گلیم‌بافی کوهدشت؛ رشته‌ای از جان مردم لرستان

گلیم‌بافی در دیار کوهدشت، تنها یک حرفه یا صنعت‌دستی نیست؛ روایتی است از زندگی، صبوری، ذوق و پیوند نسل‌ها است.

بافت گلیم در این منطقه، پیشینه‌ای کهن دارد و با هویت قومی مردم لر درهم‌تنیده است. زنان هنرمند باقی، از کودکی در کنار مادران و مادربزرگان خود نشستن پای دار را می‌آموزند. آنها نخ‌های رنگی را که از پشم گوسفندان منطقه تهیه و با رنگ‌های گیاهی رنگ‌آمیزی شده‌اند، با انگشتان خود به نقش‌هایی زنده بدل می‌کنند. در هر گره، نشانی از عشق به زندگی و طبیعت هست.

نقوش گلیم‌های باقی اغلب از طبیعت پیرامون الهام گرفته‌اند: شیار کوه‌ها، پر پرندگان، مسیر رودخانه‌ها، و حتی چشمان آهوی کوهدشت. این نقوش نه‌فقط زیبایی بصری دارند، بلکه هرکدام معنایی رمزی و کهن در خود جای داده‌اند. برای بافنده، هر طرح یادآور داستانی است؛ داستانی از رنج، امید، و استمرار.

گلیم بافی کوهدشت، شناسنامه صنایع دستی لرستان

مراد ناصری فرماندار کوهدشت در حاشیه این برنامه در گفت‌و‌گو با خبرنگاران، اظهار داشت: به اتفاق نماینده مردم در مجلس و مدیرکل فنی و حرفه‌ای لرستان پیگیر آن هستیم که مرکز فنی و حرفه‌ای خواهران کوهدشت که سال‌ها تعطیل بوده است، فعال شود.

وی با اشاره به اهمیت دوره‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای برای جوانان جویای کار، افزود: صنایع کوهدشت باید دیده شود و نیازمند حمایت جدی هستند مثلاً گلیم‌بافی کوهدشت در کشور حرف برای گفتن دارد و به عبارتی شناسنامه صنایع دستی لرستان به شمار می‌رود.

فرماندار کوهدشت عنوان کرد: مجموعه بنیاد‌هایی که در حوزه تسهیلات فعال هستند بایستی صنایع کوچک و مشاغل خانگی را به صورت ویژه حمایت کنند، شاگردان امروز مراکز فنی و حرفه‌ای علاوه بر اینکه خروجی آن بر اشتغال تاثیر دارند هرکدام از آنها به استاتیدی مبدل خواهند شد که شاگردان بیشتری را تحویل بازار کار خواهند داد.

در گذشته، گلیم‌بافی در باقی نه تنها راهی برای گذران زندگی، که نماد توانمندی زنان روستا بود. هر خانواده دارِ خود را داشت و گلیم‌ها علاوه بر کاربرد روزمره، در جهاز دختران و هدیه به میهمانان خاص جای ویژه‌ای داشتند. امروز نیز با وجود هجوم مصنوعات صنعتی، هنوز برخی از این دار‌ها برپا هستند و زنان باقی با دستان خود، رنگ اصیل زندگی را زنده نگه می‌دارند.

احیای گلیم‌بافی باقی کوهدشت، تلاشی است برای حفظ فرهنگی که بافت در تار و پود مردم این دیار دارد. حمایت از این هنر، یعنی پاسداشت مهارت‌های بومی، زیبایی‌شناسی محلی و اقتصاد پایدار روستایی. هر گلیم، حاصل ساعت‌ها کار، صبر و عشق است؛ سندی زنده از پیوند انسان با زمین و زمان.

گلیم باقی کوهدشت را باید نه‌فقط دید، بلکه لمس کرد، بویید، و با آن سخن گفت. این گلیم‌ها سفیران خاموش فرهنگی هستند که هنوز با زبان نقش و رنگ، با ما حرف می‌زنند.