رد پای ۱۸۳ میلیون ساله‌ی دایناسورها در سرزمین آتش

مجله ايلياد/ چندين گروه از خزندگان در ژوراسيک آفريقا، حتي وقتي آتش‌فشان‌ها زيستگاه آن‌ها را خراب کرد، باز هم همچنان پابرجا بوده‌اند. طبق مطالعه‌اي که توسط «اميزه ام بوردي» و همکارانش از دانشگاه کيپ تاون در مجله‌ي PLOS ONE منتشر شد، در آفريقاي جنوبي دايناسورها و سيناپسيدها که گروهي از حيوانات، شامل پستانداران و نزديک‌ترين خويشاوندان فسيليِ آن‌ها مي‌شود، در آغاز ژوراسيکِ اوليه، در «سرزميني پُر مخاطره از انقراض جمعي جان سالم به در بردند. حوضه‌ي کارو در آفريقاي جنوبي به خاطر رسوبات گسترده‌ي سنگ‌هاي آذرينش که از جريان‌هاي شديد گدازه‌اي بازالتي در دوران ژوراسيک اوليه باقي مانده است، مشهور است. تصور مي‌شود که در اين زمان، فعاليت شديد آتش‌فشاني تاثيرات چشمگيري بر محيط محلي و اتمسفر جهاني داشته و با انقراض جمعيِ جهاني که در تاريخچه‌ي فسيلي ثبت شده، همزمان بوده است. بنابراين فسيل‌هاي حوضه‌ي کارو در مورد نحوه‌ي پاسخ اکوسيستم‌ها به اين تنش‌هاي زيست‌محيطي چيزهاي زيادي براي گفتن دارند. بوردي و همکارانش در اين مطالعه ردپاهاي حفظ‌شده در يک لايه‌ي ماسه‌سنگ با قدمت ۱۸۳ ميليون سال که بين جريان‌هاي گدازه‌ها رسوب کرده را توصيف و شناسايي کردند. آن‌ها در مجموع پنج مسير حاوي جمعاً ۲۵ ردپا که نشانگر سه نوع حيوان بود را گزارش دادند؛ يک سيناپسيدهاي احتمالاً کوچک، دايناسورهاي بزرگ و دوپا و احتمالاً گوشت‌خوار و دايناسورهاي کوچک و چهارپا و احتمالاً گياهخوار. اين فسيل‌ها نمايانگر برخي از آخرين حيواناتي هستند که قبل از اينکه حوضه‌ي اصلي کارو غرق در گدازه شود، در آنجا ساکن بوده‌اند. از آنجايي که ماسه‌سنگي که اين ردپاها را حفظ کرده بين جريان‌هاي گدازه‌اي رسوب کرده، اين نشان مي‌دهد که انواعي از حيوانات حتي بعد از شروع فعاليت آتش‌فشاني در اين منطقه جان سالم به در برده‌اند و اين ناحيه به «سرزمين آتش» معروف شده است. نويسندگان پيشنهاد مي‌کنند که انجام تحقيق بيشتر براي کشف فسيل‌هاي بيشتر و تعيين قدمت لايه‌هاي سنگي محلي مي‌تواند اطلاعات ارزشمندي در مورد نحوه‌ي پاسخ دادن اکوسيستم‌هاي محلي به تنش‌هاي شديد زيست‌محيطي در آغاز انقراض جمعي جهاني در اختيار ما قرار دهد. بوردي مي‌گويد: «ردپاهاي فسيلي در يک توده‌ي ضخيم جريان گدازه بازالتي باستاني با قدمت تقريباً ۱۸۳ ميليون سال کشف شده است. اين مسيرهاي فسيلي داستاني از گذشته‌ي دور ما بيان مي‌کنند؛ در مورد اينکه اکوسيستم‌هاي قاره‌اي چگونه مي‌توانستند با رويدادهاي آتش‌فشاني واقعاً عظيمي همزيستي داشته باشند. رويدادهايي که مي‌توان آن‌ها را فقط با استفاده از تاريخچه‌ي زمين‌شناسي مطالعه کرد، زيرا معادل‌هاي مدرني ندارند، اگر چه ممکن است در آينده‌ي زمين رخ دهند.» #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد