شبیه‌سازی آزمایشگاهی سوختن زباله‌های فضایی در جو

محققان در ابتدا مدلي مجازي از يک ماهواره ساختند تا نقاط ذوب مختلف را آزمايش کنند.

آژانس فضايي اروپا در بيانيه‌اي گفت: هنگامي که يک فضاپيما به صورت کنترل نشده وارد جو مي‌شود اپراتور آن بايد ثابت کند که خطر برخورد آن و ايجاد مشکل در زمين کمتر از يک هزارم است.

بنابراين سال گذشته شرکت(KDA) با حمايت آژانس فضايي اروپا و آژانس فضايي آلمان شروع به آزمايش ميزان تخريب‌پذيري سيستم آرايه خورشيدي(SADM) يکي از ماهواره‌هاي خود کرد.

اين گروه مدل‌هاي نرم‌افزاري ساختند که به آنها امکان آزمايش نقاط ذوب مختلف را پيش از استفاده از يک مدل سه‌بعدي در تونل باد پلاسما مي‌داد.

اين مدل شامل جعبه دنده، موتور، چرخ دنده، ياتاقان اصلي و محور است که در سيستم آرايه اصلي نيز يافت مي‌شود.

اگرچه دانشمندان از پيچ‌هاي آلمينيومي جديد استفاده کردند که راحت‌تر ذوب مي‌شود.

به گزارش لايو ساينس، زماني که محققان اطلاعات بهتري از نقطه‌ي ذوب به دست آوردند شروع به ساخت يک مدل سه‌بعدي کردند و آن را در معرض بادهايي با شدت هزار مايل بر ساعت قرار دادند.

در چندين ثانيه اين سيستم آرايه خورشيدي همانطور که در مدل‌سازي نرم‌افزاري پيش‌بيني شده بود، سوخت و بخار شد.

نتيجه‌ي اصلي اين تحقيقات اين بود که فروپاشي اين آرايه با شبيه‌سازي‌هاي انجام شده مطابقت داشت.

اگرچه به دليل وجود برخي از پارامترها براي تطبيق بهتر، مدل‌ها بايد تغيير مي‌کردند.

به گفته‌ي ناسا دستکم ۲۶ هزار قطعه زباله‌ي فضايي در مدار زمين وجود دارد که با سرعت ۱۷ هزار ۵۰۰ مايل بر ساعت در حال حرکت هستند.

اين زباله‌هاي فضايي با توجه به سرعت و اندازه‌اي که دارند مي‌توانند به ماهواره‌ها آسيب بزنند و ۵۰۰ هزار قطعه از آن‌ها مي‌توانند باعث نابودي فضاپيماها شوند زيرا توانايي برخورد به سيستم‌هاي محافظتي، مخازن سوخت و کابين‌هاي فضاپيماها را دارند. ‌

اکثر زباله‌هاي فضايي به جو زمين بازمي‌گردند و آژانس فضايي اروپا اميدوار است اين شبيه‌سازي به سوختن سريع‌تر و ايمن‌تر آن‌ها در جو زمين کمک کند.