حیات مریخی شباهتی با حیات زمینی ندارد

سيناپرس/ به گفته پژوهشگر در عرصه اختر زيست شناسي؛ تنها زماني مي‌ توان به سکونت در مريخ اميدوار بود که در محفظه هايي با فناوري هاي پيشرفته بتوان نوعي از حيات را به وجود آورد.
حيات در مريخ. چالشي هيجان انگيز است  که ذهن بسياري از اخترشناسان فيزيک دانان و کارشناسان علوم فضايي را چند سالي مي شود درگير کرده است. رضا ماه منظر، پژوهشگر در عرصه اخترزيست شناسي با اشاره به وجود حيات در مريخ بر اساس آخرين پژوهش ها معتقد بود؛ امکان حيات تکاملي در مريخ وجود ندارد و در آرماني ترين حالت مي توانيم شاهد حيات ابتدايي باکتريايي در سطح مريخ باشيم. 

وي درباره گذشته با شکوه مريخ در باب حيات گفت: فعلا نمي‌توان گفت که نمونه اي از حيات پذيرفته شده در مريخ يا در هر سياره ديگري پيدا کرد. گفتني است، در گذشته مريخ شرايط بسيار خوبي داشته است و حتي مي توان نشانه‌هايي از نشانه‌هاي باشکوه زميني را در سياره سرخ يافت. در گذشته مريخ آتشفشان هاي فعال داشته و دائما گازهاي گلخانه‌اي اتمسفر اين سياره را حفظ مي‌کردند.
وي ادامه داد: اما چون گرانش بسيار کمي داشته است و اين گرانش کم باعث شده است که به آرامي اتمسفر مريخ در فضا از دست برود. در حقيقت و به خاطر جنبش مولکول ها در گرما و برخوردهاي متناوب با ذرات باردار خورشيدي اتمسفر از بين رفته است؛ اما در زماني چون آتشفشان هاي فعالي داشته است دائماً اين گاز از دست رفته را تامين مي ‌شد.

---

بازار

---

به گفته ماه منظر، آتشفشان هاي مريخ در ۶۵ يا ۷۰ ميليون سال پيش درست در زمان انقراض دايناسورها آخرين انفجار آتشفشاني خود را تجربه کردند و بعد به خاموشي گراييدند و در پي اين خاموشي حجمي از گازهاي گلخانه‌اي در مريخ از دست رفت. با اين اتفاق مريخ به آرامي سرد شد و در نتيجه اين سرد شدن آب ها به منجمد شدند و در نهايت جريان رودخانه ها از بين رفتند.

وي افزود: اين موضوع حائز اهميت است به اين دليل که ما مي دانيم در گذشته مريخ آب مايع داشته است و با کاوشگرها توانستيم نشانه هاي آب را بيابيم. وجود سنگ هاي رسوبي و فرسايش حاکي از آن است که روزگاري سياره سرخ داراي جريان آب بوده است. اما به خاطر فرايند از دست رفتن آب درصد و از دست رفتن اتمسفر مريخ ديگر شاهد اين رودخانه‌ها نيستيم.

ماه منظر در تشريح اينکه چرا امروز آب مايع در مريخ وجود ندارد، گفت: اين پرسش مهمي است که دانشمندان در تلاشند پاسخ هاي قانع کننده اي را براي آن پيدا کنند؛ در واقع فرضيه هايي در اين زمينه وجود دارد که بايد درباره آن بحث کرد؛ چراکه هنوز اثبات نشده است. داستان کم آبي و در نهايت بي آبي سياره سرخ از جايي شروع شد که وقتي مريخ دچار يخ زدگي شد و اتمسفر خود را از دست داد، پرتوهاي فرابنفش و زيانبار خورشيد به سطح مريخ رسيد و فرايند فتوليز  رخ داد. در اين فرآيند ساختار مولکولي آب شکسته  و اتم هاي اکسيژن و هيدروژن از يکديگر جدا مي‌شوند. در مرحله بعد اکسيژن با آهن که در سطح مريخ وجود دارد واکنش نشان مي دهد و تبديل به  زنگ آهن مي شود؛ در واقع قرمز بودن سطح مريخ به دليل اين واکنش شيميايي است. 

وي ادامه داد: جالب است بدانيد که سياره زمين هم در دوره‌ هايي اينگونه بوده است. در واقع زماني که آب ها در اقيانوس زمين به وجود آمد، موجودات فتوسنتز کننده با آهن داخل پوسته زمين واکنش نشان داد و در نهايت اکسيژن توانست از درون آب خارج شود و آرام آرام در جو زمين لانه گزيند و سپر محافظتي زمين را شکل داد.

ماه منظر گفت: تنها زماني مي‌ توان به سکونت در مريخ اميدوار بود که در محفظه هايي با فناوري هاي پيشرفته بتوان نوعي از حيات را به وجود آورد. و در واقع نمي‌توان آن نوع از حيات که در کره زمين جاري است را از مريخ انتظار داشته باشيم. تنها مي‌توانيم در محفظه هاي سربسته که تحت تاثير فناوري هاي بسيار گسترده و پيچيده به وجود آمده است، کشاورزي کند و فصل جديدي از زيستن را تجربه کند.
به گفته اين کارشناس، منطقي ترين راه براي سکونت دائم در سياره اي ديگر، اين است که زمينمان را حفظ کنيم. در واقع صحبت کردن درباره سکونت در يک سياره ديگر در شرايطي که مي توانيم با اقدامات و هزينه هاي بسيار کمتر زمينمان را جايي بهتر براي زندگي کنيم، منطقي است که نگاه جدي به کاهش گاز هاي گلخانه اي داشته باشيم. 

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar