2
0
90
تحول در دنیای حسگر‌های زیستی
مجله ايلياد
بروزرسانی
مجله ايلياد/ استفاده از حسگرهاي زيستي که مي‌توان به راحتي آن‌ها را پوشيد و يا به‌صورت ايمن آن‌ها را درون بدن انسان کار گذاشت، روزبه‌روز در حال بيشتر شدن است، زيرا هم مي‌توانند کاربردهاي پزشکي و درماني داشته باشند و هم به کمک آن‌ها مي‌توان پايش مرتب پارامترهاي بدن را انجام داد. پيدا کردن بهترين ماده براي استفاده در اين حسگرها از اهميت بالايي برخوردار است. مطالعه‌ي جديدي که در دانشگاه بيرمنگام و دانشگاه ايالتي نيويورک انجام شده است، به ماده‌ي جديدي براي استفاده در اين نوع حسگرها بر روي پوست دست يافته است.
اين مطالعه توسط «متيو براون» و «آهيون کوه» به‌عنوان استاد وي از دانشگاه بيرمنگام انجام شده و نتايج آن در مجله‌ي Advanced Materials Technology چاپ شده است.
در اين مطالعه استفاده از ماده‌ي «پلي‌دي‌متيل‌سيلوگزان-PDMS» به عنوان يک ماده‌ي سيليکوني پيشنهاد شده است، زيرا سازگاري زيستي بالايي دارد و از خصوصيات مکانيکي مناسبي نيز برخوردار است. اين ماده عموماً يک لايه‌ي صاف و سخت ايجاد مي‌کند که تخلخل نيز ندارد و اين خصوصيت مشکلاتي براي راه عبور هوا و تبخير تعريق بدن را ايجاد مي‌کند.
براون مي‌گويد: «در ورزش اگر بخواهيد از حسگرهاي زيستي براي پايش پارامترهاي بدن استفاده کنيد، چسبيدن يک ماده‌ي سخت به پوست از تبخير شدن عرق بدن جلوگيري مي‌کند که مي‌تواند باعث تجمع عرق روي پوست و در نهايت ايجاد التهاب زير دستگاه شود. در اين وضعيت دقت دستگاه اندازه‌گيري نيز پايين خواهد آمد.»
آزمايش‌هاي مربوط به نوار قلب حين ورزش با استفاده از مواد متخلخل نشان داده است که تبخير عرق بدن باعث دريافت سيگنال‌هاي بهتري از قلب مي‌شود. استفاده از PDMS غيرمتخلخل باعث دريافت سيگنال‌هاي ضعيف از قلب مي‌شود.
محققين با استفاده از روش «الکترواسپينينگ» توانسته‌اند PDMS را به صورت متخلخل بسازند. اين روش در واقع روشي است که مي‌توان با استفاده از نيروي الکتريکي نانوفيبر ساخت.
آزمايش‌هاي مکانيکي انجام شده روي PDMS متخلخل نشان داده است که شباهت زيادي به فيبرهاي کلاژن و پوست انسان دارد. اين ماده حتي مي‌تواند به‌عنوان يک چسب خشک براي چسباندن دستگاه‌هاي الکترونيکي روي پوست انسان عمل کند.
ساختار نفوذپذير اين ماده به نحوي است که مي‌توان آن‌را در ترکيب با ديگر مواد و بافت‌هايي مانند پوست، شبکه عصبي و حتي قلب انسان سازگار کرد و کمترين التهاب را باعث شد. محققين مي‌گويند: «از اين ماده مي‌توان در ترميم زخم‌هاي مزمن، دستگاه پايش اکسيژن و دي‌اکسيدکربن خون و حتي دستگاه‌هاي پايش مواد شيميايي و بيولوژيکي بدن نيز استفاده کرد.»
اخبار بیشتر درباره
اخبار مرتبط
1
0
291
1
0
291
2
0
288
0
0
659
2
0
242
2
0
196
اخبار بیشتر درباره
پس از این بخوانید
خاموشی بیماری ژنتیکی نادر برای ماهها با یک سامانه پیشرفته
نزدیک شدن دانشمندان به درمان فلج
نبرد خونین میلیاردرها بر سر هوش مصنوعی
کشف کهکشانی که ۷ میلیارد سال تغییر نکرده است
عکس | گوشی پرچمدار جدید «ناتینگ فون» با طراحی عجیب و متفاوت
افزایش دما، کاهش غذا؛ گرمایش زمین تا سال ۲۱۰۰ یک وعده را از سفره بشر حذف میکند
مطالعه جدید: فقط یک دوز روانگردان سیلوسایبین، افسردگی را تا سالها تسکین میدهد
وزیر ارتباطات: اختلالات اینترنت ناشی از حملات خارجی است
چشمانداز ۳۲۰۰ مگاپیکسلی؛ ۶ جرم پنهان در نخستین تصویر خیرهکننده تلسکوپ ورا روبین
