اگر لبخند بزنی 70 درصد مردم دنیا به تو لبخند می زنند
سيناپرس/ نتايج يک پژوهش جديد که توسط محققان آمريکايي انجام شده است، نشان مي دهد که نحوه شکل گيري واکنش هاي صورت در زمان تجربه احساسات مختلف، تا حد زيادي در افراد مختلف جهان مشابه است.
يافته هاي يک مطالعه جالب که اخيراً در نشريه Nature منتشر شده اند، نشان مي دهند که انسان ها در سراسر جهان حالت هاي صورت مشابهي را در موقعيت هاي مختلف اجتماعي ايجاد مي کنند.
در اين تحقيق که با تجزيه و تحليل بيش از 6 ميليون فيلم از وضعيت هاي مختلف مردم انجام شده است، عموميت قابل توجهي در نحوه بيان احساسات افراد سراسر جهان در موقعيت هاي مختلف اجتماعي نشان داده شده است.
در پژوهش مورد اشاره، محققان مي خواستند بدانند که آيا مردم در سراسر دنيا به شکلي يکسان احساسات خود را در مواجهه با شرايط خاص بروز مي دهند. براي مثال در عروسي ها بيشتر لبخند مي زنند و هنگام مراسم خاکسپاري بيشتر اخم مي کنند؟
براي اين منظور، پژوهشگران دانشگاه کاليفرنيا برکلي با همکاري مرکز تحقيقاتي گوگل، از يک شبکه عصبي عميق يا DNN استفاده کردند. اين شبکه، شامل نوعي يادگيري ماشيني است که مي تواند براي ارزيابي رفتار افراد در دنياي واقعي استفاده گرديده و نشان دهد که آيا زمينه هاي اجتماعي با حالات خاص چهره در فرهنگ هاي مختلف ارتباط دارد يا خير.
بدين منظور، سيستم DNN با کمک گرفتن از مردم انگليسي زبان در هند به گونه اي تحت يادگيري قرار گرفت که بتواند تا 16 الگو از حرکات صورت را مرتبط با دسته بندي هاي متمايز احساسات افراد شناسايي کند. اين سيستم سپس ياد گرفت که الگوهاي مشابه را با عبارات جداگانه اي دسته بندي نمايد.
پس از اجراي فرايند يادگيري، محققان به کمک DNN، شش ميليون ويديوي يوتيوب از 144 کشور مختلف را ارزيابي کردند و مشاهده کردند که در زمينه هاي مشابه احساسي در سراسر جهان، DNN به عبارات مشابهي مي رسد.
بر اين اساس، هر نوع حالت چهره، ارتباط مشخصي با مجموعه اي از زمينه ها داشت که تا 70 درصد در 12 منطقه جهاني مشابه بود. اين موضوع نشان دهنده سطح قابل توجهي از جهاني بودن در نحوه بروز احساسات در چهره است. در واقع اين يافته ها پيامدهاي مهمي در درک ريشه ها، عملکردها و جهاني بودن احساسات دارند.
محققان معتقدند اين سيستم، ارتباط بين عبارات و موقعيت هاي احساسي اجتماعي را در محيط هاي طبيعي تر از مطالعات قبلي شناسايي مي کند.
با اين حال به گفته آن ها، در آينده بايد از گروه هاي فرهنگي متنوع تري براي آموزش DNN استفاده شود تا صرفاً به انگليسي زبان ها و کليشه هاي مربوط به نحوه بيان احساس توسط آن ها، وابسته نباشد.