بازی سمیرا حسنپور نقطه قوت فیلم جدید مهران مدیری است!
صبا/ نقطه قوت «ساعت ۶ صبح»، بازی خیلی خوب سمیرا حسنپور است که خیلی جاها فیلم را نجات داده و حفرههای فیلمنامه را پوشانده است و مهرداد صدیقیان هم خوب بازی کرده و بازی این دو، جزو امتیازات اثر است.
محمد جلیلوند منتقد سینما در گفتوگو با خبرنگار سینما صبا، درباره فیلم ساعت ۶ صبح (مهران مدیری) گفت: این فیلم، یک فیلمنامه قابل پیش بینی دارد. درست برخلاف آنچه در شروع اتفاق میافتد و گمان میکنیم که قرار است فیلم جدیدتری را ببینیم، در ادامه تماشاگر از فیلم جلوتر حرکت میکند و این برای ملودرامی که برمبنای معما شکل میگیرد، یک معضل است.
وی در ادامه افزود: نیمه اول فیلم درباره خانمی است که ساعت ۶ صبح بلیط دارد و برای تحصیل میخواهد از ایران برود و به مهمانی که دوستانش برایش گرفتهاند، دعوت میشود که در آن مهمانی اتفاقاتی رخ میدهد و نیمه دوم فیلم درباره مشکلاتی است که برای آن خانم پیش میآید.
جلیلوند تصریح کرد: در نگاه اول ممکن است فیلم برای مخاطب چیز جذابی به نظربرسد ولی هرچه جلوتر میرود، بدتر میشود. نیمه اول فیلم که در مهمانی میگذرد شبیه فیلمهای نیمه دوم دهه هفتاد و اویل دهه هشتاد است و برای نسل جدید بیشتر خندهدار است تا واقعی… بازیها بسیار بد و شوخیها و دیالوگها قدیمی است و نقطه عطف اول، زمانی است که همه مهمان رفتهاند و آن خانم باید به گونهای خود را به پرواز برساند. نیمه دوم فیلم با نیمه اول بسیار متفاوت است و تا حدودی روند فیلم بهتر میشود. گویی ما با دو فیلم جدا از هم مواجه هستیم ولی با این وجود، فیلم پایان بدی دارد بهطوری که مخاطب از خودش سوال میکند که چه دیده؟! و فیلم چیز خاصی به او نداده و حتی برای سرگرمکردن مخاطب هم کافی نیست. بخشی از این مشکل از فیلمنامه و بخشی نیز از کارگردانی آن ناشی میشود.
این منتقد سینما افزود: مهران مدیری به عنوان بازیگر کمدی و گرداننده تاکشو یا مسابقه، کاربلد و چهره باتجربه و موفقی است ولی در بازی در نقشهای جدی یا در فیلمسازی برای سینما دچار یکسری اشکالات میشود و ضعفهایش خیلی نمایان است.
وی تصریح کرد: نقش پایانی فیلم «ساعت ۶ صبح» را (مانند فیلم «ساعت ۵ عصر») خود مهران مدیری بازی کرده که اگر شخص دیگری هم جای او بازی میکرد اتفاق خاصی نمیافتاد و چیزخاصی به نقش اضافه نکرده است. در بخش کارگردانی، خصوصا در بخش مهمانی، دارای یک دکوپاژ تلویزیونی است و خیلی فرمت سینمایی ندارد و در کارگردانی کاملا ناموفق است.
جلیلوند با اشاره به اینکه «ساعت ۶ صبح» از نظر فیلمنامه و کارگردانی زیر سطح متوسط است، تصریح کرد: نقطه قوت فیلم، بازی خیلی خوب سمیرا حسنپور است که خیلی جاها فیلم را نجات داده و حفرهها را پوشانده است و مهرداد صدیقیان هم خوب بازی کرده و بازی این دو، جزو امتیازات اثر است.
وی در ادامه افزود: این فیلم شاید در قاب تلویزیون و اکرانآنلاین فیلم بهتری به نظر میرسید ولی در سینما این اشکالات بیشتر دیده میشود و فروش خیلی معمولی فیلم هم نشان دهنده آن است که نتوانسته تماشاگر را جذب کند به طوری که فیلم درهفته اول فروش خوبی داشته و درهفته دوم افت کرده و حتی حضور بازیگر موفقی همچون مهران مدیری هم نتوانسته تماشاچی را جذب کند، چون توقع مردم از مهران مدیری به عنوان بازیگر و کارگردان بیشتر در ارائه آثار کمدی و طناز است و به نظرم تماشاچی این فیلم را نپذیرفته و فکر نمیکنم در گیشه هم فیلم موفق بوده باشد.
وی درباره فیلمنامه تاکید کرد: فیلمنامه قصه جدیدی ندارد. ما شبیه این داستان را شخصیت اصلی فیلم با نیروی انتظامی درگیر میشود در فیلمی چون آواز قو در دهه هفتاد داشتیم، ضمن اینکه فیلم یک سری سوال در ذهن بیننده به وجود می آورد که کارگردان به آنها جواب نمیدهد. مثلا وقتی فردی ساعت ۶ صبح پرواز خارجی دارد و قرار است یک پرواز طولانی داشته باشد و بلافاصله یک امتحان دانشگاهی را هم باید بگذراند، در معذوریتی به یک مهمانی میرود ولی اینکه در آن مهمانی آنقدر غرق میشود که پرواز ۶ صبحش را بهکلی فراموش میکند، این یک حفره بزرگ است بهطوری که شاید اگر اتفاق دیگری برای این فرد میافتاد، انتهای فیلم باورپذیرتر میشد.من دلیل خوبی پیدا نمیکنم که چرا چنین آدم معقولی که میخواهد دکترای فلسفه بخواند، خود را در چنین وضعیتی قرار میدهد که مسئله به این بزرگی را فراموش کند و این برای فیلمنامه معضل بزرگی محسوب میشود چرا که نتوانسته ماجرا راا باور پذیر کند چون چنین سفر مهمی در هر فردی استرسی ایجاد میکند که فرد یکی دو ساعت زودتر حرکت کند… شاید اگر این شخصیت یک فرد عامی بود، کارش او قابل توجیه بود، ولی با کدهایی که اول فیلم، او را شخصیتی کاملا معقول و دارای دیسیپلین معرفی میکند، او نمیتواند چنین رفتاری داشته باشد و این ضعف شخصیت پردازی است که باعث میشود شخصیت را باور نکنیم.
وی در پایان افزود: با وجود این ضعفها، فیلم «ساعت ۶ صبح» آزاردهنده نیست و تماشاگر آن را تا انتها میبیند ولی طبیعتا اثر در ذهن مخاطب ادامه پیدا نمیکند.