چرا برخی افراد نسبت به سرما مقاومت بیشتری دارند؟

مجله ايلياد/اين شانس براي ۲۰ درصد مردم دنيا وجود دارد که به خاطر جهشهاي ژنتيکي نسبت به سرما مقاومت بيش از حد داشته باشند و حتي در سرماي زمستان نيز مايل باشند لباسهاي سبک بپوشند.
پروتئين خاصي به نام «آلفا-اسيتينين-۳» که معمولاً در ماهيچهها وجود دارد، در ماهيچههاي ۱.۵ ميليارد از مردم دنيا به خاطر جهشهاي ژني وجود ندارد. اکثر مردم از وضعيت اين گونهي ژنتيکي درون بدن خودشان اطلاع ندارند، ولي يکي از نشانههاي اين جهش ژني مقاومت به سرما است و مردم به اين ترتيب ميتوانند وضعيت جهش ژني درون بدنشان را بدانند.
در مطالعهاي که نتايج آن در American Journal of Human Genetics منتشر شده است، محققين نشان دادهاند افرادي که پروتئين آلفا-اسيتينين-۳ را ندارند، در برابر سرما مقاومتر از بقيه هستند.
محققين موسسهي کارولينسکاي سوئد و دانشگاه ورزشي ليتواني با انجام بررسيهاي خود بر روي ۴۲ مرد با سنين ۱۸ تا ۴۰ ساله به اين نتايج رسيدهاند. محققين از شرکتکنندگان خواستند تا در آب با دماي پايين بنشينند و به اين ترتيب تلاش کردند دماي بدن آنها را تا ۳۵.۵ درجهي سانتيگراد پايين بياورند. در زماني که بدن شرکتکنندگان در حال سرد شدن بود، محققين فعاليتهاي الکتريکي درون ماهيچههاي شرکتکنندگان را ثبت کردند و با نمونهبرداري از ماهيچههاي شرکتکنندگان، به مطالعهي محتواي پروتئيني و همچنين ترکيبات فيبري ماهيچهها پرداختند.
محققين دريافتند که ۳۰ درصد از افراد داراي پروتئين آلفا-اسيتينين-۳ قادر بودهاند دماي بدن خود را بالاي ۳۵.۵ درجهي سانتيگراد حفظ کنند در صورتي که ۷۰ درصد افراد فاقد اين پروتئين داراي قابليت خوبي در بالا نگه داشتن دماي بدن خود بودهاند. بهطور کل افراد فاقد پروتئين مورد نظر به نسبت ديگر افراد تحمل بيشتري در برابر سرما داشتهاند. محققين همچنين دريافتهاند که ترکيبات فيبري موجود در ماهيچههاي افرادي که فاقد پروتئين آلفا-اسيتينين-۳ هستند به نحوي هستند که ميتوانند با انجام فعاليتهاي خاص درون خود گرما ايجاد کنند.
دانشمندان تصور ميکنند که اين جهش ژني در زمان مهاجرت انسانهاي نخستين به مناطق سردتر صورت گرفته است. آنها اميدوارند اين مطالعه بتواند کمک کند تا درک بيشتري از مهاجرت انسانهاي اوليه و همچنين بيماريهاي مدرن امروزي نيز کسب کنيم.
شايد داشتن قابليت تحمل سرما براي انسانهاي اوليه از اهميت بالايي برخوردار بوده باشد، ولي امروزه اين قابليت مورد نياز انسان نيست؛ بنابراين توليد گرماي اضافي در بدن ميتواند منجر به چاقي، ديابت نوع ۲ و ديگر اختلالات متابوليک شود.