عجیب‌‌ و ‌غریب‌‌ترین پدیده‌های کیهانی!

خراسان/ عجيب‌ترين پديده‌هاي کيهاني فهرستي از 12 جرم و پديده شگفت‌انگيز و جالب توجه در سراسر جهان است که از کهکشان‌هاي فسيل شده گرفته تا پاستاي هسته‌اي، موارد حيرت‌انگيزي را شامل مي‌شود. اين ۱۲ مورد،  باورنکردني‌ترين پديده‌هايي هستند که در فضاي خارج از جو زمين کشف شده‌اند. پديده‌هاي شگفت‌انگيز بسياري در سياره ما وجود دارند، همين حقيقت که زمين از لايه‌ هاي نازکي از سنگ پوشيده شده که روي مواد مذاب جابه‌جا مي‌شوند و زير لايه‌اي نازک از گاز قابل تنفس براي انسان‌ها قرار دارد، به اندازه کافي عجيب و حيرت‌انگيز است. با وجود اين همه روزه دانشمندان ستاره‌شناس و کيهان‌شناس، پرده از راز مباحث مختلفي در جهان اطراف برمي‌دارند و شگفتي‌هاي دنيايي را که در آن زندگي مي‌کنيم، بيشتر و بيشتر براي ما آشکار مي‌کنند. در ادامه با ما همراه باشيد تا به بررسي 12 مورد از عجيب‌ترين پديده‌هاي کيهاني بپردازيم.

سيگنال‌هاي راديويي مرموز

از سال ۲۰۰۷ تاکنون دانشمندان پالس هايي از امواج راديويي را دريافت کرده اند که بسيار قوي و نوراني هستند و طول عمر آن ها چند ميلي ثانيه بيشتر نيست. اين پالس‌ها با نام سيگنال راديويي فضايي (FRB) شناخته مي شوند و  به نظر مي رسد منشأ آن ها، ميلياردها سال نوري با ما فاصله داشته باشد. به تازگي محققان يک سيگنال راديويي فضايي تکرار شونده دريافت کرده اند که شش بار پشت سر هم تکرار شده است. چنين پديده اي در نوع خود منحصر به فرد است و محققان اميدوارند کشف آن به مشخص شدن ماهيت اين سيگنال ها کمک کند.
 
پاستاي هسته‌اي

---

بازار

---

دومين نمونه از عجيب ترين پديده‌هاي کيهاني  به عنوان قوي ترين ماده در جهان هم شناخته مي‌شود. گفته شده پس از مرگ يک ستاره، پروتون ها و نوترون هاي به جا مانده در معرض گرانش شگفت انگيزي قرار مي گيرند و به اين ترتيب رشته هايي باريک و شبيه ماکاروني را تشکيل مي دهند. شبيه سازي ها نشان مي دهند که براي شکستن اين رشته هاي پاستاي هسته اي، بايد نيرويي ۱۰ميليون برابر بيشتر از نيروي لازم براي شکستن فولاد به کار گرفته شود.

حلقه‌هاي هائوميا

سياره کوتوله هائوميا يا هوميا (Haumea) به خودي خود عجيب و غيرمعمول است؛ اين جرم آسماني در کمربند کويپر، در خارج از مدار سياره نپتون قرار دارد و به واسطه ظاهر کشيده، دارا بودن دو قمر و رفتار هاي عجيبش، به عنوان موضوعي جالب توجه در دنياي ستاره شناسي در نظر گرفته مي شود. روز در هائوميا تنها چهار ساعت طول مي کشد و به همين دليل اين جرم آسماني سريع ترين چرخش را در ميان اجرام بزرگ منظومه شمسي به خود اختصاص داده است. با اين همه وقتي هائوميا در سال ۲۰۱۷ از جلوي يک ستاره عبور کرد، دانشمندان مشاهده کردند يک حلقه باريک از سنگ هاي آسماني به دور آن مي گردند و گفته شده که اين حلقه به احتمال قوي نتيجه برخورد سياره کوتوله با جرم آسماني ديگري در گذشته بوده است.
 
