تا صد سال دیگر مناطق استوایی زمین قابل سکونت نیست  

سيناپرس/به گفته کارشناسان اگر ميزان توليد گازهاي گلخانه اي کاهش پيدا نکرده و روند گرمايش زمين به همين ترتيب ادامه داشته باشد، تا يک صد سال ديگر زندگي در مناطق گرمسيري و استوايي غيرممکن مي شود.

به اعتقاد کارشناسان اگر گرم شدن کره زمين را به کمتر از يک و نيم درجه سانتيگراد محدود نکنيم، مناطق گرمسيري و استوايي که در حال حاضر ۴۳ درصد از جمعيت جهان در آن ساکن هستند،  طي چند دهه آينده غيرقابل سکونت مي شوند. 

لازم به توضيح است که کشورهاي مختلف جهان متعهد شده اند که بر اساس توافقنامه پاريس، افزايش دما را به ۲ درجه سانتيگراد محدود کنند ولي از نظر متخصصان يک و نيم درجه سانتيگراد درجه حرارت مناسب و قابل قبول براي نجات کره زمين است.

---

بازار

---

ممکن است در نگاه نخست نيم درجه چندان مهم نباشد اما در واقع براي بسياري از مناطق کره زمين اين ميزان افزايش دما خطرناک خواهد بود. ميانگين دماي جهاني در حال حاضر بيش از يک درجه سانتيگراد در مقايسه با زمان پيش از انقلاب صنعتي افزايش يافته است و اگر مي خواهيم افزايش بيشتر را محدود کنيم، بايد سريع اقدام کنيم.

محققان دانشگاه پرينستون طي يک مطالعه جديد، به بررسي اين موضوع پرداختند که چگونه آب و هواي گرم بر توانايي ما در سکونت در گرم ترين نقاط جهان تأثير مي گذارد. آنها در اين پژوهش روي اندازه گيري معروف به درجه حرارت حباب مرطوب که گرما و رطوبت را تشکيل مي دهد، متمرکز شدند. به گزارش سيناپرس، به طور طبيعي بدن انسان از طريق تعريق و تبخير عرق از پوست، خود را خنک مي کند. اما اين واکنش طبيعي بدن، يک محدوديت دارد. دانشمندان استدلال مي کنند که انسان مي تواند دماي هواي همراه با رطوبت زياد  را تا  حداکثر ۳۵ درجه سانتيگراد تحمل کرده و فراتر از آن، دچار مشکل مي شود.

بدن انسان به طور معمول داراي دماي داخلي پايدار حدود ۳۷ درجه سانتي گراد  است. ولي دماي پوست بايد کمي پايين تر باشد تا بتواند گرماي بخش هاي داخلي را به پوست برساند. اگر اينگونه نباشد، دماي داخلي فرد مي تواند به سرعت افزايش يابد. 

يي ژانگ، از پژوهشگران ارشد اين مطالعه در اين رابطه اعلام کرد: اگر محيط بيش از حد مرطوب باشد، بدن ما نمي تواند با تبخير عرق خنک شود و به اين ترتيب دماي بالاي بخش هاي داخلي بدن خطرناک يا حتي کشنده خواهد شد.

محققان همچنين بر چگونگي تأثير گرم شدن کره زمين بر دماي محيط هاي مرطوب در مناطق گرمسيري مانند جنگل هاي باراني آمازون، شبه جزيره هند، مناطقي از جنوب شرقي آسيا و بخش بزرگي از آفريقا متمرکز شدند. آنها دريافتند که حتي پيش از آستانه افزايش يک و نيم درجه اي حرارت، شرايط فعلي نيز ممکن است اثرات سوئي بر سلامتي انسان داشته باشد. به گزارش سيناپرس، اما بعد از عبور از اين مرز، اوضاع خيلي سريع مي تواند بدتر شود. مجتبي صادق، متخصص مخاطرات  آب و هوايي در دانشگاه ايالتي بويز که در اين مطالعه مشارکت نداشت، در اين رابطه گفت اگر اين حد نقض شود، زيرساخت ها مانند پناهگاه هاي هواي خنک براي بقاي انسان کاملاً ضروري است. با توجه به اينکه بسياري از اين تأثيرات در کشورهاي در حال توسعه اتفاق مي افتد، دستيابي عموم مردم به اين امکانات بسيار بعيد به نظر مي رسد.

اين امر لزوم اقدامات بيشتر آب و هوايي را براي مقابله با رشد روزافزون انتشار گازهاي گلخانه اي برجسته مي کند. پيش بيني مي شود امسال تعهدات جديد آب و هوايي توسط ايالات متحده، چين و اتحاديه اروپا اجرايي شود اما علي رغم تلاش هاي فعلي، کارشناسان اقليمي تخمين مي زنند که متوسط دما در پايان قرن مي تواند تا ۳ درجه سانتيگراد افزايش داشته باشد.  

شرح کامل اين پژوهش و يافته هاي به دست آمده از آن در آخرين شماره مجله تخصصي Nature GeoScience منتشر شده و در اختيار پژوهشگران قرار دارد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar