ارتباط زوال شناختی ناشی از پیری با یک پروتئین مهم در سلولهای خونی

ايسنا/ تحقيقات جديد نشان داده است که کاهش سطح پروتئيني که به انتقال اکسيژن از گلبولهاي قرمز خون به بافتها کمک ميکند، ميتواند با پيري مغز و زوال شناختي ارتباط داشته باشد.
به نقل از نيو اطلس، تحقيقات جديد منتشر شده در مجله PLOS Biology، کشف ارتباط بين زوال شناختي و يک پروتئين در گلبولهاي قرمز خون را توضيح داده است.
اين تحقيق نشان داد موشهاي تخليه شده از اين پروتئين از افت سريع شناختي رنج ميبرند و در صورت تأييد همين مشاهده در انسان، يک هدف درماني بالقوه ضد پيري ميتواند امکانپذير باشد.
"يانگ شيا" نويسنده اصلي اين تحقيق توضيح ميدهد: گلبولهاي قرمز عملکردي غيرقابل جايگزين براي تأمين اکسيژن و حفظ انرژي زيستي تمام سلولها در بدن ما دارند. با اين حال، عملکرد آنها وابسته به سن تا حد زيادي ناشناخته است.
اين تحقيقات جديد مبتني بر اين فرضيه است که کاهش تدريجي اکسيژن رساني به بافتها عامل اصلي افزايش سن است.
"گيرنده آدنوزين" (A2B"(ADORA2B پروتئيني است که به آزاد شدن اکسيژن از گلبولهاي قرمز خون کمک ميکند و براي آزمايش اينکه تأثير کاهش سطح اين پروتئين در عملکرد شناختي چيست، محققان مدلهاي موش را آزمايش کردند که فاقد اين پروتئين حياتي مهندسي شده بودند.
با استفاده از تعدادي آزمايش شناختي و فيزيولوژيکي، اين موشها با موشهاي سالم مقايسه شدند. موشهاي فاقد "ADORA2B" با مقايسه سن حيوانات گروه کنترل، کاهش سريع حافظه و شنوايي را نشان دادند و هنگامي که اين حيوانات از اکسيژن محروم شدند، اين افت شناختي مربوط به سن حتي با سرعت بيشتري انجام گرفت.
فرضيه محققان اين است که "ADORA2B" براي حفظ اکسيژن رساني به مغز حياتي است و با افزايش سن، اين پروتئين بسيار مهم کاهش مييابد. اين بدان معني است که پيري مغز ميتواند با يافتن راههايي براي حفظ سطح اين پروتئين به طور بالقوه کاهش يابد.
البته اين ايده که کاهش اکسيژن رساني بافت در شروع پيري مغز و کاهش شناخت نقش دارد، هنوز اثبات نشده است. با اين حال، اين تحقيق جديد سازوکاري براي توضيح مطالعات قبلي ارائه ميدهد که نشان ميدهد پيوند خون از موشهاي جوان به موشهاي پير باعث بهبود شناخت آنها ميشود. اين تحقيق همچنين سرنخي براي توضيح چگونگي اينکه درمانهاي اکسيژن پرفشار ميتواند اثرات ضد پيري ايجاد کند، به دست ميدهد.
"شيا" ميگويد: يافتههاي ما نشان ميدهد که "ADORA2B" با بهبود اکسيژن رساني در موشها با کاهش زودرس زوال شناختي، حافظه و شنوايي مقابله ميکند.
هنوز روزهاي اوليه اين تحقيقات است، بنابراين نبايد انتظار داشت که به زودي به يک درمان جديد ضد پيري منجر شود.
سرنخهايي وجود دارد که با افزايش سن مغز انسان، کمبود اکسيژن بسيار خفيف رخ ميدهد، اما براي بررسي ميزان نقش اين پروتئين در کاهش شناختي مربوط به سن، کار بيشتري لازم است.
همچنين مشخص نيست که آيا تعديل "ADORA2B" در انسان يک درمان ضد پيري ايمن و موثر است يا خير. اما با اين وجود، اين کشف جديد راهي جديد براي کشف روشهاي درماني بالقوه ضد پيري در آينده به محققان ارائه ميدهد.
اين مطالعه جديد در مجله PLOS Biology منتشر شده است.