چند نکته درباره "متری شیش و نیم"

سازندگي/ متن پيش رو در سازندگي منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست «متري شيش‌‏ونيم» برخلاف «ابد و يک روز» که فيلم بازيگر بود، تبديل به فيلمي شده که کارگردان را بيش از هرکس ديگري در فيلم مي‏بينيم. روستايي در کارگرداني اين فيلم کار سختي انجام داده که به ندرت فردي از هم‌سن ‏و‏سالان و کارگرداناني که سابقه‏ اي مشابه با او دارند از عهده اين کار برمي‏ آيند يا اينکه جسارت ساخت چنين فيلمي را پيدا مي‏کنند. شايد تنها بتوان محمدحسين مهدويان را مشابه او دانست که تن به ساخت فيلمي با پروداکشن بزرگ و تعداد بازيگران و هنروران زياد مي‏دهد. با اين تفاوت که هنروران فيلم روستايي بيش از هزار نفر معتاد هستند که نيازها و مشکلات زيادي دارند و بايد براي انجام اين کار آنها را راضي کرد و با مشکلاتشان کنار آمد. تعداد بازيگران اصلي «متري شيش ‏ونيم» کمتر از فيلم قبلي روستايي است. نويد محمدزاده و پيمان معادي دو بازيگر اصلي آن هستند و پريناز ايزديار و فرهاد اصلاني تنها در يک و چند سکانس حضور دارند. هومن کيايي، مازيار سيدي، علي باقري و پيمان شريعتي بازيگران فرعي هستند که در بيشتر سکانس‏ها در کنار دو بازيگر اصلي فيلم حضور دارند. محمدزاده و معادي در فيلم اول روستايي خوش درخشيدند و طبيعي است که اين کارگردان از آنها بخواهد در دومين فيلمش هم او را همراهي کنند. معادي نقش مامور نيروي انتظامي و محمدزاده نقش قاچاقچي بزرگي را بازي مي‏کند که مدت‏ها دست‏نيافتني بوده و ماموران به دنبال او بودند و بعد از دستگيري چند قاچاقچي خرده‏پا سرنخ‏‏هايي را از او پيدا کرده و سرانجام او را دستگير مي‏کنند. نقطه اوج داستان دستگيري اين قاچاقچي باسابقه است و بعد از آن ما شاهد خرده‌داستان‏هايي هستيم که از تقابل اين مامور نيروي انتظامي و اين قاچاقچي به‌وجود مي‏آيد. معادي تلاش زيادي کرده تا تصويري متفاوت از خود در مقايسه با «ابد و يک روز» به‌جا بگذارد اما اين تلاش‏ها تا اندازه زيادي هدر مي‏رود. لحن يکنواخت و بدون آکسان معادي کار دستش مي‏دهد. او مدام و به سرعت در حال ادا کردن ديالوگ‏هاي پر از جزئيات و سرنوشت‏سازي است که روستايي آنها را نوشته اما در اکثر مواقع آنها را چنان بدون حس و حال ادا مي‏کند که تاثير چنداني روي مخاطب نمي‏گذارد و تماشاگر بايد تلاش کند به خوبي آنها را به خاطر بسپارد. محمدزاده هم هرچه در چنته داشته در اين فيلم رو کرده است و با نقشش در «ابد و يک روز» فاصله زيادي دارد. او در رودرويي‏‌هايي که با معادي دارد، مراقب است اندازه کاراکتر را حفظ کند و بيشتر از آن پيش نرود. در‏حالي‏که معادي در اين مواقع گاهي بيشتر از آنچه بايد انرژي مي‏گذارد و از قالب اين شخصيت خارج شده و بازي‏اش حتي تماشاگر را به ياد «جدايي نادر از سيمين» مي‏اندازد. به سکانس‏هاي دادگاه دقت کرده و به لحن و ميزان آکسان‏گذاري معادي گوش کنيد، متوجه مي‏شويد که او چند بار از کاراکتر خود فاصله مي‏گيرد و تقابل اين دو شبيه کل‏کل و بحث و جدلي مي‏شود که در فيلم فرهادي اتفاق افتاده بود. از همه اينها که بگذريم بعد از تماشاي فيلم آنچه در ذهن مي‏ماند نه بازي بازيگران بلکه صحنه‏‌هايي از تجمع معتادان در زندان و آب پاشيدن محمدزاده روي سر آنهاست. همه اينها يعني اينکه «متري شيش‏ ونيم» فيلم کارگردانش است نه بازيگراني که خوب يا بد از عهده بازي در اين فيلم برآمدند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد