که براي مثال بدون افزودن نمک موفق به ايجاد طعمي بسيار شور شدهاند. دستگاه دانشمند ژاپني روش تهاجميتري را در پيش گرفته که از ۵ ژل استفاده ميکند. اين ژلها هنگام برقراري تماس با زبان انسان ميتوانند پنج طعم مختلف ايجاد کنند.
اين ژلهاي رنگي که به صورت لولههاي بلند از «آگار» ساخته شدهاند، از «گليسين» براي طعم شيرين، «سيتريک اسيد» براي طعم اسيدي، «سديم کلرايد» براي طعم شور، «کلريد منيزيم» براي تلخي و «سديم گلوتاميک» براي مزه اومامي استفاده ميکنند.
زماني که دستگاه روي زبان قرار ميگيرد، کاربر تمام مزهها را به صورت همزمان حس ميکند، اما طعمهاي خاصي ميتوانند با ميزان و شدتهاي مختلف نيز توليد شوند. نمونه اوليه اين دستگاه در فويل مسي پيچيده شده تا زماني که فرد آن را در دست ميگيرد و روي زبان خود قرار ميدهد، يک مدار الکتريکي از طريق بدن انسان شکل بگيرد تا تکنيکي با نام «الکتروفورز» را سادهتر کند.
الکتروفورز فرايندي بوده که هنگام اعمال جريان الکتريکي امکان جابجايي مولکولها در ژلها را فراهم ميکند. در اين دستگاه الکتروفورز براي لمس مواد داخل ژل با زبان کارايي دارد. دستگاه ترکيبکننده نوريماکي به کاربران اجازه ميدهد که بدون خوردن غذاي واقعي، طعمهاي مختلف را امتحان کنند. نمونه اوليه اين دستگاه ابعاد بزرگي دارد، اما ميتوان آن را به صورت يک وسيله کامپکت طراحي کرده تا کاربران بجاي خوردن غذاهاي پرکالري، تنها طعم آنها را تجربه کنند.
بازار