تحریک عمقی مغز، پیشرفت بیماری پارکینسون را کُند می‌کند

ايسنا/ پژوهشگران "دانشکده پزشکي دانشگاه وندربيلت" در مطالعه اخيرشان اظهار کرده‌اند تحريک عمقي مغز(Deep brain Stimulation) پيشرفت بيماري پارکينسون را کند مي‌کند. در مطالعات جديد محققان اظهار کرده‌اند بنابر يافته‌هاي جديد مي‌توان گفت تحريک عمقي مغز(DBS) بر کاهش پيشرفت بيماري مبتلايان به پارکينسون در مراحل اوليه نقش مهي ايفا مي‌کند. تحريک عمقي مغز(Deep brain Stimulation) نوعي روش درماني(جراحي) در پزشکي است که در آن الکترودهايي در داخل مغز بيمار قرار داده مي‌شوند. اين الکترودها پس از کاشته شدن در مغز به يک دستگاه مولد پالس الکتريکي(Pulse generator) متصل مي‌شوند. پالس الکتريکي توليد شده توسط دستگاه پالس ژنراتور از طريق الکترودهاي کاشته شده در مغز به بافت‌هاي عمقي مغز انتقال يافته و از اين طريق اثر درماني خود را اعمال مي‌نمايد. محققان اين مطالعه اظهار کردند در صورت تأييد نتايج در يک کارآزمايي بزرگ که در حال حاضر در حال انجام است، تحريک عمقي مغز به اولين درماني تبديل خواهد شد که از نظر باليني ثابت شده است که سرعت پيشرفت اين بيماري عصبي را کاهش مي‌دهد. چند دهه است که از تحريک عميق مغز براي درمان مؤثر علائم مبتلايان به پارکينسون شديد استفاده مي‌شود. اين درمان شامل قرار دادن چندين سيم ريز در مغز بيمار است که جريان الکتريکي پراکنده را به قسمت‌هاي خاصي از مغز منتقل مي‌کنند. اين مطالعه جديد نتايج طولاني مدت يک کارآزمايي را انجام داده است که از بيش از يک دهه قبل انجام شده است. ۳۰ بيمار مبتلا به مراحل اوليه پارکينسون از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ در اين مطالعه مورد بررسي قرار گرفتند. نيمي از گروه جراحي تحريک عمقي مغز را در کنار روش‌هاي دارويي استاندارد دريافت کردند و گروه ديگر دارو مصرف کردند. داده‌هاي تازه که اخيرا منتشر شده، نشان مي‌دهد آن دسته از بيماران که فقط داروهاي استاندارد درماني را دريافت کرده بودند، پس از پنج سال، پنج برابر بيشتر از افرادي که تحت جراحي تحريک عمقي مغز قرار گرفته بودند داراي لرزش در وضعيت استراحت بودند. اين بيماري همان لرزش در وضعيت استراحت است که همه‌گيري آن بيشتر در سنين پيري است اما در جوانان هم ديده مي‌شود. همه‌گيري آن در همه مناطق جهان يکسان است. به‌طور کلي اين بيماري بر اثر از بين رفتن سلول‌هاي ترشح‌کننده ماده‌اي به نام دوپامين(که يک انتقال دهنده عصبي است) و تجمع آلفا-سينوکلئين رخ مي‌دهد. افزايش نسبت استيل کولين به دوپامين در غده‌هاي قاعده‌اي مغز موجب نشانه‌هاي لرزش، سفتي عضلات، و کندي حرکات مي‌شود. اگرچه علت بروز اين بيماري کاملا مشخص نيست، اما مشخص شده که، هر دو فاکتورهاي ژنتيکي و محيطي در بروز آن نقش دارند. از اين ميان مي‌توان به فاکتورهايي مانند افزايش سن، پيشينه خانوادگي ابتلا به بيماري پارکينسون،جهش‌هاي ژنتيکي، جنسيت، قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات، برخي داروها و پيشينه آسيب و جراحت مغز به عنوان عوامل بروز اين بيماري اشاره کرد. يافته‌هاي اين مطالعه در مجله Neurology منتشر شد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar