10 گامی که تا قبل از سفر انسان به مریخ باید برداشته شود

مريخ بعد از زمين قابل سکونت‌ترين سياره منظومه‌ي شمسي محسوب مي‌شود. به‌گفته‌ي ايلان ماسک اگر بتوانيم جو مريخ را گرم کرده و بر ضخامت آن بيافزاييم و همچنين اقيانوس‌هاي يخي مريخ را پيدا کنيم در اين صورت سياره مريخ احتمالا مي‌تواند سکونت‌گاه دوم انسان باشد. سفر انسان به مريخ چندان هم ساده نيست، اما افرادي مثل ايلان ماسک و سازمان فضايي ناسا شرايط مسکوني‌سازي مريخ را آماده کرده‌اند و در آينده‌ي نرديک شاهد حضور ميليون‌ها انسان در مريخ خواهيم بود. اما قبل از اينکه عازم مريخ شويم بايد تدارکات لازم را ببينيم تا از وقوع عواقب جبران‌ناپذير، جلوگيري کنيم. در ادامه با گجت نيوز همراه شويد.

ماموريت يک‌ساله‌ي ناسا به‌گفته‌ي مقامات ناسا، طرح سفر انسان به مريخ توسط سازمان فضايي ناسا 2 گام اساسي خواهد داشت: اولين گام يک سال اقامت در ماه و دومين گام آغاز سفر به سمت مريخ، خواهد بود. براساس گفته‌هاي ناسا، فعلا انجام ماموريت‌‌هاي بيشتر از يک سال ممکن نيست، زيرا در ماموريت 2 يا 3 ساله امکان دارد آسيب‌هاي جدي و جبران‌‌ناپذيري به فضانوردان وارد شود. اين ماموريت‌ها با هدف کسب اطلاعات در مورد تاثير جاذبه و عوامل متعدد روي بدن فضانوردان به‌منظور اقامت‌هاي طولاني مدت در اعماق فضا انجام خواهد شد. ناسا مي‌گويد اطلاعات به دست آمده توسط اقامت اسکات کلي (Scott Kelly) و ميخائيل کورنينکو (Mikhail Korniyenko) در ايستگاه فضايي بين المللي، دقيق و کافي نبود و به آزمايش‌ها و سفرهاي بيشتري احتياج داريم. سوال اصلي اينجاست که آيا ناسا از عهده‌ي تامين هزينه‌ها براي علمي کردن اين برنامه‌ي يک‌ساله برخواهد آمد؟ بايد منتظر ماند و ديد که دولت ترامپ، چه ميزان بودجه را به ناسا اختصاص خواهد داد.

فناوري‌ هاي فرود به مريخ قبل از ارسال وسايل نقليه سنگين و همچنين سفر انسان به مريخ بايد عملکرد فناوري‌هاي جديد را مورد بررسي قرار داد. اين بشقاب پرنده به‌طور رسمي LDSD (سرعت‌گير فراصوت با تراکم پايين) ناميده مي‌شود. با استفاده از اين فناوري جديد، سيستم‌هاي فضايي آينده که قرار است محموله‌هاي سنگين و حتي انسان را به مريخ ارسال کنند، بدون هيچ خطري روي مريخ فرود خواهند آمد. اين وسيله‌ي آزمايشي با استفاده از يک بالون ويژه تا ارتفاع 36 کليومتري بالا خواهد رفت که در اين ارتفاع توسط بالون رها شده و با روشن شدن راکت‌هاي تقويتي خود تا ارتفاع 54 کليومتري اوج خواهد گرفت. به دليل اينکه اتمسفر مريخ بسيار رقيق است، هرگونه چتر نجاتي که مورد استفاده قرار گيرد بايد از استحکام بسيار بالايي برخوردار باشد تا از سرعت قابل توجه مريخ نشين موقع فرود بکاهد.

موشک‌ هاي غول‌پيکر ناسا براي طرح درازمدت خود به‌منظور سفر انسان به مريخ در سال 2030، از موشک غول‌‌پيکر SLS استفاده خواهد کرد. اين راکت براي ماموريت هاي آينده ناسا در اعماق کهکشان ساخته شده و قادر است 4 فضانورد را در خود براي مدتي طولاني نگه دارد. به‌گفته‌ي ناسا اين راکت تا قبل از سال 2019 پرتاب نخواهد شد. اين ماموريت همزمان با ماموريت Orion capsule انجام خواهد شد که برنامه آن براي اوايل سال 2021 است. اسپيس اکس، نيز در حال طراحي موشک Falcon Heavy است. اين موشک که در حدود 70 متر ارتفاع دارد، توان خروجي خود را از ترکيب 3 موشک فالکون 9 تامين خواهد کرد.

ماژول‌ هاي حمل و نقل فضايي ناسا در سال 2016 ماژول BEAM را که محصول شرکت فضايي “Bigelow Aerospace” است از طريق موشک شرکت اسپيس ايکس به منظور تست و ارزيابي به ايستگاه فضايي بين المللي به فضا پرتاب کرد. در واقع، هدف شرکت سازنده، توليد ايستگاه‌هاي فضايي قابل اسکان و مقرون به صرفه است که مي‌تواند پس از وصل شدن به ايستگاه فضايي بين المللي، منبسط شده و فضايي به اندازه يک پارکينگ خودرو را در اختيار فضانوردان قرار دهد. البته مهندسان کمپاني Bigelow Aerospace در حال طراحي سيستم‌هاي پيشرفته‌اي هستند که بتوانند از سرد شدن هواي داخل اين کپسول جلوگيري کنند چراکه کاهش دماي بيش از حد مي‌‌تواند منجر به افزايش خطر چگالش شود. سال گذشته، SpaceX ماژول Bigelow را به ISS فرستاد تا به مدت 2 سال تحت مورد آزمايش قرار گيرد. اگر Bigelow بتواند ثابت کند اين ماژول قدرت کافي را دارد، احتمالا ناسا و Space X از آن بهترين استفاده را در سفر انسان به مريخ خواهند برد.

موشک‌ هاي چندبار مصرف سفر انسان به مريخ رويايي است که انسان دهه‌ها در پي تحقق آن است. ورود شرکت‌هاي خصوصي به عرصه‌ي کاوش‌هاي فضايي باعث شده تا ايده‌هاي جالب مطرح شود و مورد آزمايش قرار گيرند. تلاش‌هاي ايلان ماسک و متخصصانش در اسپيس ايکس سرانجام نتيجه داد و پس از چندين بار تلاش براي نشاندن موشک فالکون 9 روي زمين، اين کمپاني موفق شد موشک خود را به سلامت روي زمين بنشاند. بعد از موفقيت‌هاي ادامه‌دار اسپيس ايکس براي نشاندن موشک فالکون 9، رقابت در اين عرصه زياد شده است. شرکت بلو اوريجين (Blue Origin) که متعلق به جف بزوس است موفق شده تا در اين مسير سومين آزمايش خود را با موشک نيوشپرد (New Shepard) به انجام برساند. موشک بلو اوريجين يک موشک کوتاه‌برد زيرمدار است که پس از پرتاب به سمت کره‌ي زمين و سکوي پرتاب، بازگشته و با موفقيت روي آن مي‌نشيند. هر 2 شرکت بلو اورجين و اسپيس ايکس در تلاش‌اند تا با استفاده از موشک‌هاي چند بار مصرف، هزينه‌ي سفرهاي فضايي را به ميزان بسياري زياد کاهش دهند تا از اين طريق بتوان سفر به سمت سياره‌هاي ديگري نظير مريخ را بسيار مقرون به صرفه‌تر کرد.

تامين اکسيژن مريخ اگر عملکرد نمونه اوليه دستگاه بر روي مريخ‌نورد جديد ناسا مناسب باشد، دستگاهي 100 برابر اندازه موکسي (Moxi) دو سال پيش از سفر نخستين گروه از فضانوردان به مريخ در سال 2028 ارسال خواهد شد. اين دستگاه بزرگتر مي‌تواند سوخت موشک مورد نياز براي بازگشت فضانوردان از مريخ به زمين را توليد کند. اين دستگاه قبل از رسيدن فضانوردان قادر خواهد بود اکسيژن کافي براي بازگشت به زمين انسان‌ها را فراهم آورد. بخش ديگر سوخت موشکي که انسان‌ها را به زمين باز مي‌گرداند از هيدروژن سبکي توليد خواهد ‌شد که از زمين آورده شده و يا از خاک مريخ به دست آمده ‌است.

زميني‌ سازي مريخ براي شروع فرآيند زميني‌ سازي مريخ، بايد باکتري‌ها و ساير ترکيبات زنده را در آنجا کشت دهيم و اگر واقعا مي‌خواهيم به کارها سرعت ببخشيم، بايد با از سيانوباکتري‌ها (Cyanobacteria) به منظور توليد اکسيژن استفاده کنيم اين موجودات مجبور نيستند براي تهيه انرژي خود، به يک جهان بيگانه تکيه کنند. هنگامي که زميني سازي آغاز شود، سيانوباکتري‌ها به اين فرآيند سرعت بيشتري مي‌بخشند. در نهايت، سياره به نقطه‌اي مي‌‌رسد که کاشت گياهان بر روي سطح آن ممکن مي‌شود. اين موضوع مي‌تواند به توليد اکسيژن حياتي شتاب بيشتري بدهد. انسان‌ها به ندرت در فضايي بوده‌اند که کمتر از 30 درصد اکسيژن در هواي آن يافت شود و تحت آن شرايط هم بايد آسيب‌هاي جدي را تحمل کنند. به هر حال سفر به مريخ يعني گياه‌خوار شدن انسان‌ها، چراکه فرستادن حيوانات به فضا، هزينه‌‌هاي زيادي در پي دارد. حتي هنگامي که زمان مناسب فرا برسد، مي‌توانيم يک سفينه بسازيم و حيوانات را بر روي سطح سياره رها کنيم. در زميني‌‌ سازي مريخ مي‌توان از علوم زيستي مانند فيزيولوژي گياهي و جانوري بهره برد. در منظومه شمسي ما، معمولا از مريخ به عنوان محتمل‌ترين گزينه براي زميني سازي نام برده مي‌‌شود. برخي تخمين زده‌اند که از نظر مالي 2 تا 3 هزار ميليارد دلار هزينه در بر خواهد داشت و از نظر زماني 100 الي 200 سال زمان مي‌برد تا جو مريخ به اندازه کافي متراکم شده و دماي آن به حدي برسد که يخ‌هاي قطبي مريخ ذوب شوند و در نتيجه درياهاي مريخي ساخته شوند. در زميني‌‌سازي مريخ مي‌توان از علوم زيستي مانند فيزيولوژي گياهي و جانوري بهره برد.

مطالعه‌ي شهاب‌ سنگ‌ها اخيرا سازمان ناسا اعلام کرده که قصد دارد شهاب سنگي را با کشاندن بين مدار ماه و زمين (cislunar space) شکار کند و افرادي را براي نمونه‌برداري به سطح شهاب سنگ ارسال کند. شايد اين کار شبيه فيلم‌هاي تخيلي هاليوودي مانند جنگ ستارگان باشد، ولي ناسا واقعا چنين تصميمي را گرفته است. پروژه شکار شهاب سنگ که با نام ARM شناخته مي‎شود داراي 2 مرحله متفاوت است: مرحله اول بخش روباتيک پروژه است که در سال 2021 با پرتاب يک روبات شروع مي‎شود. اين روبات بايد بتواند يک شهاب سنگ را به مدار بين زمين و ماه بکشاند. در مرحله دوم ناسا تيم تحقيقاتي را براي جمع‌آوري نمونه‎ها بر روي سطح شهاب سنگ مذکور فرود مي‎آورد. انتظار مي‎رود مرحله دوم در سال 2028 شروع شود و فضاپيماي اوريون براي انتقال فضانوردان به شهاب سنگ مورد استفاده قرار گيرد.

لباس‌ هاي فضانوردي پيشرفته لباس‌هايي که شما بر تن فضانوردان ايستگاه فضايي بين‌المللي مي‌بينيد، ميليون‌ها دلار قيمت دارند و حاصل سال‌ها تحقيق و توسعه هستند. اما در حال حاضر نياز به لباس‌هاي پيشرفته‌تر براي سفر انسان به مريخ و فراسوي آن داريم، که به اين معني است با مشکل جدي کمبود لباس مواجه هستيم. هر نوع ماموريت سرنشين‌‌دار، چه در مريخ و چه در ماه، به‌داشتن لباس‌هاي مناسب با فناوري درست، حفاظت کافي، و سيستم حمايت زندگي متکي است. ماموريت‌هاي متعد نياز به انواع مختلف لباس فضايي دارند، و ناسا مشغول کار بر روي 3 نوع برنامه لباس فضايي براي تجهيز فضانوردان در آينده است؛ يکي براي ماموريت‌هاي ISS، يکي براي ماموريت پايگاه ماه، و ديگري براي ماموريت بالقوه مريخ. لباس‌هاي ISS بايد در جاذبه صفر کار کنند، در حالي که نسخه‌ي مريخي آن بايد يک اتمسفر خشن و نسخه‌ي زميني سطح ناهموار و سخت را تحمل کند. ناسا سخت مشغول کار بر روي توسعه‌ي آن‌ها است، اما زمان به سرعت رو به اتمام است، مخصوصا اگر بخواهند ابتدا آن‌ها را روي ISS آزمايش کنند. لباس‌هاي فعلي مشکلاتي نيز دارند که به همين دليل جايگزيني آن‌ها بسيار ضروري است: اين لباس‌ها که مي‌توانند باعث خستگي دست و صدمات شوند، قادر به حمل آب و غذاي کافي براي پياده‌روي طولاني نيستند، به اندازه کافي انعطاف‌پذير نبوده و در اندازه‌هاي بزرگ موجود نيستند که مناسب سايز تمامي فضانوردان باشند.

بلندپروازي‌هاي مارس وان براساس پروژه‌ي مارس وان در ابتدا قرار بود اولين گروه از شهروندان آينده مريخ در سال 2023 بر سطح مريخ فرود آيند. در طول چند سال بعد چندين بار اين تاريخ تغيير کرده است و حالا مديران پروژه وعده سال 2027 را مي‌دهند. 4 فضانورد بعد از فرود بايد کار تکميل بناهايي که قبلا به‌طور خودکار و پيش‌ساخته به مريخ رفته است را کامل کنند و 2 سال بعد دومين گروه به مريخ خواهند رسيد. در نتيجه هر دو سال يک بار انسان‌هايي بدون اميد به بازگشت به مريخ مي‌روند تا آنجا را مسکوني کنند. يکي از مهم‌ترين چالش‌هاي پيش روي اين ماموريت مسايل روان‌‌شناختي سفر انسان به مريخ است. اقامت طولاني در فضا و در محيطي بسته و در حاليکه تنها با افراد محدودي بايد سرو کار داشته باشيد و البته تحت تاثير شرايط ناشناخته‌‌اي مانند تابش‌‌هاي کيهاني هستيد که به هر حال ممکن است بر روي سلامت شما تاثير بگذارد. منبع :businessinsider با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد

---

بازار

---