مامان‌ها؛ جنگجوهایی که از قبل تولد برایمان جنگیدند

خراسان/چیزهایی که ما نوجوان‌ها باید درباره مامان‌ها بدانیم؛ از روزهایی که هنوز به دنیا نیامده بودیم تا امروز که یک نوجوانیم و بیشتر دیالوگ‌مان در خانه، گفتن «مامان» است 
همان‌طور که از رفت‌و‌آمدهای مشکوک در خانه و پچ‌پچ‌ بین بچه‌ها که «روز مادر چی بخریم؟» مشخص است امروز روز مادر است. شاید در مدرسه یاد گرفته باشید که ژن‌ها طرح کلی بدن شما هستند. آن‌ها در ساختارهایی به نام کروموزوم قرار دارند و تمام دستورالعمل‌های لازم برای تولید تمام پروتئین‌ها در بدن شما را حمل  و در نتیجه، ظاهر و عملکرد بدن شما را تعیین می‌کنند. اما این ژن‌ها از کجا می‌آیند؟ خب، شما یک مجموعه را از پدر و یک مجموعه را از مادر خود به ارث می‌برید، سهم این دو تقریباً برابر است. اما دقیقاً چه چیزی را از مادرتان به ارث می‌برید؟ مادرها چه دردهایی را تحمل کردند تا ما را در آغوش بگیرند و چرا باید در این روز از آن‌ها قدردانی کنیم؟

 ​​​​​​​
  خوابیدن و نخوابیدن شبیه مامان تا ژن‌های حرفه‌ای ورزشکاری
الگوی خواب| اگر در کودکی زیاد اهل خوابیدن نبودید یا خیلی سخت می‌خوابید شاید این عادت را از مامان به ارث برده باشید! طبق تحقیقات مجله پزشکی خواب، مامان‌ها معمولا تاثیر بیشتری بر عادت خواب فرزندشان دارند. چون معمولا زمان بیشتری را نسبت به باباها با فرزندشان می‌گذرانند. این تحقیق نشان می‌دهد که کودکانِ مادران مبتلا به بی‌خوابی دیرتر به خواب می‌روند، کمتر چشمانشان را می‌بندند و زمان کمتری را در خواب عمیق می‌گذرانند. همچنین مشخص شده که هیچ ارتباطی بین مشکلات خواب پدران و فرزندانشان وجود ندارد. یعنی اگر پدرتان خوش‌خواب باشد شاید خوش‌خوابی‌اش را به شما بدهد!

---

بازار

---

ژن‌های ورزشی| اگر پدرتان ادعا می‌کند شما مهارت‌های ورزشی‌تان را از او به ارث بردید، ممکن است درست نباشد! تقریباً در همه پستانداران، ژنوم میتوکندری ما (که نیروگاه سلول نامیده می شود) به‌طور انحصاری از مادر به ارث می رسد.بنابراین، می‌توان گفت که «ژن های حرفه‌ای ورزشکار» و چیزهایی مانند استقامت یا استقامت بدنی از طرف مادر به ارث می‌رسد. یک مطالعه دیگر هم می‌گوید ظرفیت مادر برای ورزش به تنهایی می‌تواند توانایی ورزشی کودک را پیش‌بینی کند.
ویژگی‌های ظاهری و احساسی| بیشتر ویژگی‌های ظاهری از هر دو والد می‌آیند، اما بعضی‌ها معمولاً تأثیر مادر را بیشتر نشان می‌دهند. مثلاً حالت چشم‌ها، فرم صورت یا جنس مو در خیلی از افراد بیشتر به مادر شباهت دارد، چون ژن‌های خاصی که این ویژگی‌ها را می‌سازند، معمولاً از سمت مادر پررنگ‌تر فعال می‌شوند. برای همین است که خیلی‌وقت‌ها، وقتی می‌گویند: «چقدر شبیه مادرتی!»، واقعاً حرف علمی پشتش وجود دارد. برخی ویژگی‌های عاطفی مثل نحوه واکنش به استرس، میزان همدلی یا حساسیت عصبی تا حدی از ژن‌های مادر می‌آید. اما بخش مهم‌تری از این موضوع به این برمی‌گردد که اولین محیط احساسی زندگی ما، آغوش مادر بوده است. این‌که چطور احساسات‌مان را بیان می‌کنیم، چقدر آرام یا حساسیم و چطور با مشکلات کنار می‌آییم، ترکیبی از ژنتیک مادر و تجربه‌هایی است که از کودکی کنار او داشته‌ایم.
شکستن همزمان ۲۰استخوان در لحظه تولد فرزند
بیایید در روز مادر کمی به گذشته برگردیم. به این که مادرها هنگام بارداری و به دنیا آوردن هر کدام از ما چه چیزهایی را تجربه می‌کنند. شاید مادرها برایتان از شیرینی و سختی بارداری‌شان تعریف کرده باشند. بیشتر آن‌ها در سه‌ماهه اول، حالت تهوع، خستگی و بی‌اشتهایی را تجربه می‌کنند، چون بدن در حال هماهنگ شدن با شرایط جدید است. ماه‌های بعدی کم‌کم سنگینی شکم و فشار روی کمر و پاها شروع می‌شود. خواب شبانه سخت‌تر می‌شود. در ماه‌های آخر، نوزاد بزرگ‌تر شده و فضای بیشتری می‌گیرد. به همین دلیل تنگی نفس، کمردرد، ورم پاها و دشواری در نشستن یا برخاستن شایع می‌شود. مادر اما همه‌ این‌ها را با عشق تحمل می‌کند. سخت‌ترین مرحله معمولاً لحظه‌ تولد است. دردهای زایمان برای هر مادر متفاوت است، اما معمولاً بسیار شدید هستند.
گاهی برای توضیح سادگیِ این شدتِ درد، از یک تشبیه رایج استفاده می‌شود «زن‌ها موقع زایمان دردی معادل ۵۷واحد درد را تحمل می‌کنند؛ چیزی شبیه شکستن همزمان ۲۰استخوان!» البته این یک مقایسه‌ دقیق نیست، اما کمک می‌کند بفهمیم چقدر این درد طاقت‌فرساست. با وجود این همه درد و فشار، مادرها با شجاعتی شگفت‌انگیز این مرحله را پشت سر گذاشتند تا ما را در آغوش بگیرند.
 حالا وقت قدردانی است
وقتی صحبت از ژن‌ها می‌شود، بدانید که مادرتان هیچ کنترلی بر صفاتی که به شما منتقل کرده، نداشته است. چیزی که او بیشتر روی آن کنترل داشته، این بوده که وقتی در شکمش بودید و در آن سال‌های حساس اولیه زندگی‌تان، چقدر خوب شما را تغذیه کرده و مواظب‌تان بوده است. این که از آن روزها تا همه روزهایی که بزرگ‌تان کرده و به این جا رسانده چه روزهای سختی داشته است. پس حالا وقتش است مامان‌مان را در آغوش بگیریم و به او بگوییم چقدر دوستش داریم و از این‌که مادرمان است، خوشحالیم. اگر مادرتان دیگر در این دنیا نیست می‌توانید به سراغ کارهایی بروید که می‌دانید خوشحالش می‌کند. یک مامان، همیشه حواسش به کارهای فرزندش است.

🔹"آخرین خبر" در روبیکا
🔹"آخرین خبر" در ایتا
🔹"آخرین خبر" در بله