عجيب‌ترين ستاره

ستاره شناسي به نام تابتا بوياجيان از دانشگاه ايالتي لوئيزيانا مدتي پيش ستاره اي عجيب به نام  KIC  را کشف کرد که در زماني کوتاه، سر و صداي زيادي در دنياي ستاره شناسي به پا کرد. اين ستاره با نام ستاره تبي (Tabby's star) هم شناخته مي شود و عجيب ترين خصوصيت آن، کم شدن نورش به طرزي غيرمنتظره و مرموز است. گفته شده که ستاره تبي گاهي تا ۲۲ درصد از مقدار اوليه نور خود را از دست مي‌دهد و هيچ بازه زماني مشخص و سيستم خاصي براي کم و زياد شدن نور آن وجود ندارد. بلافاصله پس از مطرح شدن خبر کشف اين مورد از عجيب‌ترين پديده‌هاي کيهاني، طرفداران تئوري هاي توطئه اظهار کردند به احتمال قوي ساختار هايي از موجودات فضايي پيشرفته در اطراف ستاره وجود دارند و اين موجودات باعث کم و زياد شدن نور ستاره مي شوند. با اين همه دانشمندان توضيح عاقلانه تر و قابل قبول تري را ارائه کرده اند؛ گفته شده که ممکن است ابر عظيمي از گرد و غبار کيهاني در اطراف اين ستاره وجود داشته باشد و عبور اين توده هاي گرد و غبار باعث تغيير درخشندگي ستاره ‌شود.

ماهي که خود يک ماه دارد!

بسياري معتقدند جرمي شگفت انگيزتر از ماه، يک قمر است که خود يک ماه دارد؛ به چنين جرمي ماه ماه (moonmoon) گفته مي شود. اين  پديده عجيب کيهاني، از لحاظ تئوري هيچ مشکلي ندارد و با اين که ستاره شناسان تاکنون چنين جرمي را کشف نکرده اند، گفته شده که مانعي بر سر راه شکل گيري اين جرم عجيب وجود ندارد.
 
هايپريون برقي

عنوان غيرمعمول‌ترين ماه موجود در منظومه شمسي مي‌تواند نصيب بسياري از قمرهايي شود که به دور سياره‌هاي همسايه ما گردش مي کنند؛ قمري مثل آيو که (Io) به دور مشتري مي گردد و به خاطر آتش فشان هاي عجيبش مشهور است يا قمر تريتون (Triton) نپتون که چشمه هاي فوران کننده شگفت انگيزي روي خود دارد. با اين حال قمر هايپريون (Hyperion) زحل با ظاهري شبيه به سنگ پا و وجود تعداد بي شماري دهانه بر روي آن، جايگاه مخصوصي در فهرست عجيب ترين پديده هاي کيهاني خواهد داشت. يکي از يافته هاي جالب توجه فضاپيماي کاسيني (Cassini) ناسا که در بين سال هاي ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ به دور زحل گردش مي کرد، به هايپريون مربوط مي شود؛ کاسيني کشف کرد يک پرتو از ذرات حاوي الکتريسيته ساکن از اين قمر در فضا منتشر مي شود که در نوع خود منحصر به فرد است.

کهکشاني بدون ماده تاريک

ماده تاريک (Dark matter)، ماده اي مرموز و ناشناخته است که حدودا ۸۵ درصد تمامي جرم جهان را به خود اختصاص داده است و دانشمندان مطمئن هستند ماده تاريک در همه جا وجود دارد. با اين حال وقتي در مارس ۲۰۱۸ محققان کهکشاني را کشف کردند که به سختي ماده تاريکي در آن پيدا شد، توجه ها بيش از هميشه به اين کهکشان عجيب و مرموز جلب شد. در ادامه تحقيقات ديگري انجام شد که وجود ماده تاريک در اين کهکشان را تاييد مي کرد اما گفته شده که اگر واقعا هيچ ماده تاريکي در اين کهکشان قرار نگرفته باشد، اين پديده مي تواند نظريه ديگري در ستاره شناسي را تاييد کند که وجود ماده تاريک را به کلي نقض مي کند!
 
فسيل زنده‌اي از يک کهکشان

کهکشان «DGSAT I” از نوع کهکشان هاي فوق العاده پراکنده (UDG) است و با اين که ابعاد آن تفاوت چنداني با کهکشان راه شيري ندارد، تعداد ستاره ها و تراکم اجرام آن به قدري کم است که ديدن آن بسيار مشکل است و تقريبا نامرئي به شمار مي رود. با اين حال DGSAT I يک تفاوت عمده با ساير کهکشان هاي فوق العاده پراکنده دارد؛ اين کهکشان برخلاف نمونه هاي مشابه که در حالت هاي دسته اي و به صورت گروهي ديده مي شوند، تنها بوده و به دور از ساير کهکشان ها در گوشه اي از فضا قرار گرفته است. کشف اين سيستم ستاره اي عجيب در سال ۲۰۱۶ دانشمندان را به فکر فرو برد و منطقي ترين توضيح ارائه شده، اين است که کهکشان مدنظر در زماني متفاوت نسبت به نمونه هاي مشابه شکل گرفته و به احتمال قوي تولد آن حدودا يک ميليارد سال پس از انفجار بيگ بنگ رخ داده است. به اين ترتيب مي‌توان گفت که DGSAT I يک فسيل زنده کهکشاني به شمار مي رود.

