ترمیم آسیب‌های نخاعی با یک درمان پیشگامانه مبتنی بر آنتی‌بادی

 این تحقیق که در مجله The Lancet Neurology منتشر شد، بر روی یک آنتی بادی نوآورانه به نام NG 101 متمرکز بود که پروتئینی را در بدن مورد هدف قرار می‌دهد که به طور معمول از بهبود اعصاب آسیب دیده جلوگیری می‌کند. این مانند برداشتن سدی است که از رسیدن مسئولین تعمیرات به بزرگراه آسیب دیده جلوگیری می‌کند و وقتی مانع برطرف شد، در نهایت کار تعمیر می‌تواند آغاز شود.

به نقل از اس‌اف، در این مطالعه ۱۳ مرکز پزشکی در سراسر آلمان، سوئیس، جمهوری چک و اسپانیا حضور داشتند که شامل ۱۲۶ شرکت کننده بین ۱۸ تا ۷۰ سال می‌شد. همه بیماران در ناحیه گردن خود دچار آسیب‌های حاد نخاعی شده بودند که به عنوان تتراپلژی شناخته می‌شود و بر عملکرد بازو و دست تأثیر می‌گذارد. این نوع آسیب می‌تواند کارهای روزمره را بسیار چالش‌برانگیز کند.

برای آزمایش اثربخشی درمان، محققان شرکت‌کنندگان را به دو گروه تقسیم کردند: ۷۸ نفر درمان آنتی‌بادی را از طریق تزریق مستقیم به کانال نخاعی دریافت کردند، در حالی که ۴۸ نفر دارونما دریافت کردند. نه بیماران و نه پزشکان آنها نمی‌دانستند چه کسی چه درمانی را دریافت می‌کند.

یافته‌ها تمایز مهمی را نشان داد. در حالی که بیماران مبتلا به آسیب کامل نخاعی(جایی که تمام ارتباطات عصبی قطع می‌شود) بهبود نشان ندادند، آن‌هایی که آسیب‌های ناقص داشتند که در آن برخی از مسیرهای عصبی دست نخورده باقی مانده بودند، پیشرفت قابل‌توجهی در بازیابی کنترل بر عضلات فلج خود نشان دادند. این پیشرفت به توانایی بهتر برای انجام وظایف روزانه به طور مستقل تبدیل شد.

چیزی که این درمان را منحصر به فرد می‌کند، رویکرد آن به درمان است. این آنتی بادی با خنثی کردن پروتئینی به نام Nogo-A عمل می‌کند که به طور معمول به عنوان یک علامت توقف زیستی عمل می‌کند و از بازسازی رشته‌های عصبی آسیب دیده جلوگیری می‌کند. با مسدود کردن این پروتئین، درمان اساسا به فیبرهای عصبی اجازه رشد و بازسازی اتصالات را می‌دهد و به طور بالقوه عملکرد از دست رفته بازیابی می‌شود.

مشخصات ایمنی این درمان دلگرم کننده است و محققان تاکنون هیچ عارضه جانبی قابل توجهی را گزارش نکرده‌اند. این نتیجه مثبت محققان را برای برنامه‌ریزی مطالعه بعدی با نسخه بهبود یافته آنتی‌بادی ترغیب کرده است.

برای افرادی که با آسیب‌های نخاعی زندگی می‌کنند، این پیشرفت بیش از یک پیشرفت پزشکی را نشان می‌دهد و امیدی برای بازیابی استقلال و بهبود کیفیت زندگی ارائه می‌دهد. همانطور که محققان با مطالعه بعدی خود پیش می‌روند، بر روی بیمارانی تمرکز خواهند کرد که به احتمال زیاد بر اساس این یافته‌های اولیه از درمان بهره‌مند می‌شوند.