درمان سرطان با کمک «خرس آبی»

پرتودرمانی، بخشی از مراحل درمان بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان به‌شمار می‌رود. با این حال، این اشعه ممکن است عوارض جانبی شدیدی داشته باشد که معمولاً تحمل آن برای بیماران بسیار دشوار است.

پژوهشگران مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT)، بیمارستان بریگهام و زنان و دانشگاه آیووا در آمریکا با مطالعه یک موجود زنده کوچک به نام «تاردیگرِید» که می‌تواند مقادیر زیادی تشعشعات را تحمل کند، راهبرد جدیدی طراحی کردند که ممکن است از بیماران در برابر این نوع آسیب محافظت کند. آن‌ها در این روش، از پروتئین تاردیگرِید استفاده کردند. تاردیگرید که «خرس‌ آبی» نیز نامیده می‌شود معمولاً کمتر از یک میلی‌متر طول دارد.

 هنگامی که پژوهشگران آراِن‌اِی پیام‌رسان کدکننده این پروتئین را به موش تزریق کردند، دریافتند که پروتئین کافی را برای محافظت از دی‌اِن‌اِی سلول‌ها در برابر آسیب ناشی از تشعشع تولید می‌کند. به گفته پژوهشگران، اگر این روش برای استفاده انسان‌ها ساخته شود، ممکن است برای بسیاری از بیماران سرطانی مفید باشد.

اشعه معمولاً برای درمان سرطان‌های سر و گردن استفاده می‌شود؛ اما ممکن است به دهان یا گلو آسیب برساند و خوردن یا نوشیدن را بسیار دردناک کند. از اشعه برای درمان سرطان‌های دستگاه گوارش نیز استفاده می‌شود که ممکن است به خونریزی راست‌روده (رکتوم) منجر شود؛ در نتیجه، بسیاری از بیماران در نهایت، درمان را به تعویق می‌اندازند یا به طور کلی آن را متوقف می‌کنند.

به گفته پژوهشگران، اگر این پروتئین برای استفاده انسان‌ها ساخته شود، احتمالاً می‌توان با استفاده از آن، از دی‌اِن‌اِی در برابر آسیب ناشی از داروهای شیمی‌درمانی محافظت کرد. یکی دیگر از کاربردهای احتمالی آن نیز کمک به جلوگیری از آسیب‌ تشعشعات فضا به فضانوردان است.