مناظره اول؛ پس ترامپ و کرونایش کو؟

عصر ايران/متن پيش رو در عصر ايران منتشر شده و انتشار آن به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
نامزدهايي که همه خود را مدعي نجات کشور ميدانستند و پدر علم اقتصاد ايران، چرا در مورد وضعيت کرونايي کشور حرف نزدند؟
مصطفي داننده/مناظره اول به پايان رسيد. در انتهاي اين مناظره، دو نکته مهم مثل قارچي که پس از باران بيرون ميزند براي ما هويدا شد. اينکه کشور درگير کرونا و تحريم نيست.
نه مجري تلويزيون نه نامزدهاي انتخابات در مورد ترامپ و تحريم حرف نزدند. انگار در تمام اين مدت، آمريکا سيني دلار را جلوي روحاني و دولتش گرفته بود و هي تعارف ميکرد برداريد، اما رئيس جمهور دست رد به سينه ترامپ ميزد و ميگفت ما به دنبال رياضت اقتصادي هستيم!
همه ما و آنهايي که در مناظره حاضر بودند ميدانند اگر ترامپ نبود و برجام به کما نرفته بود، الان هيچکدام از آنهايي که روياي رسيدن به پاستور دارند شانسي براي پيروزي نداشتند و مردم براي ادامه زندگي با ثباتشان به تفکر برجامي راي ميدادند و نه مخالفان آن.
اتفاقي که در سال 96 هم افتاد. مردم به خاطر برجام به حسن روحاني راي دادند تا برجام ادامه پيدا کند. آنها نگفتند اگر رئيس جمهور بودند و ترامپ ميآمد با تحريمها چه ميکردند و چگونه کشور را اداره ميکردند؟ آنها که برجام را تلف کردن وقت ميخوانند، صريح به مردم بگويند اگر ترامپ بود و برجام نبود، چه بلايي سر ايران ميآمد؟ اگر کشورهاي جهان دست به دست ترامپ ديوانه ميدادند کار به کجا ميرسيد؟ آيا ونزوئلا بودن را تجربه ميکرديم؟
نامزدهايي که همه خود را مدعي نجات کشور ميدانستند و پدر علم اقتصاد ايران، چرا در مورد وضعيت کرونايي کشور حرف نزدند؟ به گفته ربيعي سخنگوي دولت « در شوک نخست کرونا، يک ميليون و ۳۰۰ هزار شغل در معرض تهديد قرار گرفت و در پي آن يک ميليون و ۵۰۰ هزار نفر از کار بيکار شدند.»
چرا درمورد اين بيکاري حرف زده نميشود؟ نامزدهاي همه چيز دان، از طرحهاي خود براي اقتصاد کرونايي حرف نزدند. نگفتند مردمي که به خاطر کرونا بيکار شدند، در دولت آنها چه تسهيلاتي دريافت ميکنند.
در انتخابات آمريکا، کرونا و مسائل مربوط به آن يکي از مهمترين بحثهاي بين ترامپ و بايدن بود اما در ايران انگار نه انگار که کرونايي هست و زندگي مردم را درگير خود کرده است.
نامزدهاي محترم به طور مثال براي قشر تالاردارها يا اهالي پاساژها که در يک سال گذشته با تعطيليهاي گسترده روبرو بودند، چه مشوقهايي در نظر ميگيرند تا بيش از اين زمين نخورند؟
سوالهايي که مجري برنامه از نامزدها پرسيد، من را به ياد دوربين مخفي انداخت که در دهه 70 از تلويزيون پخش ميشد. خبرنگار از مردم ميپرسيد که «کلا نظرتون چيه؟»
واقعا احتياجي به اين هم گوي، نامه و پاکت نبود. همان سوال دوربين مخفي را مطرح ميکرديد تا حداقل جوابي مربوط به سوال دريافت ميکرديد.
سوالهاي کلي و حرفهاي کليتر، ويژگي مناظره اول بود. مردم نفهميدند که مردان سياست در ايران چه برنامهاي براي زندگي آنها دارند.