تاثیر تنهایی ناشی از قرنطینه، بر شدت افسردگی افراد بالای ۵۰ سال

 در اين بررسي که روي ۳۰۰۰ شرکت‌کننده ۵۰ سال به بالا صورت گرفت، تنهايي به عنوان يک عامل اصلي مرتبط با بدتر شدن نشانه‌هاي افسردگي و اضطراب شناخته شد.

پژوهشگران در اين بررسي آنلاين، به داده‌هاي مربوط به سال ۲۰۱۵ شرکت‌کنندگان دسترسي داشتند. آنها همچنين دريافتند که کاهش فعاليت بدني از زمان شروع همه‌گيري کوويد-۱۹، با بدتر شدن عوامل افسردگي و اضطراب در ارتباط است. بازنشستگي نيز از دلايل ديگر افسردگي و اضطراب شناخته شد. همچنين اين نشانه‌ها در زنان بيشتر بود.

"بايرون کريس" (Byron Creese)، سرپرست اين پژوهش گفت: حتي پيش از آغاز همه‌گيري کوويد-۱۹، ميزان تنهايي و فعاليت بدني، يک موضوع مهم براي جامعه به ويژه افراد مسن به شمار مي‌رفت. بررسي ما امکان مقايسه نشانه‌هاي سلامت روان را پيش و پس از همه‌گيري کوويد-۱۹ در افراد ۵۰ سال به بالا فراهم کرد. ما دريافتيم که تنهايي و کاهش فعاليت فيزيکي طي قرنطينه، با ضعف سلامت روحي و به ويژه بروز افسردگي در ارتباط است. مهم است که بتوانيم با داده‌هاي اين پژوهش، روش‌هاي جديدي براي بهبود سلامت روان طي دوره همه‌گيري ارائه دهيم.

اين پژوهش نشان داد که پيش از همه‌گيري کوويد-۱۹، افراد تنها به طور ميانگين فقط دو مورد از نشانه‌هاي افسردگي را گزارش مي‌دادند اما طي دوره‌ همه‌گيري، ميزان نشانه‌هاي افسردگي افزايش يافته است. در مقابل، سطح افسردگي در افرادي که تنها نبودند، تحت تاثير قرار نگرفت.

"زونرا خان" (Zunera Khan)، از پژوهشگران اين پروژه گفت: ما ارتباطي را ميان تنهايي، افت فعاليت فيزيکي و بدتر شدن نشانه‌هاي سلامت روحي يافتيم. هدف ما از پژوهش کنوني اين است که روش‌هاي جديدي را براي مشغول کردن مردم در خانه ارائه دهيم. ما مطمئن هستيم که مي‌توانيم راه‌هايي را پيدا کنيم تا مردم را فعال و اجتماعي نگه داريم.

پروفسور "کليو بالارد" (Clive Ballard)، از پژوهشگران اين پروژه گفت: ما فقط تاثير کوويد-۱۹ را بر سلامتي افراد مسن‌تر بررسي کرده‌ايم. ممکن است که تاثير موارد ديگري مانند مشکلات اقتصادي هنوز پديدار نشده باشد. پژوهش گسترده‌ ما مي‌تواند به درک اثرات بلندمدت کوويد-۱۹ بر سلامت روحي و جنبه‌هاي پيري مانند عملکرد مغز و حافظه کمک کند.