میکروبهایی که غذای آینده جهان را تامین میکنند!
ايسنا/يک گروه بينالمللي از پژوهشگران در بررسي مشترکي نشان دادهاند که پروتئينهاي ميکروبي مبتني بر انرژي خورشيدي ميتوانند در آينده به تامين غذا کمک کنند.
به نقل از نيوزبريک، ميکروبها نقش مهمي در غذاها و نوشيدنيهاي ما بر عهده دارند اما تاثير آنها بر تغذيه ما به زودي ممکن است اهميت بيشتري پيدا کند. جهان با چالشهاي رو به افزايش در زمينه غذا رو به رو است. اگر نياز به غذا فقط با کشاورزي معمولي تامين شود، هزينه بالايي به همراه خواهد داشت.
يک گروه بينالمللي از پژوهشگران به سرپرستي "دانشگاه گوتينگن"(Göttingen University) آلمان، در بررسي مشترکي نشان دادهاند که استفاده از پنلهاي خورشيدي براي توليد پروتئينهاي ميکروبي که نه تنها از نظر پروتئين، بلکه از نظر ساير مواد مغذي نيز غني هستند، روشي پايدارتر، کارآمدتر و سازگارتر با محيط زيست خواهد بود.
پژوهشگران با استفاده از شبيهسازيهاي رايانهاي که مستقيما از نتايج آزمايشگاهي گرفته شدهاند، امکانات توليد مواد غذايي ميکروبي را که از انرژي خورشيد، هوا، آب و مواد مغذي استفاده ميکنند، در مقياس بزرگ مدلسازي کردند.
زيستتوده غني از پروتئين برداشت و فرآوري ميشود و پودر به دست آمده ميتواند به عنوان غذاي حيوانات يا انسانها مورد استفاده قرار بگيرد. اين پژوهش، تجزيه و تحليل مورد نياز براي هر مرحله را از آغاز تا پايان انجام ميدهد و توليد برق از پنلهاي خورشيدي، توليد الکتروشيميايي بستر غني از انرژي براي کشت ميکروبها، برداشت و پردازش زيستتوده غني از پروتئين را در نظر ميگيرد. در اين پژوهش، چندين نوع ميکروب و راهبرد رشد به منظور شناسايي کارآمدترين آنها، مقايسه ميشوند.
اين پژوهش نشان داد ميکروبهايي که انرژي آنها از نور خورشيد تامين ميشود، براي توليد هر کيلو پروتئين، تنها ۱۰ درصد از مساحت زمين را نياز دارند. اين پژوهش نشان داد که بازدهي غذاهاي ميکروبي مبتني بر انرژي خورشيدي حتي در آب و هواي شمالي ميتواند به مراتب بيشتر از محصولات اصلي باشد و در عين حال، مصرف آب و کود را به حداقل برساند. نکته مهم اينجاست که شايد بتوان از اين روش در مناطقي مانند بيابانها استفاده کرد که براي کشاورزي مناسب نيستند.
"دوريان لجر"(Dorian Leger)، پژوهشگر ارشد اين پروژه گفت: ما انتظار داريم که پروتئين ميکروبي به عنوان پروتئين رژيم غذايي ما مفيد باشد زيرا منبعي از پروتئين با کيفيت بالا را تشکيل ميدهد که از اسيدهاي آمينه ضروري، ويتامينها و مواد معدني تامين ميشود. اين فناوري، ظرفيت حمايت از توليد غذا را دارد و از آسيب رسيدن به محيط زيست جلوگيري ميکند. اين در حالي است که روشهاي کنوني کشاورزي، در آلوده کردن اکوسيستمها و ذخاير محدود آب سراسر جهان نقش دارند.
اين پژوهش، در مجله "PNAS" به چاپ رسيد.