نقد و بررسی طراحی شاین مکس؛ کلیشه ای از استایل مدرن

آخرین خودرو/ سدان وارداتی ایران خودرو محصولی از دانگ فنگ چین است و طراحی مدرنی دارد. در این مطلب نقد و بررسی طراحی شاین مکس برای شما آماده کرده ایم.

قصه ورود محصولات گروه دانگ فنگ به ایران نه با خودروهای سواری شروع شد و نه توسط ایران‌خودرو به عنوان یکی از دو خودروساز بزرگ دولتی! بلکه این سایپا دیزل بود که برای نخستین بار، با عرضه کامیون های T300 و T375، پای یکی از بزرگترین گروه های خودروسازی چینی را به ایران باز کرد.

اما کل داستان به اینجا ختم نمی شود. در سال ۱۳۹۵ بود که با به ثمر نشستن برجام و ورود خودروسازان بزرگ از جمله پژو به ایران و همکاری مجدد آن با شریک تجاری قدیمی خود، یعنی ایران‌خودرو، سبب شد تا این بار پای محصولات سواری این برند با مدل H30 کراس نیز به ایران باز شود. چرا که گروه دانگ فنگ از شرکای تجاری اصلی گروه پژو-سیتروئن است و یکی از موارد همکاری مجدد ایران خودرو و پژو در آن دوران، عرضه محصولات دانگ فنگ بود که از پلت فرم های پژو در طراحی و توسعه سود برده بودند و همین ویژگی مثبتی بود تا ایران خودرو نیز بتواند سبد محصولات خود را گسترش دهد.

با این حال و با وجود موفقیت هایی که H30 کراس در ایران کسب کرد، اما طولی نکشید که با آمدن دوباره تحریم ها و نیز عدم واردات خودرو به کشور، عرضه محصولات دانگ فنگ توسط خودروسازان دولتی, از جمله ایران خودرو نیز برای مدتی متوقف شد. هر چند که محصولات این گروه و زیرمجموعه های آن مانند لاماری ایما، بهمن دیگنیتی، سوبا M4 و فردا SX5 پس از مدتی و توسط خودروسازان خصوصی کشور به بازار عرضه شدند، اما هیچکدام به طور مستقیم با نام و لوگو دانگ فنگ «DFM» به کشور عرضه نشدند.

---

بازار

---

با شروع مجدد واردات اما ایران خودرو به عنوان اولین محصول وارداتی خود، بار دیگر به سراغ شریک تجاری نسبتا قدیمی خود یعنی دانگ فنگ رفت و بر خلاف سایر خودروسازان خصوصی، محصولی سدان را در دو نسخه بنزینی و هیبرید برای عرضه به بازار خودرو کشور در نظر گرفت.  محصولی که در واقع از زیر برندهای دانگ فنگ با نام آئولوس یی شوئن مکس «Aeolus Yoxuan Max» است که در ایران با نام شاین مکس به بازار عرضه شده است.

این مدل نخستین بار در سال ۲۰۲۱ و در قالب یک سدان در سگمنت D در نمایشگاه خودروی شانگهای معرفی شد و حال با گذشت نزدیک به سه سال به کشور راه یافته است و در ادامه مطلب، این سدان جدید بازار را از نقطه نظر استایل ظاهری و سبک طراحی بدنه و کابین مورد نقد و بررسی قرار خواهیم داد.

ویدیوی معرفی شاین مکس

طراحی شاین مکس در بدنه ؛ چهره ای تهاجمی با الگوهای قدیمی
شاین مکس بر پایه پلت فرم مدولار و جدید دانگ فنگ یعنی «DSMA» طراحی و توسعه پیدا کرده است و از ویژگی ها و اشتراکات زیادی با سایر محصولات خانواده دانگ فنگ برخوردار می باشد. اما از نقطه نظر طراحی اگر سایر محصولات گروه آئولوس از زیر مجموعه های دانگ فنگ را بررسی کنید، خواهید دید این برند هم همانند بسیاری از خودروسازان چینی، توانسته به یک زبان طراحی واحد که نشان دهنده امضا طراحی این برند باشد برسد که از جمله این عناصر باید به جلو پنجره بزرگ ذوزنقه ای ، چراغ های نسبتا کشیده جلو و یکپارچه عقب به همراه خطوط شارپ و تهاجمی که تقریبا از تمامی محصولات آئولوس ظاهری اسپرت ساخته است, اشاره کرد.

شاین مکس نیز از این قاعده مستثنی نیست، چرا که در اولین برخورد با آن و با دیدن نمای جلو، چهره و دماغه آن را بسیار تهاجمی و اسپرت می یابید. استفاده از یک جلوپنجره بزرگ ذوزنقه ای شکل، مطابق با آنچه که به عنوان بخشی از زبان طراحی محصولات آئولوس می باشد در تلفیق با چراغ های کشیده و چند ضلعی که شکست های شارپی در آن ایجاد شده است چهره ای اسپرت و در عین حال پویا به آن بخشیده است.

یکی از نکات برجسته این نما، استفاده از بافت های تزئینی مشکی و کرومی در جلو پنجره است که ترکیبی مناسب از قدرت و ظرافت را به دماغه خودرو بخشیده است. بخصوص استفاده از قطعات تزئینی کرومی در کناره های جلو پنجره و نحوه ی امتداد آن ها در چراغ ها، سبب شده حالت بصری از چراغ های روشنایی در روز، در این قسمت ایجاد شود و که در روشنایی روز، بیشتر خود را نمایان می سازد.

طراحی سپر و مجموعه ورودی های هوا نیز، در ترکیب با جلو پنجره و سایر عناصر این نما، توانسته بر پویایی و ذات بصری اسپرتی که شاین مکس و زبان طراحی آئولوس دنبال می کنند بیفزاید. ضمن اینکه استفاده از یک نوار کرومی بر روی سپر که در عرض خودرو امتداد یافته است، تکمیل کننده الگوهای بصری و تزئینی این قسمت می باشد. با این حال و با وجود تمام ویژگی هایی که به ان اشاره شد، اما طراحی نمای جلو شاین مکس خالی از ایراد هم نمی باشد که در ادامه به نوبت به آن اشاره می کنیم.

اولین موردی که می توان نسبت به آن نقد داشت، همین زبان و سبک طراحی می باشد که آئولوس بر روی نمای جلو شاین مکس پیاده کرده است. چرا که با وجود بهره مندی از چهره ای تهاجمی و اسپرت (البته در سگمنت و رده قیمتی شاین مکس) و نیز بهره گیری از برخی عناصری که امروزه به عنوان ترند روز طراحی خودرو شاهد استفاده از آن ها هستیم، اما فرم کلی اجزا شامل چراغ ها، جلو پنجره و مجموعه سپر آنچنان متفاوت و خاص نیستند و به اصطلاح می توان فرم پردازی آن را کلیشه ای نیز خواند. چرا که این سبک از طراحی از نظر بصری، ویژگی جدیدی ارائه نداده و علاوه بر آن بسیار یادآور محصولاتی مانند تویوتا کمری نسل قبل یا بی وای دی Qin می باشد.

مورد بعدی اینکه استفاده از الگوها و به عبارتی بافت های تزئینی بر روی جلو پنجره، هرچند که توانسته بر پویایی و تهاجمی تر شدن این نما کمک کند و ترکیبی از ظرافت و جسارت را به وجود بیاورند، اما از نظر بصری، چهره و دماغه آن را تا حدی شلوغ تر کرده است.ضمن اینکه با توجه به این موضوع که به نظر می رسد، توجه به جزئیات برای تیم طراحی در اولویت قرار داشته، اما گرافیک ساده چراغ ها که از جزئیات خاصی هم برخوردار نشده، از هارمونی کلی این نما کاسته است. بخصوص در نسخه هیبرید که استفاده از یک نوار فسفری رنگ در بالا و مرکز جلو پنجره سبب شده تا این ناهماهنگی بیشتر به چشم بیاید. چرا که این المان سبز رنگ با هیچ یک از الگوهای نورپردازی کاسه چراغ هماهنگی نداشته و تنها جهت ایجاد تمایز با نسخه بنزینی ایجاد شده است.

هر چند که ذکر این نکته لازم است که زبان طراحی برند آئولوس در ابتدای مسیر خود قرار دارد و چنین شباهت هایی کاملا اجتناب ناپذیر است، با این حال نمی توان منکر این شد که جدای از چهره پویا و تهاجمی، شاین مکس در نمای جلو از جزئیاتی مدرن و جدیدی برخوردار نمی باشد.

با رسیدن به نمای جانبی، از خلق و خوی تهاجمی شاین مکس در مقایسه با نمای جلو تا حدی کاسته شده و با سبک طراحی ملایم و نسبتا منطقی تری روبه رو هستیم. با این حال همچنان می توان طراحی این نما را به واسطه خط سقف شناور و نیز فرم ستون C و نحوه امتداد آن بر روی صندوق که تقریبا بدون شکست های معمول سدان های سنتی، در یک راستا امتداد یافته است و حالتی فست بک به این نما بخشیده، پویا و جذاب قلمداد کرد. اما می توان گفت که شاین مکس همچنان ذات یک سدان کاربردی را حفظ کرده است. چرا که ارتفاع سقف و قسمت «Greenhouse»  بلند است و فرم فریم شیشه های جانبی «DLO» نیز نوید بخش فضایی روشن و دلباز را در داخل کابین می دهد.

هرچند که می توان گفت که فرم «DLO» در این نما می توانست متفاوت تر و جذاب تر طراحی شود. اما طراحان با قرار دادن یک نوار کرومی که از ستون A شروع شده و با گذر از بالای شیشه های جانبی در ستون C و با یک برش به اصطلاح تمیز امتداد یافته، سعی بر افزایش جذابیت بصری در این قسمت داشته اند و باز هم باید به این نکته اشاره کنیم که این آیتم نیز به ایده ای تقریبا بدیع و تکراری در تمامی محصولات مدرن و امروز چینی تبدیل شده است.

بر روی پنل جانبی شاین مکس، دو خط شخصیتی وجود دارد که یکی از گوشه های چراغ های جلو شروع شده و تا انتهای درب عقب امتداد یافته و دیگری از چراغ های عقب شروع شده و با گذر از گلگیر عقب بر روی درب عقب محو می شود و به نوعی یک حالت زیگزاگی را ایجاد کرده است. ضمن اینکه استفاده از این خط شخصیتی بر روی گلگیر عقب، سطوح گلگیر عقب را حجیم تر و عضلانی تر نیز کرده است.

بر روی رکاب درهای جانبی نیز یک سطح برآمده وجود دارد که در نهایت سادگی و بدون هیچ ویژگی بصری خاصی، اما زیبا اجرا شده است. هر چند نکته ای که در این قسمت، یعنی رکاب درها وجود دارد، حذف نوار کرومی و تزئینی است که بر روی سپر های جلو و عقب اجرا شده بود و بهتر این بود که در امتداد ان ها، از این قطعه بر روی رکاب ها هم استفاده می شد. هر چند که به نظر می رسد که طراحان ترجیح داده اند تا بجای استفاده در رکاب که می توانست امتداد بصری بهتری هم داشته باشد، بر روی دستگیره درها و گلگیر جلو از این قطعات کرومی استفاده کنند!

با رسیدن به نمای عقب، با چهره ای پویا و تهاجمی، اما بازهم نه به شدت نمای جلو روبه رو می شویم که به واسطه خطوط شکسته و نیز چراغ های یکپارچه و متصل به هم سعی در مدرن تر جلوه دادن خود است. با این حال باز هم باید به این نکته اشاره کرد که همانند دو نمای دیگر با ظاهری خاص و متفاوت روبه رو نیستیم و شاین مکس در نمای عقب نیز از یک استایل نسبتا عامه پسند، بدیع به همراه جزئیاتی جذاب که امروزه در بسیاری از خودروهای عموما چینی نیز شاهدش هستیم برخوردار است.

چراغ های سراسری و به هم پیوسته، در مقایسه با چراغ های جلو، از گرافیک و الگوی بصری به مراتب جذاب تری برخوردار شده است. ضمن اینکه خطوط و جزئیات به کار رفته در این نما مانند نوار کرومی روی چراغ ها و یا قطعه تزئینی روی دیفیوزر که شامل دو عدد سراگزوز ذوزنقه‌ای تزئینی در دو طرف سپر نیز می باشد در کنار خطوط روی سپر، همگی در مقایسه با نمای جلو از طراحی مینیمال تری برخوردار بوده و ان سبک اغراق آمیزی که سبب شلوغی دماغه شده بود را شاهد نیستیم. اما باز هم هارمونی مناسبی میان دو نما وجود دارد.

طراحی شاین مکس در کابین ؛ مدرن، راننده محور با تریم متفاوت
با ورود به داخل کابین، اولین نکته ای که احتمالا در قیاس با سایر چینی های بازار نظر شما را جلب می کند، تریم متفاوتی است که در فضای کابین به کار گرفته شده است. هر چند که این تریم متفاوت را تنها در نسخه بنزینی شاهد هستیم و در نسخه هیبریدی، با تریم مشکی چرم و پلاستیک رو به رو می شویم که تنها ویژگی متفاوت آن، استفاده از نوارها و دوخت های به رنگ فسفری است که به جهت هماهنگی با الگوهای بصری نمای بیرونی به این رنگ درآمده است.

با این حال در نسخه بنزینی استفاده از تریم متضاد به رنگ های سفید روشن و مشکی تیره و ترکیب آن با دوخت های نارنجی رنگ، سبب دمیده شدن روح اسپرت نمای بیرونی به داخل کابین شده است. ضمن اینکه استفاده از نوارهای نارنجی رنگ بر روی داشبورد و پنل رودری ها حسی به مانند نورپردازی در داخل کابین را به بیننده منتقل می کند. طراحی داشبورد و پنل کنسول نیز تا حدی یادآور داشبورد دیگنیتی از دیگر محصولات دانگ فنگ است که در مقایسه با ان به مراتب از طراحی مدرن تری نیز برخوردار می باشد.

کنسول و صفحه نمایش مرکزی نیز به جهت بهبود ارگونومی کابین، با زاویه ای به سمت راننده متمایل شده است. با این حال و با توجه به شباهت های داشبورد شاین مکس با دیگنیتی و نکته ای که در مطلب نقد و بررسی طراحی دیگنیتی به آن اشاره کردیم، زبان طراحی داخل کابین محصولات دانگ فنگ و زیرمجموعه های آن بسیار به فضای کابین محصولات آئودی شباهت دارند و می توان ادعا کرد که این خودروساز چینی در طراحی کابین برخی محصولات خود، فضای داخلی مدل های آئودی را تا حدی الگو قرار داده است که البته برای برندی مانند آئولوس که در ابتدای راه خود، بخصوص در زمینه طراحی و استایل قرار دارد اصلا نکته منفی نمی تواند باشد.

ضمن اینکه همانند آنچه که در نمای بیرونی شاهدش هستیم و شباهتی که به دلیلی پیروی از برخی الگوهای ترند روز میان محصولات خودروسازان مختلف به وجود آمده است، در داخل کابین نیز ما با چنین رویه ای هم روبه رو هستیم و می بینیم که با گسترش تکنولوژی، سبک طراحی فضای داخلی خودروها بسیار مدرن تر و البته نزدیک به هم شده است. از دیگر ویژگی های مثبت داخل کابین که می تواند نظر افراد را به خود جلب کند نیز، فرمان دو شاخه D کات است که حداقل در سگمنت متفاوت کار شده است. همچنین از نکات مثبت دیگر کابین باید به پنل رودری ها اشاره کنیم که از هماهنگی خوبی با طراحی داشبورد برخوردار است و حس دوگانه ای را در کابین به بیننده منتقل نمی کند.

ارزیابی کلی
اما در یک جمع بندی کلی، استایل و سبک طراحی شاین مکس به عنوان یک سدان میان رده در بازار جهانی و از یک برند نه چندان مطرح مانند آئولوس متناسب و قابل قبول است.

طراحی پویا در کنار استفاده از عناصر طراحی که در بعضی از قسمت های بدنه و کابین جذاب از کار درآمده، چهره ای عامه پسند را به شاین مکس بخشیده است. با این حال در برخی قسمت ها، بخصوص در نمای جانبی، حس کهنگی و تا حدی قدیمی بودن را می توان احساس کرد، هر چند که همانطور که اشاره شد, عمر طراحی این مدل به سه سال پیش بر می گردد.

و به عنوان سخن پایانی باید اشاره کنیم که با وجود جذابیت های موجود در طراحی شاین مکس، اما با استایلی روبه رو هستیم که ویژگی متفاوتی را نسبت به سایر محصولات عموما چینی بازار ایران ارائه نمی دهد و به اصطلاح از یک سبک کلیشه ای و تکراری برای مدرن تر نشان دادن محصول خود بهره مند شده است.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir