جذاب ترین ها

از کانسپت تا خط تولید، چگونه بی‌ام‌و Z13 به خلق مینی کمک کرد؟

پدال

بروزرسانی 1404/05/11 - 15:01

از کانسپت تا خط تولید، چگونه بی‌ام‌و Z13 به خلق مینی کمک کرد؟

پدال/ کانسپت ب‌ام‌و Z13 سال 1993 با طراحی سه‌نفره و پیشرانهٔ موتورسیکلت، هرچند به تولید نرسید، اما با ایده‌های نوآورانه‌اش، الهام‌بخش مینی مدرن شد.

اگر فکر می‌کنید i3 کوچک‌ترین خودروی ب‌ام‌و بوده، باید کانسپت فراموش‌شده ب‌ام‌و Z13 از سال ۱۹۹۳ را ببینید. این خودرو با 56 سانتی‌متر طول کمتر از i3 و ظرفیت تنها سه سرنشین، محصولی از بخش خلاق ب‌ام‌و تکنیک بود. هرچند Z13 روی خط تولید نرفت اما برخی از عناصر طراحی آن در مینی مدرن ساخته‌شده توسط ب‌ام‌و دیده شد.

خلق کانسپت Z13
Z13 سومین خودروی ساخته ب‌ام‌و تکنیک محسوب می‌شد که زیرمجموعه تحقیق و توسعه ب‌ام‌و برای خلق کانسپت‌های نوآورانه و آینده‌نگرانه بود. Z13 در نمایشگاه خودروی ژنو ۱۹۹۳ رونمایی شد. ب‌ام‌و قصد داشت Z13 را به تولید برساند و حتی نسخه دوم با پیشرانهٔ کمی بزرگ‌تر یک سال بعد ساخته شد اما در همان زمان، ب‌ام‌و تمرکز خود را روی پروژه مینی جدید گذاشت که درنهایت ایده تولید Z13 را به حاشیه راند. Z13 از یک پیشرانهٔ ۱.۱ لیتری چهار سیلندر خطی که از موتورسیکلت ب‌ام‌و K1100 گرفته شده بود، در عقب خودرو استفاده می‌کرد. این موتور 82 اسب بخار قدرت و 110 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و برای انتقال نیرو به چرخ‌های عقب به یک گیربکس CVT متصل شده بود. Z13 برای رانندگان شهری طراحی شده بود و تنها 3,439 میلی‌متر طول داشت.

کابین و ایمنی Z13
کابین Z13 غیرمعمول بود و سه صندلی به سبک مک‌لارن F1 داشت که شامل صندلی راننده در وسط و دو سرنشین در طرفین و کمی عقب‌تر می‌شد با عرض تنها 1,638 میلی‌متر، ب‌ام‌و فاصله محوری را به 2,300 میلی‌متر افزایش داد تا فضای داخلی را به حداکثر برساند و ابعاد کلی را کوچک نگه دارد. ویژگی‌های غیرمعمول کابین شامل یک سوئیچ چرخشی برای کنترل گیربکس CVT بود که در آن زمان معمول نبود و سال‌ها بعد در خودروهای تولیدی دیده شد. نمایشگر ناوبری و تلفن داخلی در سمت چپ راننده قرار داشتند. یک ساب‌ووفر بین صندلی‌های عقب و حتی دستگاه فکس در خودرو نصب شده بود.

شیشه‌های عایق حرارتی تا سقف امتداد داشتند و حس فضای دل‌بازتری به این خودروی کوچک می‌دادند. سرنشینان عقب با زیر آرنجی‌های جداگانه و چراغ‌های مطالعه روی درها، راحت بودند و نبود صندلی‌های جلو فضای پای زیادی فراهم می‌کرد. ب‌ام‌و حتی برای حمل اسکی تا طول 200 سانتی‌متر، صندلی‌های کناری را تاشو طراحی کرد. با وجود ابعاد کوچک، Z13 به لطف برخورداری از ایربگ راننده و شاسی مستحکم با ستون‌های B قوی و تیرهای عرضی که از برخوردهای جانبی محافظت می‌کرد، ایمنی بالایی داشت.

الهام‌بخش مینی
ب‌ام‌و هرچند Z13 را به تولید نرساند اما بذر ایده ساخت یک هاچ‌بک کوچک را کاشت که با مینی مدرن به واقعیت پیوست. توسعه مینی مدرن پس از خرید گروه روور توسط ب‌ام‌و در ۱۹۹۴ آغاز شد. در نیمه دوم دهه ۹۰، تیم‌های ب‌ام‌و و روور روی طراحی این خودرو همکاری کردند اما اختلافات زیادی داشتند. نسخه کانسپت اولیه در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۱۹۹۷ رونمایی شد. ب‌ام‌و درنهایت پروژه را در دست گرفت و در سال ۲۰۰۰ روور را فروخت اما حقوق نام مینی را حفظ کرد و برند مدرن مینی را خلق کرد.

کانسپت اولیه مینی
نسخه تولیدی هاچ‌بک مینی در سال ۲۰۰۱ رونمایی شد و در ظاهر کاملاً از مینی قدیمی الهام گرفته بود. سه نسل بعدی این خودرو هم در سال‌های ۲۰۰۶، ۲۰۱۳ و ۲۰۲۳ به بازار آمدند. مینی همچنین سبد محصولات خود را با مدل‌هایی مثل کانتریمن و پیسمن گسترش داد و اخیراً با برنامه الکتریکی‌سازی، نسخه‌های تمام الکتریکی و مدل جدید ایسمن را معرفی کرد. در سال ۲۰۰۲، ب‌ام‌و شرکت جان کوپر ورکس (JCW) را خرید؛ شرکتی بریتانیایی که در تیونینگ، مسابقات و تولید نسخه‌های پرفورمنس مینی تخصص دارد. JCW که توسط مایکل کوپر، پسر جان کوپر (خالق مینی کوپر اصلی) تأسیس شد، نسخه‌های ارتقاءیافته مینی را با بهبودهای پرفورمنس و طراحی متمایز تولید می‌کند.