شهاب‌سنگ هم نبود، دایناسورها منقرض می‌شدند!

طبق مطالعه‌اي که در روز سه‌شنبه منتشر شد مي‌توان گفت پاسخ اين سوال "خير" است.

در اين مطالعه مشخص شده است که شش گروه بزرگ دايناسورها، طي ۱۰ ميليون سال پيش از برخورد شهاب‌سنگ، به آرامي در حال انقراض بودند و برخورد شهاب سنگ و در پي آن سونامي‌هاي بزرگ، آتش‌سوزي و ابرهاي غليظ گوگرد تنها تير خلاصي بر انقراض آن‌ها بود.

فابين کاندامين(Fabien Condamine)، دانشمند محقق در دانشگاه مون‌پليه(Montpellier) در فرانسه که يکي از نويسندگان اين مقاله است به اينسايدر گفت: اين شهاب‌سنگ ضربه آخر را به دايناسورها زد و آن‌ها را نابود کرد.

کاندامين و همکارانش مي‌گويند، يک دوره سرد شدن جهاني ممکن است با کاهش تعداد دايناسورها ارتباط داشته باشد که بازيابي آنها را پس از اين فاجعه غيرممکن کرد.

کاندامين مي‌گويد: بسياري از ديرينه‌شناسان معتقدند اگر اين شهاب سنگ به زمين برخورد نمي‌کرد دايناسورها به حيات خود ادامه مي‌دادند، اما مطالعات ما اطلاعات جديدي ارائه مي‌کند که نشان مي‌دهد اين حيوانات پيش از برخورد، در شرايط خوبي قرار نداشتند.

محققاني که اين تحقيقات جديد را انجام دادند ۱۶۰۰ فسيل از ۲۴۷ گونه دايناسور را بررسي کردند. اين دايناسورها در اواخر دوره‌ي کرتاسه زندگي مي‌کرده‌اند يعني در حدود ۱۰۰ تا ۶۶ ميليون سال قبل.

اين دايناسورها شامل تي‌رکس ها، تريسراتوپس‌ها و اردک منقاران بودند.

محققان آن‌ها را به شش خانواده بزرگ تقسيم کردند و سپس تنوع گونه‌ها را در اين دسته‌ها در گذر زمان مورد بررسي قرار دادند. نتايج اين بررسي‌ها نشان مي‌دهد که در ميان همه‌ي اين شش خانواده تعداد گونه‌ها ۷۶ ميليون سال قبل شروع به کاهش کرد.

اين اولين مطالعه‌اي نيست که نشان مي‌دهد دايناسورها پيش از برخورد شهاب‌سنگ در حال انقراض بودند. مطالعه‌اي در سال ۲۰۱۶ نشان مي‌دهد که با از بين رفتن گونه‌هايي از دايناسورها که زماني در زمين زندگي مي‌کردند هيچ گونه‌ي جديدي جايگزين آن‌ها نشده بود. اگرچه اين سوال مطرح مي‌شود که آيا اين نتايج به دليل ناقص بودن داده‌هاي فسيلي است يا خير. مطالعات جديد نشان مي‌دهد که گونه‌هاي قديمي‌تر به نسبت گونه‌هاي جوان بيشتر در معرض انقراض بوده‌اند.

انحصار گياه‌خواران

در اواخر دوره‌ي کرتاسه زمين شروع به سرد شدن کرد. اين تغييرات ۸۰ ميليون سال قبل آغاز شد و دماي کره‌ي زمين هفت درجه‌ي سانتيگراد کاهش يافت.

کاندامين مي‌گويد: از آن‌ جايي که دايناسورها براي تنظيم دماي بدنشان به دماي محيط وابسته بودند تغييرات جوي ممکن است در انقراض آنها نقشي ايفا کرده باشد.

يکي ديگر از توضيحات احتمالي براي کاهش تعداد دايناسورها وجود دارد و آن تغيير تعداد گونه‌هاي گياه‌خوار است. به نظر مي‌رسد دايناسورهاي اردک منقاري بين ۷۶ تا ۶۶ ميليون سال قبل بر زمين تسلط داشته‌اند و با ساير گياه‌خواران رقابت مي‌کردند. اين موضوع باعث کاهش تعداد ساير گياه‌خوران شد.

کاندامين مي‌گويد: کاهش گونه‌هاي گياه‌خوار مي‌تواند کل اکوسيستم را در معرض نابودي قرار دهد.