کشف بقایای یک ابرنواختر در اعماق اقیانوس هند!
ايسنا/ اخترشناسان بقاياي يک ابرنواختر را در اعماق اقيانوس هند کشف کرده اند و اعتقاد آنها بر اين است که اين ابرنواختر باستاني حدود ۳۳ هزار سال پيش به زمين سفر کرده است.
ستاره ها هنگامي سوخت شان تمام مي شود، از بين مي روند و گاهي اوقات اين اتفاق با يک انفجار قدرتمند همراه مي شود که به "ابرنواختر"(supernova) معروف است. اين ابرنواخترها از خود، ماده اي را بيرون مي رانند که در سراسر جهان پخش مي شود.
اکنون ستاره شناسان دانشگاه ملي استراليا ردپاي يک ابرنواختر را درست در اينجا روي زمين کشف کرده اند که در اعماق اقيانوس هند دفن شده است. اعتقاد آنها بر اين است که بقاياي اين ابرنواختر باستاني حدود ۳۳ هزار سال پيش به اينجا سفر کرده است.
ممکن است تعجب کنيد که محققان چگونه تشخيص داده اند که اينها واقعاً بقاياي يک ابرنواختر باستاني است. در پاسخ بايد گفت به اين دليل که آنها در نمونه هاي رسوبي جمع آوري شده از اعماق اقيانوس هند اثري از ايزوتوپ هاي راديواکتيو آهن مشاهده کردند.
اين نوع ايزوتوپ آهن معروف به "۶۰Fe" در اينجا روي زمين توليد نمي شود. در واقع، آن را مي توان تنها در پرتوهاي کيهاني يافت، به اين معني که اين ماده بايد حين انفجار ابرنواختر توليد و منتشر شده باشد.
در ادامه اين تحقيق گمانه زني شد که آهن طي ۳۳ هزار سال گذشته با سرعت ۳.۵ اتم در هر سانتي متر مربع در سال رسوب کرده و از يک ابرنواختر يک ميليون ساله آمده است. دانشمندان همچنين فاش کردند که اين انفجار حتما ذرات گرد و غباري پخش کرده است که هنوز هم ممکن است در فضاي بين ستاره اي وجود داشته باشند.
محققان پراکندگي اين ابرنواختر را تا "ابر ميان ستاره اي محلي"(LIC) که يک ابر ميان ستاره اي در کهکشان راه شيري است که ۳۰ سال نوري وسعت دارد، رديابي کردند. لازم به ذکر است که منظومه شمسي ما هزاران سال است که در همين ابر حرکت مي کند.
زماني که حباب محلي(ناحيه اي کم تراکم از ماده بين کهکشاني) درست شده احتمالاً شکلي گوي مانند داشته است. اگرچه هنوز شکل گوي مانند خود را از دست نداده، اما پس از سه ميليون سال کمي نامتقارن شده و توده‌هايي از ستارگان و ابرهاي ستاره‌اي به آن راه يافته‌اند که منظومه شمسي يکي از آنها است. توده‌هاي نسبتا چگالي که درون حباب محلي قرار دارند را اصطلاحا ابرهاي ميان ستاره‌اي مي‌نامند. تاکنون خورشيد از ابرهاي ميان ستاره‌اي زيادي گذشته است اما در حال حاضر در هيچ ابر ميان ستاره‌اي قرار ندارد.
اين يافته ها در حال حاضر متقن نيستند و محققان مي گويند که براي تأييد منبع دقيق ابرنواختر و زمان بندي اينکه که بخش هاي آن چه زماني به سمت زمين آمده اند، بايد مطالعات بيشتري انجام شود.
جالب است بدانيد که سياره ما شامل بخش هايي از انفجار باستاني يک ستاره است.
اين مطالعه در مجله National Academy of Sciences منتشر شده است.
خبرهای بیشتر درباره ی
۰ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