سياره‌اي سرگردان
 با شفق‌هاي قطبي
در سراسر کهکشان ما سياره هاي سرگردان زيادي وجود دارند که به دليل نيروهاي گرانشي مختلف از ستاره ميزبان خود جدا شده اند و در کهکشان حرکت مي کنند. يکي از  عجيب ترين پديده‌هاي کيهاني هم به همين اجرام سرگردان مربوط مي شود. سياره مدنظر ما« SIMP j  » نام دارد و گفته شده که ميدان گرانش آن حدود ۲۰۰ برابر از ميدان گرانش مشتري قوي تر است. اين جرم آسماني ۲۰۰ سال نوري از ما دور بوده و دانشمندان مي گويند ميدان گرانش قوي آن باعث ايجاد شفق هاي قطبي در اتمسفر سياره مي شود. اين شفق ها توسط تلسکوپ هاي راديويي رصد شده اند.
 
نوترينويي با اطلاعات فراوان

نوترينوها ذراتي زير اتمي و خنثي هستند که به واسطه جرم نزديک به صفر و قابليت واکنش نداشتن با مواد ديگر، به عنوان ذرات ارواح هم شناخته مي شوند. در همين خصوص، ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۷ روزي بود که يک نوترينو با انرژي قابل توجهي به زمين آمد که اطلاعات شگفت انگيزي را با خود آورده بود. نوترينوهاي پرانرژي پديده عجيبي نيستند و دانشمندان مستقر در آزمايشگاه نوترينو آيسکيوب  حداقل ماهي يک بار با چنين ذراتي مواجه مي شوند. با اين همه نکته جالب توجه درخصوص نوترينوي مدنظر اين بود که اطلاعات موجود در آن، به دانشمندان اين امکان را داد که حدودا مبدا آن را تشخيص دهند و تلسکوپ هاي خود را به سمت اين مبدأ نشانه بگيرند. اين اولين باري بود که ذره اي زيراتمي به اندازه کافي اطلاعات به همراه داشت تا دانشمندان را در پيدا کردن مبدا خود ياري کند. بررسي هاي بعدي نشان داد نوترينوي پرانرژي مد نظر حدودا ۴ميليارد سال پيش، از يک سياه چاله کلان جرم که در وسط يک کهکشان قرار داشته، به سمت زمين پرتاب شده است.

تصوير اختروش

اختروش يا کوازار نوعي جرم آسماني عظيم و بسيار درخشنده است که به عنوان هسته کهکشاني شناخته مي شود. چنين اجرامي توانايي خم کردن پرتوهاي نور اطراف را به واسطه گرانش فوق العاده زياد دارند و وقتي هم که مدتي پيش، دانشمندان به کمک تلسکوپ فضايي هابل يک اختروش با قدمتي بسيار زياد را رصد مي کردند، اين ايده مطرح شد که از کوازار مد نظر براي پيدا کردن نرخ انبساط جهان استفاده شود. بررسي ها در خصوص  عجيب ترين پديده هاي کيهاني نشان داد که نرخ انبساط جهان هم اکنون نسبت به گذشته بيشتر شده است. اين نتيجه گيري با ساير اندازه گيري هاي دانشمندان در گذشته متفاوت بوده و نظريه هاي کيهان شناسي چنين پديده اي را تاييد نمي کنند. به همين دليل دانشمندان در تلاش هستند تا مشخص کنند آيا تئوري هاي آن ها اشتباه بوده يا پديده عجيب ديگري باعث اين نتيجه گيري شده است؟

جريان مادون قرمز فضايي

ستاره هاي نوتروني اجرامي آسماني با چگالي و فشردگي بسيار زياد هستند که پس از مرگ ستاره هاي معمولي به وجود مي آيند. در حالت عادي اين ستاره ها امواج راديويي و تشعشعات پرانرژي ديگري مثل پرتو هاي ايکس را ساطع مي کنند اما در سپتامبر ۲۰۱۸ دانشمندان مشاهده کردند که يک ستاره نوتروني در فاصله ۸۰۰ سال نوري از زمين، جرياني طولاني از نور مادون قرمز را به وجود آورده است. چنين پديده اي تاکنون مشاهده نشده و دانشمندان احتمال مي دهند يک ديسک از گرد و غبار در اطراف ستاره ممکن است باعث به وجود آمدن نور مادون قرمز شده باشد البته تاکنون هيچ توضيح مورد تاييد و قابل قبولي در اين خصوص ارائه نشده است.
 
منابع اين پرونده: دانستني‌ها، گجت نيوز، برترين‌ها

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar