استفاده از سلول های بند ناف برای نجات جان بیماران کرونایی

محققان پي بردند اين سلول‌ها ممکن است به آرامش توفان سيتوکيني که در سندرم حاد تنفسي نقش دارد کمک کنند.

به نظر مي‌رسد اين روش درماني در بين بيماران مبتلا به بيماري‌هاي زمينه‌اي از جمله چاقي، بيماري کليوي و ديابت بسيار مؤثر باشد.

محققان بيمارستان سيپتو مانگونکوسومو اندونزي، در اين آزمايش به طور تصادفي به ۴۰ بيمار مبتلا به کوويد ۱۹، سلول‌هاي بنيادي بند ناف در محلول سالين يا فقط سالين تزريق شد.

همه بيماران مبتلا به ذالت الريه شديد بودند و در چهار بيمارستان زير دستگاه تنفسي ونتيلاتور قرار داشتند.

نتايج نشان داد از ۲۰ بيمار دريافت کننده سلول‌هاي بنيادي، ۱۰ نفر زنده ماندند، در حالي که از ۲۰ بيمار در گروه کنترل فقط ۴ نفر زنده مانده بودند.

محققان گزارش دادند که در ميان بيماراني که شرايط سلامتي زمينه‌اي داشتند، کساني که تحت درمان با بندناف قرار گرفته بودند ۴.۵ برابر با افزايش احتمال زنده ماندن مواجه بودند.

علت اصلي مرگ در کوويد ۱۹، سندرم حاد تنفسي است که ممکن است به دليل واکنش بيش از حد سيستم ايمني موسوم به توفان سيتوکيني اتفاق بيفتد.

نوعي سلول بنيادي که محققان در آزمايش جديد استفاده کردند، سلول استرومايي مزانشيمي يا MSC ناميده مي‌شود، که در درمان بيماري‌هاي ريوي مانند آسم و بيماري انسدادي مزمن ريوي مؤثر بوده است.

به نظر مي‌رسد سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي با کاهش واکنش‌هاي التهابي سيستم ايمني، اين شرايط را بهبود مي‌بخشند.

سلول‌ها در چندين بافت بدن از جمله مغز استخوان و بافت چربي و همچنين بند ناف نيز يافت مي‌شوند.

سلول‌هاي بنيادي در بند ناف قابل دسترس تر هستند. بعلاوه، کمتر احتمال دارد که سيستم ايمني گيرنده، سلول‌هاي بند ناف را رد کند.

محققان نتيجه گرفتند که سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي ممکن است با تغيير سيستم ايمني بدن بيماران به حالت ضد التهابي، احتمال زنده ماندن را در ميان بيماران حاد کرونايي افزايش دهند.

محققان معتقدند که رويکرد آنها مي‌تواند به يک درمان مؤثر براي بيماران کوويد ۱۹ در مراقبت‌هاي ويژه که به درمان معمولي پاسخ نمي‌دهند، منجر شود.