درمان دیابت با کپسول هوشمند

ايسنا/ تزريق روزانه انسولين براي صدها ميليون نفر مبتلابه ديابت دردسرساز است و بلعيدن يک قرص خوراکي روشي بسيار آسانتر محسوب ميشود و اکنون محققان دانشگاه نيويورک ابوظبي (NYU) روش جديدي براي قرار دادن انسولين در کپسولهايي ايجاد کردهاند که ميتواند از طريق معده به جريان خون منتقل و در زمان نياز در بدن آزاد شود.
به نقل از اريک نيوز، بيماري ديابت با سطوح متناقض انسولين، هورمون تنظيمکننده سطح گلوکز در خون، شناسايي و بهطور معمول اين بيماري با تزريقهاي زير جلدي منظم از انسولين کنترل ميشود، اما ممکن است استفاده از انسولين براي خود بيماران دشوار باشد و باعث شود برخي از افراد از ميزان دوز دارو مورد نياز مصرفي صرفنظر کنند.
روشي مناسب در اين مورد استفاده از قرص انسولين است که متاسفانه توسعه اين نوع سيستم بسيار مشکل است. انسولين يک مولکول شکننده است که قبل از اينکه درمان جادويي داشته باشد، به سرعت در معده تجزيه ميشود. بنابراين بيشتر چالش دانشمندان يافتن راههايي براي بستهبندي انسولين است تا به حدي زنده بماند که بتواند در ديواره روده نفوذ کند و وارد جريان خون شود.
در حال حاضر، محققان در NYU ابوظبي سيستمي ايجاد کردند که اين کار را انجام ميدهد. اين گروه آنچه را که نانوذرات چارچوب آلي پيوند خوراکي وابسته به ايمن (nCOF) ناميدند در کپسول ايجاد کردند. در اين کپسولها با کمک صفحات نانو از انسولين در برابر محيط نامساعد معده محافظت و سپس از طريق روده به جريان خون راه پيدا ميکنند.
هنگامي که nCOF ها در خون قرار بگيرند، ميتوانند بهطور خودکار سطح انسولين بيمار را کنترل کرده و فقط در صورت نياز دارو را آزاد کنند. مکانيزم موجود در آن کاملا هوشمندانه است. گلوکز يک مولکول کوچک است که در منافذ موجود در nCOF گنجانده ميشود و با افزايش سطح گلوکز به ذرات نانو فشار وارد ميشود، جايي که انسولين در آن موجود است. اين روش از طريق ديگري نيز موثر واقع شده است؛ با کاهش دوباره سطح گلوکز خون، ترشح انسولين آن نيز کند ميشود.
فرح بنيتو، محقق اصلي اين تحقيق ميگويد: «اين روش بر موانع موجود در استفاده از قرصهاي حاوي انسولين غلبه کرده و با استفاده از نانوذرات nCOF مملو از انسولين توانستيم از آنها در برابر محيط معده دفاع و همچنين نسبت به افزايش گلوکز نيز واکنش ايجاد کنيم. اين فناوري واکنش سريع به افزايش قند در خون نيز ميباشد و از مصرف بيش از حد انسولين نيز جلوگيري ميکند و بهطور چشمگيري باعث بهبود رفاه بيماران ديابتي ميشود.»
در آزمايشهاي انجام شده روي موشهاي ديابتي، مشخص شد که nCOFs ظرف دو ساعت پس از بلعيدن نانوذرات، سطح گلوکز خون موشها را به حد طبيعي برميگرداند.
روشهاي ديگر تحويل انسولين خوراکي در حال توسعه است، دو روش Oramed و HDV-I قبلا توسط سازمان غذا و داروي ايالاتمتحده (FDA) تاييد شدهاند اما همچنان روش ميکروسوزنهايي که مستقيما انسولين را به ديواره روده تزريق ميکنند، مسير منحصر به فردتري طي ميکنند.
اين گروه اظهار کرد: سيستم جديد nCOF چند مزيت دارد؛ انسولين نه تنها با موفقيت از طريق مسير دستگاه گوارش حفظ ميشود، بلکه اولين موردي است که ميتواند افزايش قند خون را هدف قرار دهد. بهعلاوه، نانوذرات ظرفيت بالايي براي ذخيره انسولين دارند که حدود ۶۵ درصد وزن آنهاست.
مطمئنا براي بررسي اينکه آيا اين منافع به انسان منتقل ميشود، کار بيشتري لازم خواهد بود. اما با اين وجود يک پيشرفت اميدوارکننده محسوب ميشود.
نتايج اين تحقيق در مجله Chemical Science منتشر شده است.