عکاس نابینایی که با استفاده از صوت عکس می گیرد

روزياتو/پراناو لال که يک مشاور هندي است، گرچه نابينا پا به اين دنيا گذاشته اما به لطف فناوري اي به نام The vOICe مي تواند «ببيند»، فناوري اي که تصاوير زنده ي دوربين را تبديل به صوت مي کند. وقتي دوربين تصوير را از چپ به راست اسکن مي کند، زير و بمي صدا با ارتفاع اجسام تغيير مي کند و بلندي صدا با ميزان روشنايي. يادگيري تفسير ريزه کاري هاي اين اصوات شما را به يک ديد قابل استفاده و نتيجه بخش خواهد رساند.
فناوري The vOICe که اولين بار در دهه ي ۱۹۸۰ توسط مهندسي هلندي به نام پيتر مير ساخته شد، پيشرفت چشمگيري داشته است. طبق آنچه در وبسايت مير آمده اين فناوري از طريق عينک هايي مجهز به يک دوربين مورد استفاده قرار مي گيرد و استفاده از آن براي گوشي هاي اندرويدي، کامپيوترهاي Raspberry Pi و به عنوان يک برنامه ي تحت وب رايگان است. پراناو لال حتي از اين نرم افزار بر روي صفحه ي لپ تاپ خود استفاده مي کند، امري که امکان خريد آنلاين و ديدن تصاويري از دنياي بيرون را به او مي دهد.
پراناو لال
برخي از عکس هاي پراناو لال که با استفاده از فناوري The vOICe گرفته شدند
مير مي گويد: «چالش اصلي يادگيري تفسير آن اصوات تصويري است.»
اينگونه شد که لال در اوايل دهه ي ۲۰۰۰ به عکاسي روي آورد. او در اينباره مي گويد: «در وبسايت مير عضو شدم و کم کم شروع کردم به پرسيدن سؤال. مثلاً مي پرسيدم: “چنين صدايي شنيدم، معني اش چيست؟” من بايد چيزي که مي ديدم را با دنيا به اشتراک مي گذاشتم تا آن ها بتوانند به سؤالاتم جواب دهند.»
چيزي که در ابتدا به عنوان روشي براي درک اجسام آغاز شده بود، براي لال بدل به يک سرگرمي شد. تمرکز اصلي لال در عکاسي مناظر و معماري است. او از عينک هوشمند خود براي تعيين نحوه ي قرارگيري دوربين استفاده مي کند و اين کار را با کمک اصوات انجام مي دهد که راهنماي او هستند.
او مي گويد: «اين کار براي من، بيشتر از عکاسي، سفري است براي کشف و تماشاي يک محيط. حالا وقتي سفر مي روم مي توانم يک گردشگر واقعي باشم. به لطف علم هاج و واج اطرافم را نگاه مي کنم.»
عکاسي لال در فضاي مجازي بسيار مورد توجه قرار گرفته و او در سفرهاي خود با عکاسان بينا ارتباط دوستانه اي پيدا کرده است. صحبت هايي ميان آن ها رد و بدل مي شود که هم شباهت هايي که در فعاليت آن ها وجود دارد را برجسته مي سازد هم تفاوت هاي آن ها را.
او مي گويد: «بيشتر کار من با نور، سايه و شکل است. چيزي که فهميده ام اين است که عکاس هاي بينا با رنگ هم کارهايي مي کنند.»
برخي از عکس هاي پراناو لال که با استفاده از فناوري The vOICe گرفته شدند
علاوه بر اين، او متوجه شده حتي براي عکاسان بينا هم عکاسي تعريف مشترکي دارد، موضوعي که او را متعجب کرده است. لال در اينباره مي گويد: «اگر به يک نمايشگاه برويد، مي بينيد که همه ي عکس ها يک شرح دارند. از قرار معلوم حتي براي افراد بينا هم يک عکس تا حدي بر اساس مفهومش تحسين مي شود.»
همه گيري کرونا باعث کوتاه شدن سفرهاي لال شده، اما او دوست دارد زماني که وضعيت به حالت عادي بازگشت کوهستان شبه جزيره کامچاتکا در روسيه را تجربه کند، نورهاي شمالي را تماشا کند و کف دريا راه برود تا «ببيند زير اقيانوس چه خبر است.»
لال نرم افزار رايگان و «منعطف» مير را تحسين مي کند. او اين نرم افزار را با سخت افزارهاي مختلف آزمايش مي کند تا ديد به مراتب بيشتري پيدا کند و براي اين کار نرم افزار را با متناسب با سخت افزار تغيير مي دهد. مثلاً فناوري The vOICe در ترکيب با قابليت سنسور ليدار گوشي آيفون ۱۲ پرو ممکن است امکان تشخيص عمق را هم به او دهد.
لال در اينباره مي گويد: «فکر مي کنم جا براي رشد و پيشرفت زياد است. شايد بتوانيم از ديد طبيعي فراتر رويم يا دست کم از ديگر انواع سنسورها به عنوان جايگزيني براي ديد طبيعي استفاده کنيم.»
اما در همه ي پيشرفت هاي اساسي اي که در حوزه ي فناوري صورت گرفته، گاهي مهم ترين کارکرد آن ها در زندگي روزمره است.
در ماه نوامبر لال در يک هتل اقامت داشت و به دستشويي نياز پيدا کرده بود. او در اينباره مي گويد: «وارد دستشويي آقايان شدم و متوجه شدم حتي يک نفر هم آنجا نبود. يک نابينا در چنين موقعيتي از عصا استفاده مي کند و آن را به اطراف مسير خود مي زند. اما من مي خواستم اين اتفاق بدون هيچ تماسي رخ دهد.»
«من يک دسته نور و يک چيز کم نوري که جلويم بود را مي ديدم. معلوم شد يک روشويي است… راهم را ادامه دادم و همه ي ديوارهاي بلندي که با فواصل مختلف کنار هم بودند را ديدم. چند تا حائل آنجا بود. فکر کردم شايد توالت سرپايي باشد. بنابراين برگشتم و روي خودم متمرکز شدم و رو به جلو رفتم. بدون لمس هيچ چيزي به آن نقطه رسيدم.»
«اگر The vOICe نبود بايد همه چيز را لمس مي کردم… و کسي چه مي داند آنجا چه بود. اين فناوري به من مختصري استقلال و مقدار زيادي اطلاعات مي دهد.»