کشف راهی برای بازسازی پوست بزرگسالان درست مثل نوزادان

به عنوان مثال، يک زيست چاپگر که براي کمک به بهبود زخم‌ها، در محل زخم، پوست چاپ مي‌کند يا يک مکعب چاپ سه‌بعدي شده که به ترميم استخوان‌ها و بافت‌هاي نرم کمک مي‌کند.

اما دانشمندان همچنين تلاش کرده اند تا به درون بدن نگاه کنند و آنچه را که بدن ما به صورت طبيعي به اين منظور مي تواند ارائه دهد، کشف کنند. اکنون تيمي از دانشمندان دانشگاه ايالتي واشنگتن(WSU) موفق به بازسازي پوست بزرگسالان شده است که دقيقاً مانند يک نوزاد تازه متولد شده عمل مي کند.

اين کشف ممکن است پيامدهاي مثبتي براي درمان بهتر و سريع‌تر زخم هاي پوستي و همچنين به حداقل رساندن روند پيري داشته باشد.

محققان در اين مطالعه، نوعي کليد مولکولي را در پوست موش هاي نوزاد کشف کردند که وظيفه ايجاد فوليکول هاي مو را در هفته اول تولد موش ها بر عهده دارد. به طور معمول، هنگامي که پوست کاملاً شکل مي گيرد، يعني وقتي موش ها به بزرگسالي مي رسند، اين کليد مولکولي خاموش مي شود و در مورد انسان هم همين اتفاق مي افتد.

محققان اين مولکول را در موش هاي بزرگسال روشن کرده و دريافتند که اين کار باعث مي شود زخم هاي پوستي آنها بدون بر جاي ماندن اثري از زخم، بهبود يابد و منجر به رشد مجدد مو در آن ناحيه مي شود و حتي امکان "مو شقي" يا مو به تن سيخ شدن را دوباره فراهم مي کند. گفتني است که مورد آخر تاکنون در پوست زخم شده در بزرگسالان امکان پذير نبوده است.

مو به تن سيخ شدن به برجسته شدن محل رويش مو در سطح پوست فرد اشاره دارد و معمولاً هنگامي که يک فرد تجارب قوي و احساسات شديد مانند ترس و شادي و سرخوشي يا انگيختگي جنسي را تجربه مي‌کند، رخ مي‌دهد. ايجاد اين نوع برجستگي بر روي پوست در انسان تحت استرس است که به عنوان يک پاسخ تحريکي در نظر گرفته مي‌شود و احتمالاً ريشه در ويژگي‌هاي تکاملي نوع بشر دارد. يک امکان محتمل براي آن اين است که با افزايش مقدار هواي به دام افتاده در سطح بيروني پوست مملو از موي نياکان بشر عاملي براي بزرگتر و تهاجمي تر به نظر رسيدن آنها براي ترساندن شکارچيان بوده ‌است.

"رايان دريسکل" استاديار دانشکده علوم زيستي مولکولي WSU و عضوي از تيم تحقيق، اين ايده را با بررسي پوست نوزادان تازه متولد شده و ظرفيت ترميم پوست آنها گرفت.

وي گفت: ما هنوز هم مي توانيم براي الهام گرفتن به موجودات و ارگانيسم هاي ديگر نگاه کنيم، اما همچنين مي توانيم با بازبيني خودمان، در مورد بازسازي چيزهاي جديدي ياد بگيريم.

اين تيم از روش توالي RNA براي مقايسه ژن ها و سلول ها در پوست نوزادان و بزرگسالان استفاده کرد. با انجام اين کار، تيم تحقيقاتي يک فاکتور رونويسي پروتئين را کشف کرد که DNA را به هم پيوند مي دهد و تعيين مي کند ژن ها روشن يا خاموش شوند. اين عامل "Lef1" ناميده مي شود و به فيبروبلاست هاي پاپيلاري مرتبط است که سلول هايي هستند که هنوز در مراحل رشد خود قرار دارند و در لايه اي از پوست درست در زير سطح پوست قرار دارند. اين لايه پاييني همان چيزي است که پوست را فعال و شاداب و با ظاهر جوان به نظر مي رساند.

محققان با فعال سازي "Lef1" در موش هاي بالغ دريافتند که جاي زخم کاهش يافته و امکان بازسازي پوست وجود دارد و همچنين رشد مجدد فوليکول هاي مو امکانپذير مي شود.

اين تيم تأکيد مي کند که قبل از اينکه اين کار روي پوست انسان انجام شود، بايد کارهاي بيشتري روي اين موضوع انجام شود. اما اگر همه چيز طبق برنامه پيش برود، اين روش مي تواند يک کشف فوق العاده مفيد براي انسان هاي بالغ باشد.

اين مطالعه در مجله eLife منتشر شده است.