پرده‌برداری از عامل انقراض دایناسورها

ايسنا/ نتايج يک مطالعه جديد مي‌گويد اين اثر برخورد سيارک‌ها با زمين بوده است که موجب انقراض دايناسورها شده و فرضيه فوران آتشفشان‌ها مردود است. وقتي صحبت از انقراض دايناسورها مي‌شود، دو فرضيه ديرپا سال‌ها است که در اذهان، شناور هستند. اولين فرضيه اين است که برخورد يک سيارک با زمين در سواحل مکزيک و در پايان دوره کرتاسه يعني ۶۶ ميليون سال پيش، باعث انقراض دايناسورها شده است. فرضيه ديگر اين است که فوران‌هاي آتشفشاني بزرگ ممکن است تقريباً ۷۵ درصد از حيات را در کره زمين از بين برده باشند که دايناسورها هم يکي از آنها بوده‌اند. اکنون يک تيم تحقيقاتي از کالج امپريال لندن، دانشگاه بريستول و کالج دانشگاهي لندن ادعا مي‌کنند که تنها اثر برخورد سيارک مي‌توانسته انقراض دايناسورها را موجب شود و فوران عظيم آتشفشان نه تنها از بين برنده حيات به صورت عمده نيست، بلکه حتي مي‌تواند واقعاً به آن کمک کند. دکتر "الساندرو چيارنزا" سرپرست اين مطالعه گفت: ما نشان مي‌دهيم که برخورد سيارک‌ها موجب زمستان‌هاي ده‌ها ساله شده که محيط مناسب براي زندگي دايناسورها را کاهش داده است. در مقابل، اثرات فوران‌هاي شديد آتشفشاني به اندازه کافي قوي نبوده است که به طور قابل ملاحظه‌اي در اکوسيستم‌هاي جهاني اختلال ايجاد کند. وي افزود: مطالعه ما براي اولين بار از نظر کمّي تأييد مي‌کند که تنها توضيح قابل قبول براي انقراض دايناسورها، تأثير زمستان حاصل از برخورد سيارک است که زيستگاه‌هاي دايناسورها را در سراسر جهان از بين برده است. محققان براي يافتن اينکه بين سيارک و آتشفشان، کدام عامل بيشتر تأثير خود را بر دايناسورها گذاشته است، از نشانگرهاي اقليمي زمين شناختي و مدل‌هاي رياضي استفاده کردند. آنها در اين مطالعه جديد اين روش‌ها را با داده‌هايي در مورد اينکه دايناسورها براي زنده ماندن به چه نوع عوامل محيطي نياز داشتند، ترکيب کرده‌اند. محققان در نهايت به اين نتيجه رسيدند که تنها اثر برخورد سيارک با زمين بوده است که همه زيستگاه‌هاي احتمالي دايناسورها را از بين برده است، در حالي که آتشفشان برخي از اين مناطق را زيست پذير کرده است. بنابراين محققان مي‌گويند که آتشفشان‌ها در واقع نه تنها موجب انقراض دايناسورها نشده‌اند، بلکه ممکن است به آنها کمک هم کرده باشند. محققان دريافتند از آنجا که آتشفشان‌ها کربن دي اکسيد بر جاي مي‌گذارند، موجب گرم شدن زمين مي‌شوند و يک فوران آتشفشاني مي‌تواند با احياي بسياري از زيستگاه‌ها پس از زمستان حاصل از برخورد سيارک، به تداوم حيات کمک کند. "چيارنزا" گفت: ما به شواهد جديدي دست يافته‌ايم که نشان مي‌دهد فوران‌هاي آتشفشاني که در آن زمان اتفاق افتاده‌اند، مي‌توانستند اثرات برخورد سيارک‌ها را بر روي آن محيط، به خصوص در سرعت بخشيدن به افزايش دما کاهش دهند. اين گرم شدن ناشي از فوران آتشفشاني به تقويت بقا کمک مي‌کرده است و موجب احيا و بازيابي حيوانات و گياهاني که در خطر انقراض بوده‌اند، شده است.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar