ترسیم مدلی ۳ بعدی از یک منظومه ستاره‌ای

اکنون، تصویری باورنکردنی از ناسا جزئیات بی‌نظیر این سحابی ساعت‌شنی شکل و ابرهای گازی پیرامونش را که در نتیجه انفجار آزاد شده‌اند، نشان می‌دهد.

این مدل دیجیتالی که با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه اشعه‌ایکس چاندرا ساخته شده است این منظومه را در نور مرئی، فرابنفش و اشعه ایکس نشان می‌دهد.

این تصویر توسط "فرانک سامرز"(Frank Summers) اخترشناس موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور، مریلند و گروه محققان و هنرمندانش برای برنامه "جهان یادگیری"(Universe of Learning) ناسا ساخته شد.

پروفسور سامرز می‌گوید: این تیم کار فوق‌العاده‌ای انجام دادند. آنها لایه‌های حجمی را به نمایش گذاشتند و بینندگان می‌توانند فورا به صورت شهودی ساختار پیچیده اطراف اتا کارینا را درک کنند.

ما نه تنها می‌توانیم داستان "انفجار بزرگ" را روایت کنیم بلکه می‌توانیم سحابی ایجاد شده را در سه‌بعد به نمایش بگذاریم.

تماشای اتا کارینا در طول موج‌های مختلف نمایانگر موارد مختلفی است. در نور ماورا بنفش برخی از نورها ناشی از ستارگان درون سحابی است. نور مرئی نیز نمایانگر دو بخش از سحابی "هومونکولوس"(Homunculus) است که در طول انفجار بزرگ ایجاد شد و منظومه ستاره‌ای عظیم اتاکارینا را احاطه کرده است.

به طور کلی این ستاره دوگانه درخششی بیش از پنج میلیون برابر خورشید دارد و اگر ابرهای گازی و غبار اطراف آن وجود نداشت، درخشان‌تر نیز به نظر می‌رسید.

در اطراف این سحابی نیز می‌توان انتشار گاز هیدروژن را مشاهده کرد که طی فوران نیز منتشر شدند. علاوه بر آن تشعشعات ایکس نیز وجود دارند که نشان‌دهنده‌ی آن است که فوران بزرگ دارای یک جزء پر انرژی بوده است.

به گفته‌ی این تیم، حرکت لایه‌های خارجی نشان می‌دهد که اتا کارینا در حقیقت چندین فوران انفجاری را تجربه کرده است.

 محققان توضیح می‌دهند که سحابی هومونکولوس نور را از ستاره‌ها دریافت می‌کند و آن را به صورت پرتوهای مادون قرمز بازتاب می‌کند.

در حقیقت در طیف مادون قرمز، اتا کارینا نورانی‌ترین منبع نور در کل آسمان است.

به گفته‌ی ناسا این تجسم از سحابی برای ترویج یادگیری در حوزه نجوم مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

"کیم آرکاند"(Kim Arcand) از مرکز اشعه‌ایکس چاندرا در کمبریج ماساچوست می‌گوید: ما می‌توانیم از مدل‌های این چنینی مانند آنچه برای اتا کارینا ایجاد کردیم در چاپگرهای سه‌بعدی و واقعیت‌های افزوده استفاده کنیم.

این بدان معناست که افراد بیشتری می‌توانند به معنای واقعی کلمه و به صورت مجازی دست روی داده‌ها بگذارند و این باعث یادگیری و تعامل بهتر می‌شود.