رقیب تازه برای امپراتوری ایلان ماسک؛ آیا استارلینک شکست می‌خورد؟

با این حال، یک استارتاپ فرانسوی قصد دارد این انحصار را به چالش بکشد. شرکت Constellation Technologies and Operations) CTO) که در پاریس مستقر است، در حال توسعه مجموعه‌ای از ماهواره‌های مدار بسیار پایین زمین (VLEO) است. اولین پرواز آزمایشی این پروژه قرار است ژوئن امسال انجام شود.

مدلی متفاوت از استارلینک

برخلاف استارلینک که خدمات خود را مستقیماً به کاربران ارائه می‌دهد، CTO قصد دارد زیرساخت فضایی خود را در اختیار اپراتورهای تلفن همراه، از جمله ای‌تی‌اندتی، تی-موبایل و ورایزون قرار دهد. این رویکرد به اپراتورها اجازه می‌دهد بدون نیاز به سرمایه‌گذاری در ساخت ماهواره‌های اختصاصی، از شبکه مخابراتی فضایی بهره‌مند شوند.

شارل دلفیو، مدیرعامل CTO، در این باره می‌گوید:«منطقی نیست که هر اپراتور مجموعه ماهواره‌ای اختصاصی خود را راه‌اندازی کند. ما این زیرساخت فضایی بی‌طرف را طراحی، تولید و مدیریت می‌کنیم و اپراتورها در هر لحظه می‌توانند بخشی از ظرفیت شبکه ما را در اختیار داشته باشند.»

ویژگی‌های فناوری CTO

CTO در تلاش است با بهره‌گیری از فناوری‌های جدید، استارلینک را به چالش بکشد. مهم‌ترین تفاوت این دو شبکه در فرکانس‌های مورد استفاده و ارتفاع مدار ماهواره‌ها است. ارتباط سریع‌تر و تأخیر کمتر، یکی از ویژگی‌های این سرویس است. ماهواره‌های CTO در ارتفاع پایین‌تری نسبت به استارلینک قرار خواهند گرفت که این موضوع منجر به سرعت بیشتر و کاهش تأخیر در ارتباطات اینترنتی می‌شود.

علاوه بر این، استفاده از ۵G mmWave نیز ویژگی دیگر CTO است که برخلاف استارلینک و کیوپر آمازون که از باندهای Ku و Ka (۲۶.۵ تا ۴۰ گیگاهرتز) استفاده می‌کنند، CTO از فناوری ۵G mmWave بهره خواهد برد که در بازه ۲۴ تا ۱۰۰ گیگاهرتز عمل می‌کند. این فناوری امکان ارتباطات بی‌سیم پرسرعت و کم‌تأخیر را فراهم می‌کند.

در نهایت، فناوری CTO از کاهش تراکم فرکانسی برخوردار است. CTO از باند ۲۶ گیگاهرتز که کمتر مورد استفاده قرار گرفته، بهره خواهد برد. این در حالی است که، باندهای فرکانسی مورد استفاده استارلینک به دلیل افزایش تعداد شرکت‌های مخابراتی فضایی، با خطر اشباع مواجه هستند.

اگرچه مدل CTO برتری‌هایی نسبت به استارلینک دارد، اما موفقیت این پروژه به تکمیل و راه‌اندازی کامل مجموعه ماهواره‌های آن بستگی دارد. این شرکت اعلام کرده که قصد دارد بین ۱,۵۰۰ تا ۳,۴۰۰ ماهواره را تا سال ۲۰۳۰ به فضا ارسال کند، ابتدا دو ماهواره سال آینده پرتاب خواهند شد و مابقی بین ۲۰۲۷ تا ۲۰۳۰ در مدار قرار می‌گیرند.

سؤال اصلی این است که آیا CTO پوشش ماهواره‌ای خود را به ایالات متحده گسترش خواهد داد و آیا اپراتورهای مخابراتی آمریکایی به استفاده از این سرویس علاقه‌مند خواهند شد؟ هنوز پاسخ مشخصی برای این سؤال وجود ندارد، اما ورود یک بازیگر جدید به این عرصه می‌تواند آینده ارتباطات فضایی را متحول کند.

منبع: phonearena