فضاپیمای ویجر 1 امواج پلاسما را شناسایی کرد

بيگ بنگ/ با عبور ويجر ۱ از مرز هليوسفر (يک حباب مغناطيسي متورم که توسط بادهاي خورشيدي شکل گرفته) در سال ۲۰۱۲ اين فضاپيما به اولين شيِ ساخته‌ي دست بشر تبديل شد که وارد يک فضاي ميان‌ستاره‌اي شده و آن را اندازه‌گيري کرده است. اکنون بيش از هشت سال از سفر ميان‌ستاره‌اي گذشته و داده‌هاي ويجر ۱ بينش‌هاي جديدي را دربارۀ اين محيط ارائه مي‌دهد. ويجر ۱ در ۴۴ سال پيش به فضا پرتاب شد و اکنون ۲۲.۷ ميليارد کيلومتر از زمين فاصله دارد.

اگر هليوسفر ما يک کشتي باشد که در آب‌هاي ميان‌ستاره‌اي در حال سفر است، ويجر ۱ يک کشتي نجات است که از روي عرشه کشتي به پايين پرتاب شده و قرار است جريانات اطراف را پيمايش کند. از اينجا به بعد، هر آب ناهمواري که احساس کند غالباً از هليوسفر ما ناشي شده است. اما در دوردست‌ها، تکان‌هاي ناشي از اعماق دورتري از کيهان را احساس خواهد کرد. در نهايت، حضور هليوسفر ما کاملاً از اندازه‌گيري‌هايش ناپديد خواهد شد.

يک مطالعه‌ي جديد، اولين اندازه‌گيري پيوسته‌ي تراکم ماده در فضاي ميان‌ستاره‌اي را نشان مي‌دهد. محققان دانشگاه کرنل و دانشگاه آيووا با داده‌هاي فضاپيماي ويجر ۱ توانستند انتشار بسيار ضعيف امواج پلاسما در محيط ميان ستاره‌اي را تشخيص دهند.

---

بازار

---

در نوامبر ۲۰۱۲، سه ماه پس از خروج از هليوسفر، ويجر ۱ صداهاي ميان‌ستاره‌اي را براي اولين‌بار شنيد. شش ماه بعد، يک «سوت» ديگر ظاهر شد – اين بار بلندتر و حتي با گام بالاتر بود. محيط ميان‌ستاره‌اي به نظر ضخيم‌تر و سريع‌تر بود. اين سوت‌هاي لحظه‌اي در بازه‌هاي نامنظم در داده‌هاي ويجر بتازگي توسط محققان کشف شد. آنها يک روش عالي براي مطالعه‌ي چگالي محيط ميان‌ستاره‌اي هستند.بر اساس اين سيگنال، چگالي الکترون در اطراف ويجر ۱ در سال ۲۰۱۳ شروع به افت کرد و در ميانه سال ۲۰۱۵ به سطوح فعلي‌اش رسيد، يعني يک افزايش ۴۰ برابر در چگالي.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar